Middernacht. Onze evening prayers zijn al een tijdje achter de rug. De meisjes van Form 4 stoppen met studeren (!) en trekken nu ook naar de slaapzaal. Het feestje in buurdorp Kibuyuni is nog steeds aan de gang.
Halfzes. De muezzin van Kibuyuni is al (nog?) op. Zes uur. Kok David legt het vuur en zijn radio aan. Zeven. De leerlingen van kitchen team sloffen naar de keuken. De wevervogels kwetteren dat het een lust is. Tijd voor ontbijt. De kaas die we uit Ukunda meegebracht hebben wekt de nieuwsgierigheid van de kok op. Nooit van kaas gehoord, net zo min als van de cornflakes. De olijfolie en honing die we bij hebben worden als dure delicatessen ontvangen.
De volgende geluiden zijn die van de werf waar de bekisting wordt getimmerd. Ook de andere duties starten weer op.
Terwijl we nu toch bezig zijn, lokt Madam Principal ons met een extra kop thee om eens over het project te praten. Ze heeft de noden van de school en de gemeenschap opgelijst en samen kijken we wat in 2025 zou kunnen gerealiseerd worden. De inleefreis is in de toekomst alvast van het nodige werk verzekerd. Nu nog de centen. Even rekenen en denken. Dat komt wel goed. Ook dit jaar kregen we het budget weer rond dankzij de vele acties en steun van ouders, school, vrienden en partners. Dankzij al deze mensen weten het project en de inleefreis zich gedragen door een brede gemeenschap van welmenende mensen in België. Samen met de Kenianen zijn we daar heel dankbaar voor. Als onmiddellijke actie besluiten we alvast een kleine som uit het reisbudget te schenken aan Mr. Alphonce, leraar op Rose Mwakwere die onlangs wees werd en wiens familie in grote nood zit. Vermits we hem goed kennen en de principal heel goed weet voor wie of wat ze onze hulp durft te vragen, geven we hem dus graag deze kleine steun. Gisteravond bij de late thee (jawel) legde de principal ons nog eens de prioriteiten van een directeur uit. Daar heeft deze dame een heel zuivere kijk op. Mocht er twijfel zijn: we kunnen veel van haar leren.
Tea time en lunch volgen elkaar op. Naast de pilau duiken bananen op uit de boerderij van de principal. En de afwas is altijd een uitdaging. De compound wordt verder netjes gehouden en de slaapzalen hygiënisch. De bouwmaterialen worden aan snel tempo geleverd en verwerkt. Desmond is een uitstekende werfleider en een heel goeie leermeester.
De tea time ontlokt vandaag kreten van enthousiasme: mahamri, crisps van kasava, frieten (!) van kasava, cake, watermeloen en chai maziwa. Wat een verwennerij! Er is dan ook veel werk verzet vandaag.
Voor het donker wordt gaan we nog even naar Mangawani. We bezoeken er vlug de moskee, de school waarvan dringend het dak moet vernieuwd worden, en spelen een korte voetbalwedstrijd (1-2 gewonnen, goals van Oscar en Victor) en wat volleybal.
Daar weerklinkt de muezzin al. We haasten ons de berg af richting school. De geluiden worden die van de avond: krekels en kreten vanuit de verre stilte van de bush. Nacht in Mangawani.

Geschreven door AZEB.Inleefreizen