7u. Hoog tijd om op te staan in Afrika. De slaapruimtes van de jongens worden gewekt voor een ochtendrun. Naar keuze 10km of een halve marathon - dat is zo’n vijf keer tour de Brouwer! De sportpijler van Zevenkerken wordt eer aan gedaan. Wegens hoog water kan amper langs het strand gelopen worden, maar dat kan de pret niet bederven. Bij aankomst even het zwembad in - onze lodge is eerder bescheiden en zelfs rudimentair, maar zonder zwembad worden ze tegelijk niet gebouwd in Diani - en dan het ontbijt klaarmaken. Ondertussen worden de meisjes gewekt, die in de kamers boven logeren. De zon begint flink te schijnen en ook de gezangen klinken opzwepend in de verte.
We stappen te voet samen naar Diani road en wringen ons in acht tuktuks richting Ukunda. Altijd een spannend moment. Het laatste stuk van de weg leggen we te voet af. Tijd voor de sociale pijler: we bezoeken een coöperatieve waar kleine standbeeldjes worden gemaakt. We kopen er enige souvenirs voor de familie thuis. Afdingen is de opdracht. Sommige leerlingen zijn er zeer beslagen in.
Daarna te voet verder naar het marktstraatje van Ukunda, de overbevolkte stad van golfplatenhuisjes, aarden steegjes en afvalhopen. Aangezien er heel weinig volk op stap is - de kerken onderweg zaten vol - mogen de leerlingen een half uurtje op stap in dit ene, exotische straatje. Daarna gaan we lokaal lunchen. De inleefreis wordt in Ukunda altijd een beetje cultuurreis.
De dag vordert snel. Aangezien we de meeste maaltijden zelf bereiden, moeten nog even boodschappen gedaan worden voor vanavond en voor ontbijt. Gezien de grote afstanden vraagt dit steeds behoorlijk veel tijd, terwijl de uren zonlicht beperkt zijn. In het donker is het logement verlaten absoluut geen optie.
We organiseren ons dus in verschillende groepen met een begeleider: boodschappen, zee of lodge. Uiteindelijk vinden we elkaar terug aan zee. De binnenzee tussen koraalrif en strand huppelt in snelle donkere golfjes van rechts naar links, parallel met het strand. Op dit rustige water kan alles dobberen: een leerling, een kokosnoot of een galawaboot.
De avond nadert. In de lodge worden de taken verdeeld en met veel hulpvaardigheid aangevat. Wie even niet van dienst is, kan de laatste verfrissing in het zwembad vinden. Maar ook daar een begenadigd moment: een lang gesprek met leerlingen - met de voetjes in het water - over geloven. Ze hebben er een eerlijke en frisse kijk op. Goed zo! De spirituele pijler ligt niet om - het volstaat beter en anders te luisteren.
En toen was er nog voetbal. Het schijnt dat dat ook een religie is...

Geschreven door AZEB.Inleefreizen