Mombasa. Wereldhaven. Metropool. Eindstation vanuit Uganda. Oude Arabische stad en hoofdstad van het Engelse protectoraat. Niet één stad, maar een veelvoud van steden.

Er is de arme zuidelijke voorstad Likoni waar we telkens de ferry nemen, en de noordelijke voorstad Nyali - over het English Channel - waar we deze ochtend een natuurpark bezoeken, gecreëerd in een oude groeve. Een klein park dat probeert een volledig ecosysteem te creëren. We voelen ons terug in Zevenkerken zodra we de schildpadden opmerken.
Nyali is op zich reeds zeer contrastrijk: sloppenwijken, vervallen regeringswoningen, naast de residentiële wijk English Point aan de oude haven.

Tussen de twee zee-armen en de twee voorsteden, ligt het eigenlijke Mombasa, door de inwoners the Island genaamd. Op een hoekje van dit eiland is de Oude Stad ontstaan, een klein gebied waarop de huizen kriskras door elkaar staan, zonder plan en met zo goed als geen straten. We vinden er huizen uit de hele geschiedenis van de stad: Portugese, Arabische, koloniale. De stad straalt vergane schoonheid uit en onze leerlingen staan versteld van de brutale schelmenstreken van de straatjongens. Iets uit voorbije tijden.
Aan de rand van de Oude Stad staat Fort Jesus, gebouwd door de Portugezen in 1593 en heel goed bewaard. Ze zouden een eeuw hun stempel drukken op Mombasa en de handel in ivoor, specerijen en slaven.
Ten noorden van de Oude Stad, nog steeds op het eiland, ligt de Nieuwe Stad met zijn brede, hectische lanen en zijn blauwwitte gebouwen. Je waant je eerder in de Perzische Golf dan in Afrika: moskeeën, zwartgesluierde vrouwen, een specerijmarkt en één waar je kamelenvlees of koeienmagen kunt kopen. Niet iedereen is even happig, maar sommigen kopen er toch iets voor de mama.
Nog even een winkeltje binnen voor een souvenirtje, een ringetje of een beeldje, en dan weer de bus en de ferry op. Met vele kleurrijke indrukken en vermoeid door het vochtige weer en door een stad die nooit stilstaat.

Geschreven door AZEB.Inleefreizen