Halfzeven. Het gekwetter en geschreeuw uit de kruinen van de bomen is oorverdovend wanneer een groepje moedige leerlingen en begeleiders klaarstaan voor een morning run. Een pittige looptocht over de zandweg bergop naar Mangawani dorp en terug. Daarna tijd voor breakfast.
De dagelijkse taken worden opnieuw aangevat: cooking, dishes, sanitary, ... We zijn met veel leerlingen en werken efficiënt, dus er is op dit moment niet zo heel veel te doen. Eigenlijk zijn we wat in afwachting van de levering van de bouwmaterialen voor de nieuwe slaapzaal waar iedereen aan wil beginnen. Ondertussen wordt er verder verbroederd, gepraat, gekaart en genoten van de volle zon.
Na de thee worden de hulppakketten gesorteerd: dames- en babykledij, tandpoetsgerei en een valies vol knuffels. Dank voor de vele giften! De Keniaanse meisjes kijken met grote ogen naar onze weelde. Een lading voetbalschoenen wordt gepoetst - gisteren zagen we voetballers met één schoen...
Na de lunch worden rotsblokken geleverd voor de fundering van de slaapzaal. Een paar enthousiaste vrijwilligers helpen lossen. De Keniaanse meisjes gaan ondertussen wat studeren.
Late afternoon: opnieuw naar Mangawani, deze keer voor de reeds traditionele voetbalmatch tegen het lokale team. Op het rode veld onder de zon, wordt het voor ons een zweterige match waarbij Benoit Despriet tweemaal scoort in de eerste helft. Mangawani scoort dan weer tweemaal in de tweede helft. Een verdiend gelijkspel dat bekroond wordt met een hartelijke uitwisseling van speeches en bedankingen. We laten tenslotte onze gewassen voetbalschoenen achter en haasten ons als een vrolijke bende terug naar school. Hoewel het donker is, is dag is vast nog niet ten einde: thee? supper? music? Één ding is zeker: we hebben Mangawani en Rose Mwakwere weer ten volle beleefd vandaag.

Geschreven door AZEB.Inleefreizen