Een plensbui is geen reden om ‘s ochtends niet te gaan lopen; een stortbui geen om niet te bouwen. Bovenop kuisen en koken, komt dus ook vandaag het zware werk aan de bouw. Materialen worden aangesleept, klaargemaakt, gemetst, gegoten en aangestampt. De leerlingen werken hard door en leren veel bij van de plaatselijke arbeiders. Met goeie wil, spierkracht, volharding en het delen van kennis kom je al ver. De contouren van het gebouw, met een slaapzaal, twee kamertjes voor de matrons (opvoedsters) en sanitair, worden stilaan duidelijk. Het motiveert de inlevers om er te blijven voor gaan. Het zijn inspanningen waarvan het resultaat meteen zichtbaar is. Er heerst bijna een soort “emulatio” (gezonde naijver) om hard te werken. En dat alles ondanks het weer...
De school wordt ondertussen bezocht door de vice chairman of the board of management, Mr. Wellington. Zoals steeds in Kenia is het belangrijk de tijd te nemen om samen thee te drinken en van gedachten te wisselen. We zijn hier uiteindelijk te gast. Plannen, ideeën en visies worden gedeeld.
Wanneer de stenen op zijn, houdt dus het werk op. Een zeker ongeduld maakt zich van ons meester. Maar zoals voor elke situatie, heeft ook de principal hiervoor één van haar grappige of wijze aforismen. Deze keer is het: als je er niets kan aan doen, eat mahamri and smile.
In de namiddag gaan we dan maar terug naar Mangawani voor een tweede voetbalmatch. De plaatselijke lagere school loopt leeg om ons te zien. We maken overigens gebruik van het uitstapje om de lagere school te bezoeken. De situatie van de gebouwen is catastrofaal. Donkere lokalen, barstende muren, roeste, lekkende daken, gebarsten vloeren. Dat alles voor enkele honderden kinderen. Ook hier wordt overlegd en nagedacht. Het zou geen slecht idee zijn om volgend jaar vanuit Rose Mwakwere een aantal van onze leerlingen in deze lagere school te laten werken. Een haalbare denkpiste waar alleen - en zoals steeds - een prijskaartje aan hangt. Wordt vervolgd.
Ondertussen is de match volop aan de gang, met tussendoor een verandering van tegenstander. Het terrein is bijzonder zwaar. Het resultaat is 5-5 (*). Maar aangezien dit misschien twee matchen waren (!), mogen we het erop houden dat wij gewonnen hebben.
In elk geval zijn de leerlingen de overwinnaars van deze dag! Ze overwinnen zichzelf, het (soms onmogelijke) klimaat, de vermoeidheid, het vreemde levensritme, het dag na dag samenleven met elkaar.
De mahamri hebben ze verdiend.

(*) Een speciale vermelding voor Benoit die vier punten maakte, met daarbij een zuivere hatrick, en Pieter-Jan voor het afsluitende doelpunt.

Geschreven door AZEB.Inleefreizen