Kenia is een land met een heel gelovige bevolking. Religieuze uitdrukkingen duiken heel vaak op in de meest doordeweekse gesprekken. Soms ver afstaand van onze manier van denken; soms van een verrassende wijsheid getuigend. Een Keniaan is doorgaans moslim of christen, een onderscheid dat wordt overstegen door een gemeenschappelijke Keniaanse cultuur en een algemene tolerantie.
Als Abdijschool en Inlevers gaan we ons dus alvast deze zondag wagen aan de zondagsmis in Afrikaanse setting. We trekken daarvoor vrolijk met een rist tuktuks naar de St-Joseph Catholic Church. De viering start met het Salama Maria (weesgegroetje), waarna het gezang voor twee en een half uur losbarst. Gezang, gekir, traditionele instrumenten, geklap, wiegen en dansen zijn de ingrediënten. Aanstekelijk in ritme en vrolijkheid. Dat alles in het Swahili uiteraard. De lezing gaat over de Kanaänitische vrouw die de kruimels taifa (brood) van de tafel vraagt (Mt 15,21-28). We krijgen duiding in het Swahili met een aantal sleutelzinnen in het Engels. De paus op de WJD in Portugal wordt geciteerd: “The church is not a migration office”; ze is voor iedereen. Om over na te denken…
Zoals elk jaar gaan we na de mis in Rockstars eten. Even ontspannen en verpozen voor we te voet naar Ukunda trekken. Hoe kan het nu zó warm zijn?!
In Ukunda gaat het even langs een sociaal project waar souveniertjes worden gemaakt en verkocht. Daarna een half uurtje vrij in het marktstraatje waar zelden een westerling doorloopt. Couleur locale opsnuiven. Daar heeft Ukunda er genoeg van.
Tegen het einde van de middag vinden we chauffeur Saïdi terug, die ons weer naar Rose Mwakwere brengt, alwaar we terug voor een week off-line gaan, de rust van de rural vinden, de vooruitgang aan de werf, en vooral: onze lieve vrienden uit de school.

Als uitsmijter op deze zondag een kleine bezinning op het evangelie van vandaag. Een bezinning die geldt voor Kenia en voor België (met dank aan Luc V.)

Als brood ons echt teveel zou zijn om te delen,
laten we dan tenminste kruimels strooien
op het pad van wie al zo lang honger heeft, het spoor bijster.
We wensen toch geen man, zeker geen vrouw of kind,
een ziekelijk hondenleven waarvoor geen ander medicijn bestaat,
dan liefde, broodnodige liefde, voor wie de aarde kust uit kwetsbaarheid. Laten we lange tafels maken, waaraan niemand aan het hoofd zit.
Laten we zorgen dat niemand naast de stoel valt. Het leven is geen spel,
en al zeker geen ongenadig buiten spel zetten. Laten we dus delen, dagelijks, en liefst nog meer, want nachten duren vaak veel te lang op straat.

Geschreven door AZEB.Inleefreizen