In de ochtendkilte laat Kilimanjaro zijn besneeuwde kruin zien. We rijden opnieuw naar Amboseli. Bij de gate staan de arme masai te wachten die hun fierheid afgelegd hebben om souvenirs te verkopen of voor de toeristen te dansen: saltimbanques à jeûn...
Dit is het uur van de jagers: rennende vossen, sinistere gieren in een dode acacia, een humeurige hyena, een serval op wacht in het moeras, peuzelende jakhalzen, een steppearend op een tak en een zeearend bij het water. De graseters zijn gewaarschuwd. We zien ze weer in grote aantallen terwijl we het park doorkruisen tot Iremito gate. We laten Amboseli en zijn stuifkolommen achter ons en rijden richting Nairobi - richting, want waarom zou je over de weg gaan als je gewoon door de steppe kan rijden? Ondertussen heeft één van onze busjes het begeven. We laten het achter met de valiezen. Hakuna matata!
Eindelijk op een echte weg. Het landschap wordt nu snel groener: we zijn uit de “regenschaduw” van de Kilimanjaro.
In het hectische stadje Emali - het lijkt alsof het alleen maar uit houten fruitstalletjes bestaat - bereiken we de drukke autoweg Mombasa-Nairobi met daarnaast de oude (de “lunatic railway”) en de nieuwe spoorlijn. Samen de slagader van Oost-Afrika.
Noordelijker wordt het landschap heuvelachtiger. Bij bergop heeft de weg drie rijvlakken in het totaal: er wordt dus dubbel voorbijgestoken...! Telkens een stadje opduikt als een karavanserai in de woestijn, gaan dan weer alle remmen dicht voor de “sleeping policemen” (verkeersdrempels). Ook de leerlingen slapen zich door het verkeer heen.
Vanaf de stad Athi River: stedelijk gebied, industrie, files. We vermijden ze door in de brede zandbermen naast de autoweg te hotsen. Zo kan het dus ook.
Nairobi: de brede stadsautostrades kruipen gestaag voort tussen de fabrieken en de nieuwe flatgebouwen. We zijn heel ver van onze “bush school.” Maar ook hier natuur: de ring loopt tussen het Nationaal park en de hoogbouw van de binnenstad. Maar nu: tijd voor lunch. Eindelijk! Het is weer eens over twee.
We gaan naar het zwaarbewaakte Carnivore restaurant, naast Wilson Airport en het monument voor de mao-mao-opstand. Na het dozijn wilde dieren in het vizier deze ochtend, een dozijn wilde dieren op ons bord. Er staat een vlagje op tafel: If the flag goes down, you surrender. We proberen het lang vol te houden, maar ook de grootste vleeseter heeft zijn grens.
On the road again. Langs een wijk met Engelse landhuizen, maar ook langs de sloppenwijk Kebra verlaten we Nairobi in de richting van Uganda. Een autoweg (gedeeltelijk in aanbouw) als een route door de Ardennen. Blijkt de weg aangelegd te zijn door Italiaanse krijgsgevangenen in WOII. Er staat nog een kleine chiesetta.
Voorbij een bocht opent het landschap zich. We houden halt en ontdekken the Great Rift Valley, de Grote Slenk die van Israël tot Mozambique loopt, een adembenemend wijds en groen dal gehuld in zon en nevel. Langs de veelkleurig bloeiende bergflank dalen we in de Slenk af naar Mai Mahiu (“warmwaterstad” in het Kikuyu). Aan de andere kant van de vallei warmt de grijsgroene Longonot Mountain (2777m) zijn rug in de avondzon. Aan zijn voeten de oude spoorweg naar Port Elisabeth (huidig Kisumu) aan het Victoriameer. Uiteindelijk zien we Lake Naivasha opdoemen, onze eindbestemming. Vanuit de wolken wordt over het blauwwitte water gouden licht uitgestrooid. Aan de oever van het meer staat onze lodge. Iets later verschijnen daar ook... onze valiezen.

Geschreven door AZEB.Inleefreizen