Deze middag hebben we definitief afscheid genomen van de Rose Mwakwere Secondary School.

Gisteravond werd nog een klein afscheidsfeestje gehouden waarbij we de gelegenheid namen een aantal mensen te bedanken. In de eerste plaats de immer dynamische principal, daarnaast onze lieve kokkin Dorcas, matron Monica, mister Steve de landbouwleraar en Andrew de veiligheidsman. Naast onze waardering, hadden we voor hen ook een paar geschenkjes.

Vanmorgen was het tijd om in te pakken. Een aantal vrijwilligers deed ondertussen de laatste afwas en schoonmaak. Er was zelfs nog tijd en motivatie voor de moestuin. Zonder onbescheiden te worden, kunnen we zeggen dat we deze (heel goede) school een paar stapjes vooruit hebben geholpen. We zijn dan ook echt fier op de gedreven inzet van onze leerlingen, op hun onberispelijk gedrag en op hun bereidwilligheid zich in de school en haar leerlingen te integreren.

Vooraleer de lunch aan te vatten, werd even samen gebeden omwille van het overlijden van de grootmoeder van Ruth, één van de Keniaanse meisjes. In de namiddag vertrekt ze mee met ons richting kust, waar haar familie verblijft.

Daarna was het tijd voor goodbye. Een groepsfoto en talloze duo-foto’s bezegelden dit moment waarop we moesten afscheid nemen van lotgenoten, vrienden, of (sommigen) een ietsje meer... Een traantje werd gepinkt, gsm-nummers gedeeld en veel handen geschud. Tijd om de weg door de bush in te slaan. Wegens de vele regens en de (vreemd ogende) graafwerken, ging de route niet zonder slag of stoot.

Met vele diepe indrukken en goede herinneringen sluiten we deze twee werk- en leerweken af. Dankbaar dat we ze mochten meemaken.

De komende week veranderen we van toonaard en gaan we wat het toeristische Kenia verkennen, te beginnen met de kust.

En daar is het dat we tegen het einde van de middag uiteindelijk veilig aankwamen.

(*) Tot ziens, vrienden!

Geschreven door AZEB.Inleefreizen