Laatste werkdag van deze eerste week. Voorlopig nog steeds geen zieken en van spanningen in de groep is geen sprake. Toch niet altijd vanzelfsprekend wanneer je dicht op elkaar moet leven in rudimentaire omstandigheden en in warm weer. Wolken komen en gaan altijd heel snel, waarna de zon het kleurenpalet altijd weer feller maakt. Maar de hitte gaat nooit weg, al is het ‘s nachts wel draaglijk. We klagen niet, en Kenia is een land van prachtige en rijke natuur, en met een authentieke en heel hartelijke bevolking.
Aangezien het beton van gisteren twee dagen dient te drogen, gaan we met twee teams leerlingen naar de lagere school van buurdorp Mangawani. We hebben de school vorig jaar bezocht en ze is nog steeds armoedig en vervallen. Toch hebben de onderwijzers en de dorpsoudsten voor een kleine verbetering gezorgd: een moestuin waar op dit moment boontjes uitkomen. Wij komen nu om er bomen tussen te planten. 50 bluegums (eucalyptussen) en 100 kasuarina’s. Ze komen uit het zaaibed van de principal en zullen voor schaduw over de moestuin zorgen. We zijn blij dat we als Inlevers ook iets kunnen doen voor dit bijzonder arme dorp vlakbij onze school. De bevolking leeft volgens de principal zo precair dat elke investering buiten voedselproductie zo goed als onhaalbaar is. De headmaster beseft dit ten volle en bedankt ons uitgebreid en ceremonieel voor onze hulp en suggereert natuurlijk dat we hem in de toekomst meer zullen komen helpen. We nemen afscheid van de school nadat we het visitor’s boek hebben getekend en keren terug naar Rose Mwakwere, waar de andere teams ondertussen de slaapzalen hebben gepoetst of een aantal kippen geslacht. Masai en de metsers zijn onderwijl betonijzers aan het plooien of vlechten. Manueel natuurlijk.
Nu we toch bezig waren, stelt de principal voor ook op Rose Mwakwere nog een vijftigtal bluegums te planten in een droog gedeelte van het moeras - het is geen regenseizoen. Zo gezegd zo gedaan. Een ander team neemt nog maar eens een oude vuilnisbelt onder handen en de incinerator wordt opnieuw opgestart. “Historisch afval” blijft er genoeg, maar we hebben toch het gevoel vandaag iets voor een betere leefomgeving gedaan te hebben. De rijst met kokosmelk hebben we verdiend.

Geschreven door AZEB.Inleefreizen