We staan op met het ochtendlicht dat schijnt over de Ndara Plains die zich voor ons ontplooien tot aan het machtige Yatta Plateau. Onbelemmerd zicht 180° en 75km ver. We doen onze trui aan. Een oryx maakt zich uit de voeten. De zon trekt lange schaduwen over het oranje zand.
In de verte zien we onze lodge op de heuvel. De glansspreeuwen worden wakker. Twee hartenbeesten keren ons de rug toe. Daarna laten de dieren wat op zich wachten deze ochtend. Maar ook het landschap met zijn stoffige wegen afgezoomd door rotsheuvels, of een baobab met wevernesten biedt ons veel schoonheid. Een kudde zebra’s duikt op. Hoe nietig lijken de olifanten in de verte aan de voet van een berg. Een groepje eland antilopen stapt naar de zon. Door de verrekijker zien we een lange rij wildebeesten schouders opgetrokken en neus in de wind op hun lange reis.
Een zondags ontbijt - er klinkt Afrikaanse kerkmuziek uit de bar - zet de voormiddag in. Het wild zoekt verfrissing in de vijver, wij in het zwembad, en tijdens de lunch zitten net als wij de bavianen aan het hotel te eten.
In de namiddag nemen we de route naar het noorden. Op de grijsgroene vlakte laten de dieren zich beter benaderen, zeker waar wat water is. Twee grote kudu’s en twee slangenarenden hebben dan weer geen zin in een foto.
Bij Mudanda Rock mogen we even uitstappen. Een iconische plek voor de oorspronkelijke bevolking. We gaan deze precambrische rots op en genieten van de diepe stilte die de wind meevoert. Het meer beneden is drooggevallen en verlaten.
We verlaten Tsavo East langs de Manyani gate, rijden even over de autoweg, stoppen aan de Patterson bridge over de Tsavo River waar we uitleg krijgen over de bouw van de negentiende-eeuwse spoorlijn en het verhaal van de mensenetende leeuwen. Geen menseneters voor ons, maar wel badende nijlpaarden vandaag in de rivier. We gaan dus Tsavo West binnen voor meer wildlife fun. Dit deel van het park bestaat uit meer rotsen, heuvels en dik struikgewas. We rijden er stoffig en snel door tot een afgesloten zone, de rhino sanctuary, waar witte en zwarte neushoorns zich beschermd kunnen voortplanten voor ze verspreid worden. We zien er een slapende zwarte neushoorn, niet gehinderd door de ossenpekkers op zijn hoofd.
Bij het avondlicht - een cliché, maar het licht wordt echt zachter rond vijf uur - duiken we de Ngulia Hills in. Pittige wegen door rotsige heuvels. Ze brengen ons naar onze lodge. De magen zijn leeg, de benen moe van het uren rechtstaan. Maar wat een indrukken op het netvlies!

Geschreven door AZEB.Inleefreizen