Halfzes. De eerste motorrijder rijdt het terrein op met een paar levende kippen aan het stuur, de ibissen staan te vissen in het moeras, en de twee schildraven wachten aan de keuken tot wij ontbeten hebben. De dag begint. De laatste werkdag. Het is niet makkelijk om nog even door te gaan, maar het keukenteam van de dag zingt zichzelf moed in tijdens de afwas - afwas, dat is met de voeten in het water staan en in een emmer regenwater de ontelbare schotels schoonwrijven met veel zeep. De hele school moet, zoals dagelijks, geveegd worden. Dat gebeurt met een zachte bezem zonder steel. Daarna schuren met water en een bezem van harde takken. Allemaal hard werk, voorovergebogen.
Er worden opnieuw bomen geplant en water gegeven. Wanneer we bijna klaar zijn, duikt een tuinslang op... Mister Steven geeft ons graag werk...
De lunch bestaat uit frietjes en kip. Madam Dorcas is bijzonder trots dat ze dit gerecht heeft toegevoegd aan haar menu. We hebben deze twee weken dan ook bijzonder lekker, gevarieerd en gezond gegeten. Alles vers en met zorg en tijd bereid, en veel vers fruit.
Tijdens de sieste wordt er gelummeld, gelezen, gekaart, en leert Madam Secretary onze jongens hoe ze met de hand hun kleren wassen: hard schuren op de wreef van de linkerhand. Zullen ze het nog ooit gewoon worden in België..? Misschien hebben we nog het meeste deugd gehad van het constante buitenleven, letterlijk en figuurlijk dicht bij de aarde, met een overvloed aan weldadig zonlicht, en zonder problemen die zich uitstrekken tot voorbij de volgende maaltijd. Om van de ondoordachte hartelijkheid niet te spreken. In die mate dat iemand die op zijn eentje zit - al is het één van ons die even wil bekomen - meteen gezelschap krijgt. Hier wordt vanuit de groep gedacht.
Hitte of geen hitte: de jongens willen naar het dorp om te voetballen. Off we go dus naar het terrein voor de tweede match RoseMw-Mangawani. De eerste speelhelft gaat het gelijk op. Na een own goal aan het begin van de tweede helft echter, haalt onze coach Mr. John een paar slimme wissels uit zijn hoed en scoren we maar liefst driemaal: Nicolas, Jules en Arnaud houden het vaandel van de school hoog. Bij elk doelpunt wordt de sfeer rond het veld uitbundiger. Op het einde van de match schenken onze leerlingen een twaalf paar voetbalschoenen aan het dorp. De dorpsoudsten nemen ze dankbaar in ontvangst. Daarna volgt nog even een verbroedering voor we de weg naar school terug aanvatten. De naar munt geurende bush steekt al als een schaduwspel tegen de gouden hemel af. Straks onze laatste nacht.
Geschreven door AZEB.Inleefreizen