Eerste werkdag na het weekend, en eerste schooldag van de tweede term in Kenia. Alleen in Rose Mwakwere beginnen de lessen terug pas volgende week. Wij starten opnieuw met de dagelijkse taken. De praesessen Louanne, Louis en Michele hebben dit weerom goed georganiseerd.
Een paar Keniaanse meisjes moeten naar het dispensarium in het nabije Kibuyuni. We stappen erheen met Madam Lilian. We nemen het (drassige) slingerpaadje tussen de heuvels van de bush door, langs de boerderijtjes en velden afgewisseld met groepjes Minya (een palmboom waarvan de kruin zonder stam op de bodem groeit en waarvan de bladeren hier in de dorpen tot matten worden gevlochten). De vallei is onwezenlijk stil, overvol van diep groen, en zoals steeds amechtig warm en vochtig.
Hoe is het ondertussen met de gezondheid van de Belgen gesteld? Een leerling die zich al enkele dagen flauw voelde, is stilaan aan de beterhand; de voeten hebben wat te lijden gehad van de zee-egels in Diani; het Chinese restaurant is niet iedereen goed bevallen. Maar tot op heden zijn we van erger gespaard gebleven. Laat ons hopen dat het hierbij blijft. Het moreel is in elk geval goed.
Over naar de school. Na het verlengde weekend worden de funderingen (eindelijk) gegoten en de ijzers voor de kolommen gefixeerd. Zware handenarbeid waarvoor een gemotiveerde groep jongeren ideaal is. De ketting van emmers gaat van water over beton maken naar fundering en terug. Zelfs de regen houdt onze inlevers niet tegen! De goede luim en de samenwerking met de Kenianen hebben de overhand. Tegen late lunch (15u), zijn de volledige funderingen tot op de juiste hoogte gestort. Een gezonde vermoeidheid overvalt de leerlingen.
Tijd voor de was en de plas, de zon (eindelijk) en volleybal. Ondertussen gaat het cooking team aan de slag om een speciaal menu te maken, want vandaag is het natuurlijk de verjaardag van Pierre! Straks eten we dus spaghetti - de Kenianen zullen onze gasten zijn vanavond.
Maar eerst moet er gezongen en gedanst worden voor de jarige. De principal heeft er een halve dagreis voor over gehad om cake en snoepgoed te kopen. En Pierre ontkomt niet aan de plicht om te speechen. Hij doet dat zeer goed. En wij wensen hem maisha marefu (een lange gezondheid)!

Geschreven door AZEB.Inleefreizen