Stof

Kenia, Amboseli

Een warme douche, een Engels ontbijt aangevuld met papaya en passievrucht, aan de rand van het meer, waar de neuzen van een tiental nijlpaarden bovenkomen - de dieren kunnen niet tegen zon! - en daarachter de Kilimanjaro die langzaam uit de wolken tevoorschijn komt... zou dit een feestdag zijn?
We verlaten het kamp en zigzaggen en hobbelen over de very bumpy road langs de grens, naar het noorden - soms is de weg zo slecht dat we gewoon een stukje door de bush rijden. Maar die ligt dan weer vol vulkanische rotsen. Gelukkig geniet de streek ook van het smeltwater van de nabije Kilimanjaro, zodat wat (armzalige) landbouw mogelijk is. De dorpen en de natuur zijn mistroostig en tawny (oranjebruin). We rijden erdoorheen in grote stofwolken.
Waar we de vele (grotendeels droge) armen van de Ngara Len River oversteken is wat meer groen. We verlaten Tavéta County in het golfplatenstadje Njukini. Kajiado County onderscheidt er zich enkel van doordat het stof er grijsgeel is en de kloven in de weg tot vier meter diep. We rijden er behoedzaam omheen. Het territorium van (echte) masai. Elk van de (negen) clans heeft zijn eigen kledij en juwelen. Vanaf Rombo Town, een oud grensstadje in een dambordpatroon van losse piepkleine golfplatenhuisjes, wordt het landschap roestbruin, dat is: de grond, de weg, de bomen en de huizen. Soms gaan de vier wielen van de bus in de lucht. Enterara Town. We blijven stof en stenen eten in zeven kleuren, maar er zijn iets meer bewerkte velden en kuddes. Illasset. Een houten caravanserai voor vrachtwagens op weg naar Tanzánia. We nemen er de asfvaltweg. De snelheidsmeter zal weer gedurig piepen. In Oloitokitok - even exotisch als zijn naam - dalen we de zachte uitlopers van de Kilimanjaro af tot in de wijdse rustige Kimanavlakte. Rechts zien we de Chyutu Hills, het jongste gebergte ter wereld.
Na een korte stop, verlaten we de weg en rijden we dwars door de savanne als door duinen met dik donker zand en rotsen. Met de ruitenwissers aan gaat het nog net om de route te zien. We worden stilaan zeeziek van de deining. Het moest ervan komen: een platte band. De eerste van de reis. Er zijn nog zekerheden. Band wisselen en verder. Waar we in de lage kom die Amboseli is kunnen kijken, zien we de vele hoge witte draaikolommen die er de naam aan hebben gegeven (amborseli (sic): tornado in het Masai). We komen aan in de lodge. Tijd om de gezichten te wassen en te lunchen.
We rijden Amboseli park in. Een lange witte zandweg met links de groene paraplubomen waaronder we meteen grant en thompson gazelles zien. Rechts wat halfhoog gras. De halzen van de struisvogels komen er zo boven uit. Vele mannetjes en vrouwtjes. Sommigen gunnen elkaar het daglicht niet.
We draaien de vlakte in en komen terecht in de uitgedroogde “koekenpan” die de helft van dit park uitmaakt. Zo glad als een biljartlaken, soms met wat gras, maar meestal uitgeputte witte aarde of zand. Deze “scenery” zorgt ervoor dat we in één blik de hele vlakte, kilometers ver kunnen omspannen. Verspreid over dit immense gebied zien we kuddes wildebeesten (gnoes) tot aan de einder, en 360° rond ons. Ze stappen met hun neus in de wind, grazen in groepjes, of liggen als een bebaarde godheid alleen op de onmetelijke uitgestrektheid. Wanneer ze stappen, doen ze dat traag, met het hoofd tussen de schouders, sloffend beurtelings met linker- en rechterpoten. Dan wijst ons ook nog op een pasgeboren gnoeveulen. Heerlijk.
We gaan verder. Twee giraffen “schrijden” door het beeld. Plots zomaar op de vlakte: 4 leeuwen. We krijgen lang de tijd om ze te bewonderen, want wat je verder ook ziet, zonder de leeuw voelt zo’n safari niet compleet...
We rijden stilaan terug. Grijze (!) olifanten sloffen stilletjes door de savanne. Op hun rug de luie koereigers.
Terug op de lodge maken we ons klaar voor het avondmaal. Maar voor we aan tafel gaan, moeten we toch even het stof van de dag doorspoelen. De barman heeft het moeilijk met het concept “niet-alcoholisch”, maar uiteindelijk kunnen we toch met zijn allen klinken op onze nationale feestdag.

Gezondheidsbulletin:
  • fysiek: excellent
  • moreel: uitstekend
  • houding: voorbeeldig



Geschreven door

Al 7 reacties bij dit reisverslag

Zo'n mooi, poëtisch en empatisch relaas dat ik (bijna) meereis, dag na dag... Avontuur met mens, dier en natuur, om nooit te vergeten!

Monique 2022-07-21 20:50:46

Het is telkens uitkijken naar de mooie verslagen. Geniet nog van de laatste dagen. Hartelijk dank voor de goede zorgen en safe trip !

Bruno en Annelies Despriet 2022-07-21 21:02:39

de verslagen zijn litteratuur:uitzonderlijk mooi geschreven!!! chapeau voor de opsteller!!!

piet maes 2022-07-21 22:46:31

De verslagen beschrijven soms beter dan de foto’s! Wonderbaarlijke ervaring en fantastisch om te kunnen meelezen! Hartelijk dank voor de goede zorgen en geniet nog van de laatste dagen!

Bruno Toye 2022-07-22 09:09:30

Wat een mooi verslag, alweer. Het voelt alsof we erbij zijn. Dank u wel!

Pascal en Karine Persyn-Vandenberghe 2022-07-22 10:30:35

Dit dagboek moet een boekvorm krijgen. Met beelden. Dit is zo uitzonderlijk en aangenaam om te lezen. We reizen en genieten allen mee. Hoe we dit gaan bewaren zet ik op de agenda in september. Magnifiek gewoon weg.

Marie-Belle 2022-07-22 15:14:26

Deze reis is werkelijk een unieke belevenis voor deze groep jongeren…indrukken die ze gans hun leven zullen meedragen! Een grote dank ook voor de zeer gedetailleerde en prachtig verwoorde reisverslagen … zo kregen wij als grootouders echt de kans om mee te reizen! Aan allen: een behouden thuiskomst gewenst!

Wim en Lieve Heyselberghs 2022-07-22 17:10:38
 

Over deze reis
Aantal reisverslagen:
GPS afstand deze dag:
GPS afstand totaal:
Aantal foto's:
Laatste verslag:
Reisduur:
Reisperiode:

Of schrijf je reisverhalen via de app

Met de Pindat App kun je offline reisverhalen schrijven en foto's toevoegen. Zodra je weer internet hebt kun je jouw verslagen uploaden. Ook via de app plaats je gratis onbeperkt foto's.



Klik op 1 van onderstaande knoppen om de app te installeren.