Vandaag is een zware dag. Het is drukkend heet en zeer vochtig weer. Bovendien begint de vermoeidheid door te wegen. Toch staan we in bewondering voor de leerlingen die erin slagen gemotiveerd verder te werken, naargelang de indeling van de groepen of volgens hun interesse. De nieuwe keuken schiet verder goed op, er worden opnieuw (grotere) bomen (mkilifi) geplant, de bomen van gisteren (casuarina) krijgen water, het eten wordt bereid (oa gekookte zoete maïskolf en mango), de slaapzalen gepoetst, de tafellakens gewassen, nog wat boeken gekaft.
Na de lunch volgt een sieste: het is té warm. Daarna nog wat werken tot de thee.
Zoals gisteren besluiten we de dag met een wandeling, de andere kant op, tot in Mangawani. Daar spelen we een voetbalmatch tegen het A-team (!) van Mangawani.
Een mooiere locatie voor een terrein bestaat niet. Het is een effen hoogplateau vanwaar je de hele streek kunt zien. Aan het ene uiteinde: de imposante mangobomen als Afrikaanse matrones op de uitkijk. Op de langszijde: de stofferige holle weg waarop een zeldzame pikipiki een grote lading hout vervoert of een familie thuisbrengt voor het donker; daarachter: de diepgroene Ramisivallei. Aan de derde zijde: het verstuivend licht doorheen de hoge palmbomen, waartussen de slanke minaretten van de groenwitte moskee meewiegen. Tenslotte het zicht op de zachtolijfgroene heuvels van de diepe bush, verder het binnenland in.
Binnen deze prachtige natuur: de match tussen twee verbeten teams, aangemoedigd door een vrolijke massa Belgen en Kenianen. Het wordt opnieuw een gezellige verbroedering. De wedstrijd eindigt op 0-0 met doelman Maarten als ster van het team.
Het wordt alweer snel avond. De nachtgeluiden van de bush rukken op naar het plateau, de zon tempert haar rode licht, en in de verte kijkt Zombo Hill tevreden toe.

Geschreven door AZEB.Inleefreizen