We gaan de laatste maanden of zelfs weken van het schooljaar in. Tijd om even te kijken hoe het met onze Keniaanse zusterschool staat.
Vorige zomer bouwden de leerlingen van de Abdijschool een heuse bibliotheek. We zullen nooit de begeesterende en dankbare speech van Mister Alfonce vergeten waarin hij het boek als motor voor ontwikkeling centraal plaatste. Een ontroerend moment waarbij aan de steun van onze ouders en het werk van onze leerlingen betekenis en zinvolheid werden gegeven.
In het najaar namen de Keniaanse leerlingen deel aan de staatsexamens. De resultaten voor de school gaan jaar na jaar vooruit. Een teken dat de dynamiek in deze school in een afgelegen gebied goed zit. Aangezien we vanuit Zevenkerken vijf leerlingen een studiebeurs (scholarship) hadden kunnen aanbieden, werden ook wij op de hoogte gehouden van de vorderingen van deze leerlingen. Dit schooljaar - gestart op 1 januari 2024 - kunnen we dankzij de steun van onze sponsors zeven leerlingen laten studeren die anders de school voortijdig zouden moeten verlaten. Waarna enkel een vroegtijdig huwelijk wacht. Ook dat blijft de Keniaanse realiteit.
Met de middelen die we nog in kas hadden, hebben we ook een aantal noodzakelijke learning materials kunnen aankopen voor de school. Basisuitrusting blijft precair en de werkingsmiddelen vanwege de overheid zijn die naam amper waardig. De weg naar goed onderwijs voor iedereen is nog lang. Maar het is de enige weg.
Ondertussen kijken we in Zevenkerken uit naar de volgende inleefreis. Naast de grondige voorbereiding van de komende reis, is de jaarlijkse barbecue het eerste zichtbare moment in de aanloop naar ons vertrek begin augustus. Gekoppeld aan de tweejaarlijkse opendeurdag mochten we dus eens te meer de hele Zevenkerkse familie verwelkomen voor een gezellig samenzijn en een verzorgde barbecue. De toekomstige inlevers toonden alvast dat ze als groep hun taken zonder veel sturing op een efficiënte en vrolijke manier konden uitvoeren. De lovende commentaren die we hierover hoorden zijn volledig terecht en stemmen ons enthousiast in ons uitkijken naar het op stap gaan met deze groep. Ook vanwege de ouders, directie, collega's en sympathisanten mochten we steun en waardering ontvangen. Heel dankbaar dus dat de inleefreizen en het Keniaproject nog steeds een draagvlak hebben onder ons allen, wij die samen "Zevenkerken" zijn.
Bij de start van het inleefproject 2024 wensen we dus dat dit gedachtegoed zijn smaak niet verliest, dat het ogen mag openen en jongeren mag verbinden, dat we in het klein hoekje van de wereld waar we leven en werken hoop, vrede en vooruitgang mogen brengen. Elke steen die verlegd wordt, is er weer één. Laat het u smaken.

Geschreven door AZEB.Inleefreizen