Vandaag bij het ontbijt een lekker omeletje laten maken, samen met een paar yoghurtjes smaakte dat prima.

Vandaag staat er een rit van ca 315km op de planning waar we ook de grens naar de USA weer oversteken.

Na een kort bezoekje aan de Walmart en Starbucks gingen we op pad. Het landschap werd wel behoorlijk saai toen we Calgary uitreden. De laatste 100km voor het Waterton NP veranderde het landschap in een soort prairielandschap met verschillende ranches.

Vorig jaar is het overgrote deel van Waterton NP verwoest door bosbranden, zodoende was er weinig te bezoeken in het park. Enkel het dorpje zelf, wat wandelingen rondom het dorp en een aantal viewpoints. De 2 hoofdwegen die de bergen ingaan zijn dicht. Wij hebben een rondje door het dorp gedaan. Wat winkeltjes bezocht en om de Canadese dollars op te maken een warme koffie en thee gedronken.

Op een mooie picknickplaats nog een lekker broodje gegeten. Yeah eindelijk weer een picknick in het zonnetje☀️Na een aantal viewpoints werd het tijd om richting USA te gaan. Dat was een fluitje van een cent, een paar vragen, een rondje kijken door de auto en we mochten door.

We verblijven aan de oostkant van het nationale park Glacier. Dit keer binnen de parkgrenzen dus omgeven door de bergen. Normaal kan je een prachtige weg (going to the sun road) van oost naar west (of andersom natuurlijk) rijden, maar sinds half augustus woedden er bosbranden aan de westkant van het park en is de hele westelijke kant afgesloten. Voor ons een klein gelukje. In 2008 was juist de oostkant afgesloten en hebben we de westkant al bekeken. Nu hebben we meer tijd om de oostkant te bekijken.

Rond 1645 waren we bij het Rising Sun Inn Motel. Een simpele, maar hele nette kamer zonder tv, internet of telefoon. Lekker rustig dus 😉. We zijn daar om 1700uur ook meteen gaan eten, om lange wachttijden voor te zijn. Het is dit weekend Labor Day weekend, dus alle Canadezen én Amerikanen hebben lang weekend t/m maandag. Het parkgedeelte wat open is zal erg druk zijn morgen.

Edwin had voor de eerste keer deze vakantie ribbetjes en ik had kabeljauw. Het smaakte allemaal aardig, maar niet meer dan dat.

De Logan Pass is de scheiding tussen de oostelijke en westelijke kant van het park. Vanaf oost hebben we hem nog nooit gereden, dus dat wilden we alvast doen. Ook in 2008 zijn we tot de Logan Pass gekomen maar dan vanuit westelijke kant. Wauw wat was de weg mooi, het park is vrij ruig, we bevonden ons dan ook tegen de boomgrens aan. We reden langs het St. Mary Lake en je kon erg ver kijken. Bij de Logan Pass nog een stukje gelopen, maar morgen willen we hier terugkomen om een wat langere wandeling te maken.

Op weg terug naar beneden stond er opeens een auto stil, dus tja wij dan ook maar. Ze hadden een beer met jong de weg over zien steken en die waren de bossen in gegaan. We hebben daar wel een tijd gestaan, ik met de verrekijker en Edwin met de superzoom camera. Het jong hebben we niet gezien, de moeder wel. Toch weer erg leuk na 5 berenloze dagen 😂.

Rond 2030uur weer terug in het motel en nu lekker een paar uurtjes lezen. (en Edwin film kijken op de iPad😀)

Geschreven door Edwinenrebekka.op.reis