Een drukke maar prachtige dag!

Na een goed ontbijt wat inbegrepen was bij de overnachting zaten we keurig om 800uur in de auto om naar de Maligne Valley te gaan. In de Valley zijn de belangrijkste bezienswaardigheden het Maligne Lake, Medicine Lake en de Maligne Canyon. Als eerste reden we naar het Maligne Lake, deze lag het verste weg. Het was hier nog zeer rustig. Het was nog erg bewolkt dus het mooie meer komt niet echt over op de foto’s, maar mooi was hij wel 😉. Hier hebben we een wandeling van ca 3 km gedaan. Deze ging een stuk langs het meer, door het bos en naar het Moose (eland) Lake. Helaas geen elanden gezien.

Het Medicine Lake lag er ook prachtig bij, hier hebben we alleen een fotostop gehouden.

Het drukst bezochte gedeelte van de Maligne Valley is de Maligne Canyon. Wij arriveerden er rond 1030uur en er was er in ieder geval nog genoeg plek. Deze canyon is echt een prachtig stuk natuur. Een diepe (wat smalle) kloof met overal grote en kleine watervallen. Hier hebben we wel een tijdje rondgewandeld. Rond 1200uur waren we wel klaar in de Maligne Valley en zijn we richting het dorp gereden om een broodje te halen voor de lunch. Het werd een lekkere jamicaanse panini. Ik had er 1 met tonijn/avocado en Edwin 1 met pittige kip. We hebben deze lekker even opgegeten in de hotelkamer. Het was 1300uur en we hadden nog de hele middag. 1 sectie van Jasper NP is vanwege wegwerkzaamheden gesloten, dus dit gebied viel af.
Morgen staat de 260km lange Icefield Parkway op het programma. Dit is de verbindingsweg tussen Jasper NP en Banff NP en wordt beschouwd als 1 van de mooiste scenic routes ter wereld. Onderweg zijn er allerlei bezienswaardigheden. Deze weg is op zijn mooist met mooi weer. En laat het nu net vandaag mooi (bewolkt en zon) weer zijn en de voorspelling voor morgen stukken minder. Keuze wat wij gingen doen was dus erg makkelijk. We besloten om de eerste 110 km van deze weg al te gaan rijden en alle bezienswaardigheden op dat stuk al mee te pakken. Dit betekende natuurlijk wel dat we dit stuk ook weer terug moeten rijden en morgen weer. Geen straf want het is een ongekend mooie weg.

De eerste stop was een mooi uitzichtpunt: de Athabasca Pass lookout. Vandaag was er een mooi zicht op de omliggende bergketens. Deze reis staat ook veel in het teken van watervallen dus de volgende 2 stops waren allebei watervallen. De Athabasca Falls en de Sunwapta Falls. Beiden heel verschillend maar oh zo mooi weer.

Na ca 110km kwamen we aan bij de Athabasca glacier. Een grote indrukwekkende gletsjer. Vanaf het Icefield Centre had je er vanaf het view deck goed zicht op, maar wij besloten om ook nog naar de voet van de gletsjer te wandelen. Dat was een steile klim van ca 1km maar zeker de moeite waard. Je had er een uniek uitzicht op de gletsjer.

Alsof de dag nog niet druk genoeg geweest was, had ik nog een wandeling van ruim 3km uitgezocht 😉. De Beauty Creek of The Stanley Falls. En de wandeling was een beauty. Je volgt constant een smalle canyon. En die is prachtig uitgesneden door het felblauwe gletsjerwater. We volgden redelijk klimmend (hoogteverschil ca110meter) de canyon en kwamen veel kleine watervalletjes tegen met helemaal op het einde de ‘Stanley Falls’. We waren alleen op deze hike, dus nog redelijk spannend of we geen beren tegen zouden komen. Edwin had maar muziek op z’n telefoon aangezet en af en toe riepen we maar hard “boeh of hallo” 😀. Na een uurtje waren we zonder door beren aangevallen te zijn weer veilig terug bij de auto.

Net voordat we het dorp weer inreden, stonden er een aantal auto’s stil langs de kant van de weg. Er stond een elk (groot soort hert) met een enorm gewei in de bosrand. Natuurlijk zijn we ook even gaan kijken en Edwin heeft met de superzoom camera nog mooie foto’s kunnen maken. Met de iPhone heb ik het maar niet geprobeerd.

We reden nog door naar 2 meren, het Patricia Lake en Pyramid Lake. Ook weer mooie meren, mooie foto’s was lastig de zon was al achter de bergen. Desalniettemin ook weer prachtige meren. En daarbij weer een Elk gespot in de bosrand langs de weg.

Nu werd het na een lange dag echt tijd om iets voor het avondeten te zoeken. Het werd een Italiaan, waar ik een kleine pizza met tomatensoep nam (was yummie😋) en Edwin een gewone pizza. Het smaakte heerlijk. Nu is het inmiddels 2145uur en zijn we net terug op de hotelkamer.

Het was een lange, maar prachtige dag in de Canadian Rockies!

Geschreven door Edwinenrebekka.op.reis