Beetje pijnlijk als de wekker deze morgen om 5u30 afloopt. Gisterenavond nog een nieuw spelletje gespeeld dat in ons huisje lag: een beetje een combinatie van UNO en Rummikub. We speelden in 3 teams en ik had geluk, ik zat in team Roel en Roel wint heel vaak. Zijn broers hebben meer geluk in de liefde, zeggen ze dan. Onze Roel is meer denker, zij meer doeners, denk ik dan. Op tijd in bed was dus niet zo goed gelukt …

We nemen een goed ontbijt met bananen, koolhydraten en suikers. En iets na 6 u zitten we al in de auto, een half uurtje later rijden we het park van 2000 Arches binnen. Vanaf 7u heb je een reservering nodig, al zijn we hier vooral vroeg om de warmte voor te zijn. Het rugzakje vullen we met waterflesjes en Vic draagt de rugzak. Zonnebril en hoedje of pet op en we zijn vertrokken.

We rijden snel door naar de parking van Delicate Arch want als die vol staat moeten we nog een kilometer verder stappen. Weinig tijd voor foto’s dus, maar dat weerhoudt ons niet om te genieten van al dat moois. Het is al druk op de parking maar er zijn nog vrije plaatsjes. Er zijn al mensen die terugkomen van de hike, die waren nog vroeger opgestaan om de opkomende zon te zien. 1, 2, 3, … de sporthorloges zijn gestart en wij ook natuurlijk! Al snel splitst ons peloton in 3 groepjes, Roel en Vic trekken de kop en ook Karel en Chelsea lopen van ons weg. Francky blijft bij mij, echte liefde, hé! In het begin stappen we een aardig tempo maar zodra het omhoog gaat, gaat ook mijn hartslag de lucht in … 145 zegt mijn horloge. Nu en dan eventjes een foto nemen en op adem komen. Als we halverwege het steilste stuk komt Vic terug naar beneden met een flesje water voor mama en papa. Roel staat boven te wachten en de Medic deed snel wat extra kilometers. Als een berggeit springt onze Vic weer weg. Ik concentreer me verder op mijn voeten en die van Francky die ik nauwgezet volg op deze steile rotsen. Het laatste stuk stappen we langs een smal maar effen padje en dan worden we beloond met de fantastische Delicate Arch. De jongens en Chelsea hebben een mooi plekje in de schaduw gevonden waar ze front-row zicht hebben op de mooiste boog van het Arches NP. Francky doet een aanslag op onze I-cloud en maakt foto’s van de boog uit alle hoeken. Het is rijtje schuiven voor een foto onder de boog. Roel maakt een foto voor een knappe influencer
en krijgt duidelijke instructies waar hij moet zitten en wat erop moet staan. Daarna zijn Roel en Vic aan de beurt. De foto’s met mijn Nikon krijgen we niet goed van belichting. Waar is opa als je hem nodig hebt? Ik pas ISO-waarden aan maar contrast tussen zon en schaduw zijn te groot volgens mij. Met de gsm zien de foto’s wel ok uit. We zetten de terugtocht in. Vic loopt naar beneden en neemt net als Vingegaard gisteren een grote voorsprong en komt 20 min voor iedereen aan de auto. Zijn horloge zegt:
Afstand 4,97 km in 50 min, 300 kcal verbruikt en gemiddelde snelheid van 6 km/u, 245 m geklommen en 126 gemiddelde hartslag.

Als we allemaal aan de auto zijn heeft Francky nog een verrassing voor ons. We gaan nog een hike doen, iets minder ver en vooral minder moeilijk. Eindpunt is Landscape Arch, een boog met een spanwijdte van 80 m en heel dun. De jongens vragen me om papa te overtuigen om geen hikes meer te doen, ze gaan me in ruil daarvoor heel de avond verwennen. Maar de verrassingen van Francky zijn zelden tegen gevallen dus volgen we allemaal. Ik zal vanavond wel zelf de was doen. Roel heeft pijn aan zijn hiel. Geen wandelsokken aan en dus een blaar. Het is schroeiend heet en Vic zijn rug is kletsnat en er is geen flesje water uitgelopen in de rugzak. Landscape Arch is een smalle boog en strekt zich uit over het landschap. De natuur kan zo prachtig zijn.

Op de terugweg wordt het slenteren van Roel met de blaar aan zijn voet beloond met meer natuurschoon een hagedis in camouflagepak op de rode stenen.

In de auto plannen we het middageten. Het is nog maar 10u30 maar er is al honger. De extra bananen en mueslirepen bieden geen soelaas.
We gaan deze middag nog eens eten bij de Italiaan waar we 4 jaar geleden ook waren. Flinterdunne pizzabodems in de steenoven gebakken. Om 11u06 is de tent al open. We zijn wel de eerste. Overheerlijk! We kozen niet meer voor de 20 inch maar hebben toch een doosje nodig om de restjes mee te nemen. Thuis nemen we badjes en douches, Francky gaat eerst zwemmen, hij doet zijn zwembroek aan, gaat even op bed liggen en valt in slaap. In doe ook een dutje en ook Karel en Chelsea hebben ook extra slaap nodig. Roel en Vic manillen en Vic volgt tegelijkertijd enkele afleveringen van de kampioenen.

We durven niet te ver meer vooruit kijken want het einde van deze prachtige reis is in zicht. Maar morgen en overmorgen nog 2 National Parks en 3 dagen Vegas. We hebben nog wel wat in ‘t verschiet!

De Mama

Geschreven door Dereere