Deze morgen nemen we afscheid van ons huisje in Denver en we doen dat door alles proper achter te laten. Nen mens heeft wat afval na 4 dagen, gelukkig blijven we niet overal 4 nachten plakken, het scheelt wat in opruimtijd. Verder wordt het altijd maar moeilijker om alles in de auto te krijgen.

Vandaag rijden we naar Glenwood Springs door de bergen op een brede snelweg. Telkens ik check rijden we op een hoogte van meer dan 3000 m. We stoppen in Vail, een mondain ski-oord en er is braderie. Er worden allerlei artisanale producten verkocht en ook juweeltjes, potterie en houtsnijwerk. We kopen een bordje van Colorado om in onze poolhouse thuis te hangen. Oeps straks weer een verloren gaatje in de koffer vinden. De ham op de BBQ en de versgerookte zalm zagen er overheerlijk uit maar ik maakte verse pastasalade dus moeten we passen voor al dat lekkers.

Tijd om een picknickspot te zoeken en die vindt Francky in een rest-area met picknickbank en wc, voor minder gaan we niet meer. De pastasalade wordt uit ziplock-zakjes deskundig door Vic in de kommetjes geschoven. Het smaakt ons, Vic neemt 3 keer een repasse want het is gezond.

Als we de route verderzetten rijden we langs de Colorado-river, die vrij smal begint maar indrukwekkender wordt naarmate we verder stroomafwaarts rijden. We passeren een coureur die op de pechstrook van de snelweg rijdt en we krijgen een berichtje van opa over de echte koers in Frankrijk dan. Wat verderop rijden we Glenwood Canyon binnen. Een 12,5 mijl lange kloof met in het dal de Colorado, een spoorlijn en en snelweg. Ik probeer wat foto’s te nemen maar er is te veel weerspiegeling in de ruit. Francky doet de zonnewering van het panoramisch dak open zou dat we nog een beter zicht krijgen op de diepte van de Canyon. Wat een spectaculair effect.

We stoppen toch een beetje verder aan Grizzly Creek om wat foto’s te maken en voor een sanitaire stop. Er is veel verkeer op de Colorado: kajaks, rafts en er worden ook sups te water gelaten.

Nog een klein stukje rijden en we zijn in Glenwood Springs. We rijden voorbij de Hotsprings die morgen op het programma staan en dan door Main Street om de sfeer van het stadje op te snuiven. We kunnen vanavond bij Hugo gaan eten, maar er zijn nog verschillende andere opties. We stoppen ook aan een speelplein met wat basketterreintjes. De jongens gaan eens de beentjes strekken en de armpjes losschudden. Wij zoeken de schaduw op onder het prieeltje. Er liggen ook 2 mensen te slapen. We twijfelen of het zwervers of eerder trekkers zijn… blij dat wij vanavond in de Holiday Inn kunnen slapen in een lekker bed in een ruimte met airconditioning.

De gsm van Karel wil niet verbinden met de CarPlay, maar geen nood, Francky weet de weg, hij was hier al eens met zijn Google-Maps mannetje. Zwembad check, fitness check maar de gasten gaan eerst even chillen op hun bed. Er is goeie WiFi zo te horen, in het andere bed zijn de 2 oudsten na 5 minuten in slaap gevallen.

Rond 18u vertrekken we, helemaal on-Amerikaans, te voet naar het restaurant. Francky wil de nr 1 van Tripadvisor proberen. Het is 1,1 km wandelen, dat brengt het totaal vandaag op 8,5 km. Het is een mooi wandelingetje vooral op het einde over een lange voetgangersbrug die eerst de Colorado en dan de hotsprings oversteekt. Het eten is lekker maar weer superveel, Francky en ik kozen voor stoofvlees met champignons en linguini en een beetje roooooom. Vic ging voor de Caesarsalade die zeer lekker maar verkeerd gemaakt was, met feta en zonder Caesardressing. En de rest koos “build a burger”! Daarna wandelen we nog eens door het verkeersvrije winkelstraatje waar alle winkels intussen gesloten zijn en terug naar ons hotel. Terwijl ik geniet van nog een colaatje op de kamer en de rest van de blog schrijf duikt de rest nog eens het zwembad in.

Check alweer een geslaagde dag!

De mama

Geschreven door Dereere