Geen haast vandaag it’s SPA day. Ontbijt is weer uitgebreid, er staat een pannenkoekenmachine: 1 druk op de knop en 2 minuten later rollen 2 pannenkoekjes je bordje op. Er is ook yoghurt en toast en muffins of bagels en ei en nog vanalles. Na het ontbijt chillen we nog wat in de kamer en ik doe nog een wasje. De gasten vertrekken al naar de hotsprings terwijl de was in de droger zit. Ik wacht en kom dan wel achter. Ik ken intussen de weg en wat extra stappen kan ik wel gebruiken.

Dan is het tijd voor de grootste hot-springzwembad van de wereld, als we hun website mogen geloven. Het grootste gedeelte is warm en dan is er een ander zwembad dat heet is, te heet voor ons. Als we eens rondkijken dan is dit meer de rusthuis-temperatuur. We dobberen dus nog even in het grote zwembad. En de jonge gasten zitten op de wildwaterbaan. Als onze Vic zijn 4 pannenkoeken verteerd zijn bestellen we iets om te eten, picknick is niet toegelaten, wat jammer nu moeten we een frietje stekken.
Francky hoort de bergen roepen en vertrekt voor een ritje naar Aspen, een alweer mondain ski-oord, dat ik ken van de rom-coms en kerstfilms … de rest kiest voor de Spa!

Na de lunch ga ik eens mee met Chelsea op de wildwaterbaan. Ik heb een beetje stress. Niet voor de wildwaterbaan maar om treffelijk in die dubbele band te geraken. Elegant is niet echt een optie maar ik wil nu ook niet 5 keer moeten proberen… het lukt vrij vlot en de baan is fun. Helaas zorgt een of andere fysicawet ervoor dat we meestal achteruit van de rapids gaan. Maar dit special effect had Chelsea waarschijnlijk ook als ze met Karel in een band zat. Op het einde kies ik voor de elegante, keer de band om, om de wildwaterbaan te verlaten.

De nagel van Chelsea haar klein teentje is losgekomen, niet door mij, maar van Waterworld een paar dagen geleden. Ze heeft er last van dus gaat ze naar de EHBO. Daar krijgt ze verzorging en een sapje omdat ze flink geweest is. Karel en Chelsea gaan terug naar het hotel terwijl ik met de 2 jongste een challenge aanga. We gaan een mijl zwemmen. Wat is dat water heet, ik vond al dat die mensen daar traag aan het zwemmen waren, nu weet ik ook waarom. Dit lijkt me niet gezond. Na 34 lengtes leg ik de challenge stil. We kunnen vanavond de rest doen.

Ik ga nog eens met Vic op de wildwaterbaan. Elk in een aparte band. Oeps dat gaat niet zo snel, ik blijf wat hangen in de bocht en daar is Vic al. En gezwind steekt hij mij voorbij. Op het einde helpt hij mij uit de band door me te kantelen. Fijn toch dat floaten!

Het is echt pokkeheet, zelfs in de schaduw. We besluiten ook even af te koelen in de airco en een watertje te drinken in onze kamer! Wij zetten een stempel zodat we vanavond nog eens kunnen terugkomen.
Vic heeft wat last van zijn zwembroek en wandelt als een cowboy die te lang op zijn paard zat naar huis. De poepezalf zal vanavond deugd doen. Het is niet te onderschatten zo’n dag in de Spa.

Voor de avondsessie zwemmen gaan we iets eten in een chique tent. De menu is avontuurlijk, er staan veel woordjes op die we niet zo goed kennen. Roel speelt op save en kiest de Wagyu-burger, Karel en Vic denken ook op save te spelen en nemen de grilled chicken salade met cole. Het blijkt een kommetje groene kool met groene olijf, radijs, pijnboompitten parmezaan en gegrilde kip en een lekkere dressing te zijn. Roel zijn bord is niet meer veilig, langs beide kanten wordt hij aangevallen voor een frietje en stukje vlees. Ik vond de salade echt lekker, het was wel wat werken om op te krijgen. De cannelloni van aubergine met risotto gevuld van Francky was ook super lekker. Chelsea had dumplings met spinazie. De jongens zijn weer een ervaring rijker. Ze zoeken binnenkort op alle kaarten af naar cole om te weten wat ze zeker niet gaan eten.

De avondzwem doet goed, er is wat volk maar lang niet zoveel als de namiddag. We zien met het vallen van de avond dat er weer aftersun nodig zal zijn. We zijn al aan de 4 de bus zonnecrème maar we hebben een teer velletje… tot de laatste minuut blijven we in het water genieten.

Morgen vertrekken we naar Moab voor meer avontuur. Kan deze reis nog beter worden? Ik betwijfel het!

De Mama

Geschreven door Dereere