Onze laatste dag Barcelona. Op Instagram zien we dat Sergio Herman hier ook is met 3 van zijn kinderen. Hij deed op dezelfde dag als ons Camp Nou, zelfde dag Sagrada Familia, benieuwd of hij ons vandaag ook zal volgen. Misschien kunnen we wat tips uitwisselen want de restaurantje van de Sergio zagen er top uit.

Wij zoeken vandaag nog eens de kust op. Plan is om met elektrische steps de kustlijn te verkennen. Gelukkig zijn onze zonen al 16 en verstandig genoeg om die dingen te besturen 😉. Last minute kies ik toch voor een elektrische fatbike. Fat omdat de banden dik zijn, hè mama, zegt Karel. Ik ben content van mijn keuze, ik zal geen duwtje nodig hebben deze keer! Karel heeft minder goed materiaal gekregen. Batterij plat na 1 uur. Vic neemt de step over en gebruikt de step analoog, een koud kunstje voor onze sportman. We krijgen een nieuwe step en verkennen nu de kant van Mont Juic.
We hebben gelukkig allemaal een helm aan zodat ons haar niet in de palmbomen 🌴 blijft steken. Als de magen beginnen te grollen leveren we de steps in en gaan we iets eten. 3 paella 🥘 en 2 pasta 🍝. Spanje wint deze keer.

Na de middag zoek ik met de 2 jongste een plek op het strand. Roel en Vic genieten van de hoge golven. Ik geniet van hen... Roel komt me even aflossen dat ik ook verkoeling kan zoeken.
Na een frisse douche maken we ons klaar voor een avondtripje Mont Juic. We gaan onze Barcelona-trip afronden met spektakel aan de fonteinen daar. Maar eerst nog een rondje tapas. Eerste ronde mogen de kids kiezen, tweede ronde kiezen wij. Terwijl ik mijn lijstje opstel, zegt Karel: ‘mama, mooi hè zo’n open keuken!’ Als ik me terug omdraai staat een Xtra portie Croquetas op mijn lijstje. Aan tafel bespreken we de taken voor op de boot over een paar dagen. Francky en Karel zullen Willem en Piet zijn! Vic Otto-Jan Han, ik mag de taken van Jani en Dominique voor mijn rekening nemen en Roel wil Evi Hansen zijn. Die deed zo goed als niets op de boot en dat ziet hij wel zitten.

Tijd om een mooi plaatsje op Mont Juic te bemachtigen. De mannen zijn wat wild, een jong koppeltje dat voor ons staat zoekt rustiger oorden op en zo hebben we first row tickets. Nog even wachten op de start! Nog even geschiedenis herhalen: Dorische, Ionische en Korinthische zuilen...
Oeps er gebeurt precies niets. Francky checkt nog even het uur en ziet waarom er niet veel volk is: Geen show met Corona...

Ik denk even aan de wijze woorden van mijn vader: Je moet altijd iets laten liggen om terug te komen. Dat gaan we dan ook doen! Adios Barcelona!

Groetjes de mama

Geschreven door Dereere