Deze morgen vertrekken we naar Moab, maar niet zonder nog een pannenkoekje te eten. Francky heeft gisteren de plannen voor vandaag al uit de doeken gedaan. 3 stops vandaag: Rifle Falls State Park, Colorado National Monument en waterfun in de vorm van luchtkastelenparcours op het water.

Voor we aan de watervallen aankomen wordt gevraagd of het lang stappen is… wandelschoenen of slippers en of het rode stenen zijn want Vic wil zijn nieuwe schoenen proper houden. Het is zoals meestal niet ver stappen, Roel kan dus op sletsen en geen rode stenen. Het is wel heel erg warm en zo zal het de volgende dagen altijd zijn. Er is 53 graden voorspeld deze week in Vegas. Twee minuten stappen en daar zijn de watervallen, de Amerikanen zijn niet goed is spanning opbouwen, elke keer een parking bij het hoogtepunt, als het verder is dan 5 minuten wordt het een hike genoemd. De watervallen zijn fantastisch en we kunnen ze frontaal, in zij-aanzicht en zelfs achter het water fotograferen.

Van de watervallen rijden we naar ons tweede hoogtepunt van de dag. Colorado National Monument is verborgen parel dat zeker de titel
National Park verdient. Het zijn Canyons om u tegen te zeggen: de Red canyon en de Ute canyon. We stoppen ontelbare keren voor foto’s, een keer voor de viewpoint, een keer waar we horen te stoppen en een keer erna. Mijn hart stopt ook een paar keer als ik vanuit mijn stoel de ravijn inkijk. Maar het went, kijken in de ravijn en het prachtige zicht. Op het einde van de canyon stappen Francky en ik om beurten uit… achteraan in de auto is het stil, ze liggen alle 4 te slapen, batterijen opladen voor de laatste stop van de dag.

In Fruita kunnen ze zich allemaal uitleven op het waterparcours. Nu aan Francky en mij om uit te rusten… alhoewel. We amuseren ons rot met filmpjes maken en foto’s nemen. Ik probeer intussen wat blog te schrijven maar word telkens afgeleid van de geluiden van kids met fun … ik weet al wie straks onderweg naar Moab zal slapen.

Als we terug in de auto komen zien we dat het 39 graden is! We komen terug in Utah. We passeren in Cisco, een spookdorpje, geen wonder al hun routers waren uitverkocht … mama heeft weer haar lolbroek of grapjas aan zouden de jongens zeggen.

We rijden ook op de Utah 128, een prachtige Scenic Byway dat het eerste stukje een beetje op een pretparkattractie lijkt! De weg volgt het glooiende landschap en we hebben af en toe het gevoel op de rups te zitten. Een stukje van die route deden we 4 jaar geleden ook al en het was nog even mooi als in onze herinneringen. Het blijft tegen de 40 graden, zelfs al is het bewolkt. We nemen natuurlijk heel wat mooie foto’s, opa zal weer overuren moeten draaien. En dan rijden we links Moab binnen. We slapen terug 3 nachten in een huisje, een ware villa. 3 Slaapkamers, 2 badkamers, een tafel met 6 stoelen en een waskot groter dan thuis met machines die ik thuis ook wel zou willen. Op onze terras staat een BBQ, voila, het menu voor vanavond staat vast! Francky grillt worstjes en ribbetjes met BBQ-saus. De groentjes zijn snel gesneden en op zijn Amerikaans hebben we een potje aardappelsalade en cole slaw gekocht. 1 letter verschil maar zoveel lekkerder dan gisteren.
Mmmm … augustus gaan we voor vers en gezond eten!

De mama

Geschreven door Dereere