Deze nacht word ik wakker en ik hoor iets op de boot... ik zie dat Francky niet in zijn bed ligt. Hij is de stoelen op het bovendek in veiligheid aan het brengen want het waait erg.

Ik slaap goed. Bedjes stukje smaller dan thuis en matrasjes zijn ook niet bepaald Tempur-kwaliteit. Francky heeft de tweede matras in Vic zijn kajuit gejat en ligt dubbel-lekker.

Deze morgen nemen we een douche in de haven. Ontbijt direct uit het noodrantsoen want 12 km naar de bakker. Vic eet met plezier tresor en Roel content dat hij sandwiches kan eten. Rond 9u30 zijn we vertrekkensklaar, trossen los en go... ow ow we zijn de elektriciteitskabel vergeten losmaken. ‘Lap’ zegt Karel ‘dat zal zeker de blog halen!’ De buurman snelt ter hulp, gelukkig geen man over boord.

We genieten allemaal van het leven aan boord. Vic hoeft niet stil te zitten, hij danst op het dek, duikt via een raampje in het bed van Karel, gaat naar de boeg waar hij als een ware Celine Dion de Titanic song 🎵 ten berde brengt. Roel en Vic willen alle 2 hoofdmatroos worden, we zullen nog wat moeilijke proeven moeten verzinnen. Roel zorgt dat de boot buiten proper blijft. Als Roel gepasseerd is zijn de touwen netjes bijeen, fietsjes mooi samen gezet en de brug vastgemaakt en vanavond gaat hij het dek schrobben. Tussenin leest hij de spelregels om nieuw spel te spelen vanavond.
Karel vaart vandaag. Hij is in zijn nopjes. Op de tonen van Born in the USA vaart hij de sluis binnen als een volleerde stuurman. ‘ Magnifique’ zegt de Sluiswachter. Als ze ook 481 zegt besef ik dat dit gewoon de naam van de boot is en niet een compliment voor onze zoon. Ook aanmeren lukt best goed. Hij weet zelfs het knopje zitten om de keuken zonder water te zetten zodat hij de afwas niet hoeft te doen.

Onderweg komen we een winkeltje tegen. Ideaal! Koffie, detergent en brood, ... het winkeltje blijkt een klein tuinhuisje te zijn. Brood is op, we kopen alleen koffie. We varen dus nog wat verder. Ik placeer me op het dek om te beginnen aan de blog.

Bij het volgende gehuchtje is er weer een winkeltje, op een boot. Het is 12.05 u en dus gesloten, de fietsjes dan maar ... Karel en Francky doen boodschappen en wij beginnen aan den aperitief en al wat tomaat en komkommer te snijden. Na de lunch nemen we de afslag naar Narbonne, we hoeven niet voor te sorteren of te pinken, een keer toeteren is genoeg. Bij de eerste sluis zien we geen sluiswachter... het blijkt een doe-het-zelf sluis te zijn. Francky zoekt even uit hoe het moet en Karel met zijn 2 matrozen loodsen ons erdoor. Vic krijgt een korte opleiding tot sluiswachter en loopt al naar de volgende sluis om die klaar te maken voor onze komst. Ik dacht dat de boot ons zou leren onthaasten, maar team Dereere kiest voor efficiëntie. Aan de 4 de sluis vertellen tegenliggers dat we beter niet doorvaren naar Narbonne. Door de algen en het ondiepe water hebben ze hun boegschroef gebroken. Samen keren we terug naar sluis 3. Het boot team van onze nieuwe vrienden is niet echt efficiënt en we stellen voor hen te helpen aan de volgende sluis. Ze vinden het een goed idee!
Rond een uur of 17 meren we aan vlak voor het restaurant voor vanavond. We hebben die aperitief verdiend. Roel haalt z’n hengel 🎣 boven en wij geven onze bestelling door: Noordzeekrab voor de papa, zalm voor de mama en voor Vic mogen het fish sticks zijn, van Captain Iglo graag. Vic oefent intussen zijn lasso- techniek rond de meer palen.

Vanavond nog lekker dinertje en spelletje spelen. Nice!

Groetjes
De mama

Geschreven door Dereere