Vandaag een gesplitst programma. Het jong volk gaat naar Waterworld, een waterpretpark niet ver van ons huisje en de boomers gaan op hoogtestage naar het Rocky Mountain National Park. Wij zijn al vroeg uit de veren want we hebben geen reservatie en moeten voor 9u in het park zijn.

De bedden van Jenny waren zacht. Ik kwam wakker op de plaats waar ik gisterenavond in de matras gezakt was. Zelfgemaakt ontbijt dus 2 sneetjes geroosterd bruin brood eentje met Philadelphia, die bevroren was omdat de frigo wat te koud stond en eentje met confituur en een glaasje fruitsap. En weg zijn we.

Het is een uurtje rijden. Op de snelweg zien we een bordje “Camp in the mountains, not in the left lane!” De linkerstrook van de snelweg is een express lane en daar moet je tol betalen. We rijden vandaag ook Nederland voorbij, waar we niet stoppen want we hebben niet voor niets zover gevlogen voor een vakantie zonder… Een half uur voor de deadline rijden we het park binnen. Ik wil Roel een drankje vragen, maar bij een volgende stop moet ik er zelf eentje uithalen … Het is stil in de auto zonder kinderen, maar dat mag ook eens. We stoppen nog meer dan anders om foto’s te maken. Wat is het mooi in Rocky Mountains NP. Ik hoop vandaag naast de fantastische zichten ook wildlife te kunnen fotograferen. We zien in de verte een marmotje maar geen tele genoeg om dit vast te leggen. We zien ook een deer, een squirrel en heel wat chipmunks.

Maar ook de flora is super, mooie bossen met kerstbomen die de Grote Markt in Brussel nooit gehad heeft, gekleurde bloemen en besneeuwde bergtoppen. Naarmate we verder de bergen inrijden zien we minder hoge begroeiing maar struikjes, mossen en bloemetjes. Er staan bordjes dat we niet in de toendra mogen lopen maar op de paadjes moeten blijven. Ik check met mijn horloge en zie dat we boven de 3000 meter zijn, hoogste punt is zelfs 3645m. Denk niet dat we ooit zo hoog met de voeten op de grond stonden. We rijden dan ook op de bergkam, de hoogst gelegen weg van de States: the Trail Ridge Road.

We stoppen even aan het visitor centre om een magneetje en een t-shirt voor Francky te kopen. Ik stap al snel uit voor een sanitaire stop terwijl Francky een parking-spot zoekt. Het is druk hier. Het duurt even voor ik Francky kan vinden en er is hier geen gsm bereik. Maar ik blijf rustig wachten en daar is hij!

Een beetje verder op de route staan een aantal auto’s stil. Aha, er moet iets te zien zijn, een grote elk steekt de weg over. Terwijl we die nog in het bos proberen te fotograferen rijden de andere auto’s door. Wat een geluk dat we even gewacht hebben want geen minuut later steekt een grote kudde elken de baan over. Roel telde ze op het filmpje dat Francky maakte en het waren er 67. Ik heb geen tijd om ook foto’s te maken met mijn gsm maar schiet al wat ik kan met mijn Nikon. Mijn felgekleurde roze trui en kleedje zijn niet ideaal om te fotograferen, ik had voor de ‘vogel’-outfit van mijn vader moeten gaan. Maar de elken schrikken van de felle kleuren en ze kijken me aan en poseren voor de foto. Het moment duurt 2 minuten maar het maakt onze ervaring compleet!

Een paar mijl verder komen we in bosbrand-landschap. In het volgende Visitor Centre zien we dat er in 2020 een grote brand was. We rijden ook over de Colorado River die hier nog een klein riviertje is. De bron is hier even verder in het National Park! En dan rijden we het park uit. Tijd om iets te eten te zoeken en even te checken bij de kids. Aan het Gran Lake spotten we pelikanen. Weerom iets te weinig tele om een goeie foto te maken. Maar opa zal wel knippen en bewerken.

Nu we terug bereik hebben, zien we dat onze schilder Thiemo gebeld heeft. Hij heeft goed nieuws, onze living is geschilderd. Het zal net als vorig jaar weer fijn thuiskomen zijn. Ook de jongens en Chelsea stellen het goed, ze hebben de Uber genomen naar het waterpretpark op 2 km van ons huisje en beleven daar hun hoogtepunten…

Francky levert het betere bochtenwerk terwijl we naar ons huisje rijden en samen genieten we van de views en de rust. Het heeft wat on the road zijn. Het rondkijken en voor ons vreemde dingen spotten, ik hou ervan. Zo vallen bijvoorbeeld de grote bilboards op voor advocaten. Auto-ongeval- bel mij! Vandaag zag Francky er zelfs eentje van een advocaat gespecialiseerd in ski-law. Wat me vandaag ook opviel aan het bezinestation terwijl je tankt kan je tik-tik filmpjes bekijken op een schermpje. Want bedenk je eens dat je daar 7 minuten moet staan zonder entertainment!

Helemaal opgeladen met extra rode bloedcellen van onze hoogtestage pikken we het jong volk op. Ze hadden een fantastische dag! Machtige glijbanen maar heel veel volk.
We bekomen wat in de tuin van Jenny en spelen een spelletje. Deze avond taco’s met de rest van de spaghetti saus en taco-kruiden en verse guacamole. We kochten ook ijsjes van onze vrienden Ben & Jerries dus er is ook dessert. Wat een heerlijke reis is dit toch!
We zijn gelukzakken!

De mama

Geschreven door Dereere