Spannende dag voor de boeg. We gaan voor de eerste keer in ons leven Raften. Gisteren heb ik nog wat You Tube filmpjes bekeken van het parcours ... wat niet zo’n goed idee was. Hoewel dit op mijn Bucket list staat, heb ik toch wat stress. De jongens vinden het grappig.
We zijn goed gekleed ... ik heb weer een t-shirt uit Francky’s collectie moeten halen... gelukkig kennen de Amerikanen geen Jupiler en hebben ze geen idee wat Mexico 86 voor ons betekent.

Na een busritje maken we kennis met Austin onze awesome begeleider. We zitten alleen met ons 5 in een bootje ... awesome, team Dereere is great. Austin spreekt in superlatieven, we vinden hem direct sympathiek. En hij ons duidelijk ook. Mijn stress verdwijnt snel.

We leren alle instructies van de stuurman en we are very cool!

Austen is een goede stuurman, hij zoekt uitdagingen van de rivier op want tenslotte gaan we whitewater raften en hebben we niet voor floating gekozen. In de kalme stukken geeft hij onze mannen wat uitdaging. Roel en Vic mogen elk om beurt rechtstaan op de boeg en dan peddelen wij in rondjes zo snel tot ze eruit vallen. Ze houden heel lang stand maar met een duwtje bereiken we ons doel, Vic and Roel are heroes. Karel mag even in de stuurmanstoel zitten ... he’s a natural! En bij de volgende versnelling mag hij op de boeg zitten als op een rodeo ... boatriding.
Hij is ook goed nat en met wat hulp krijgen we hem ook overboord.
En wij hebben een chat met Austin over Belgische bieren, skiën en coaching.
Hij vertelt ons over de rotsen die we zien, toont ons marmotten en ook 2 bald Eagles die zitten te wachten aan de waterkant, hij leert ons wat een Eddie is, en wijst ons op het parelende water wat erg op Champage lijkt.

Tijdens de 3 rapids werken we samen als een echt team. We zijn lekker nat, but we survived. Ik geniet echt, de mannen natuurlijk ook.

We maakten een filmpje met een cameraatje op mijn buik... nog afwachten wat dit oplevert dus kochten we alvast de foto’s van onze tocht!

Tegen de middag vertrokken we voor nog een lange rit. Maar de prachtige landschappen en de sfeer in de auto maken de rit ook echt een belevenis.
We zingen met z’n allen luidkeels de hits mee. Ook wat nostalgische muziek want Francky heeft thuis nog snel wat cd’s in onze valies gestopt en de lijkwagen heeft nog de retro cd-speler. Weerom genieten.

De landschappen zijn ook erg gevarieerd. We rijden mijlenlang tussen de uitlopers van de Grand Teton tussen groene velden in niemandsland. Enige bewoners zijn wat paarden, koeien en ongetwijfeld andere dieren die we niet gespot hebben.

Karel tankt de wagen vol en vraagt Francky welke Zipcode hij moet ingeven. Francky zegt 90210 ... want dat is de enige zipcode die hij kent en het werkt!

We zijn terug in Utah. We rijden door Flaming gorge, prachtig daar. We komen een stuwdam tegen en hebben ons dagelijks educatief momentje. En dan zien we ook de eerste echt rode rotsen. We zijn dus bijna op bestemming.

De routine van inchecken verloopt erg vlot, natuurlijk we hebben net een teambuilding achter de rug. Benieuwd of de bedtjdroutine even vlot zal verlopen maar geen nood, de jongens hebben morgen tijd om bij te slapen in de auto.

De mama

Geschreven door Dereere