Veel spanning deze morgen. De jongens wakker voor de wekker, wij ook, maar dat is niet uitzonderlijk. Om 8u30 moeten we op een adres zijn voor onze boot. 8u10 zijn we al op afspraak, wie ons een beetje kent weet dat dat ook uitzonderlijk is. De deur is nog niet open... Zou iemand komen? Moeten we wel hier zijn? Maar Amerikanen zijn present op afspraak!
We krijgen niet de boot die we vroegen maar eentje met meer power maar iets kleiner ... voor 7 personen en een gratis Tube om achter de boot te hangen voor waterfun!

Dan moeten naar Antelope Point rijden waar ze ons met boot en al te water gaan laten. Op Antelope Point helaas geen boot te zien, zou de boot komen? Staan we op het juiste punt? We proberen te bellen maar krijgen geen gehoor en dan komt toch een pick-up met onze Bayliner VR.
We laden alles over op de boot en worden te water gelaten. Alan geeft vaarinstructies aan kapitein Francky, Karel luistert goed mee want hij ziet een kans om straks ook het stuur over te nemen. Ik zoek een plaatsje op het voordek en installeer me al. Iedereen goed insmeren en we kunnen vertrekken. Oh nee, eerst nog even gaan tanken. We varen daarvoor met Alan naar een tankstation voor boten in de Marina. Een eerste belevenis! Nee jongens, je kan nog niet op de tube ...

Eens uit de haven kan de pret beginnen. De pk’s worden getest en ik verlies bijna mijn hoed. De tube wordt geblazen en te water gelaten. Een boot voor 7 was niet nodig geweest ... bijna de helft van de route hangt iemand achteraan de boot en de fun bestaat erin die persoon uit de tube te krijgen. Eerst Roel en Vic samen, dan Karel en dan de papa. Karel ziet zijn kans om de boot te besturen en hij doet dat heel naturel. Draaien, versnellen, vertragen en ja ook papa heeft het warme water kunnen voelen. Ook de mama test de tube uit eens alleen, eens met de papa. En ook dat was cool.

Het water van Lake Powell is zalig warm en het meer is uitgestrekt en heeft heel grillige vormen. We kunnen canyons in varen en dan weer een stukje verder het meer opvaren. Er zijn boeien met een nummer zodat we de weg terugvinden.

Picnic doen we op de boot met een prachtige view, zoals gewoonlijk. De lunch aan onze keukentafel zal daar nooit meer aan kunnen tippen. Na de lunch snel weer vertrekken, Vic eet zelfs zijn halve pistolet op de tube verder op. Maar al dat draaien en keren, versnellen en vertragen daar wordt de mama misselijk van. Tijd voor een siësta in het water en wat dobberen. Na een kwartiertje gaat het beter en kunnen we verder op cruise-snelheid. Ook Vic en Roel kunnen eens sturen onder goedkeurend oog van de papa. Ik ga terug naar mijn plekje op het voordek, smeren, chillen en fotograferen.

Op het meer verandert het uur... we moeten gsm’s naast elkaar leggen om zeker op tijd terug te geraken. Is dat nu Utah-uur of Arizona-uur? We zijn op tijd en aanmeren lukt aardig met team Dereere.

Vanavond eten we bij Big John Texas BBQ. Lekker traag gegaarde ribben die van het been vallen. Francky probeert ook de spicy BBQ-saus ... die hij dan moet blussen met een tweede biertje. Dinner wordt ondersteund door live muziek van een groepje cowboys. Vic is meer gefascineerd door de emmer apenootjes op tafel.

In ons hotel tijd om ‘de tere-vellekes’ te ‘smoeten’. We hebben nochtans een hele spuitbus zonnecrème factor 50 leeggespoten maar Vic, Roel en de mama gaan eenzelfde portie after sun nodig hebben.

Dit was voor iedereen een onvergetelijke dag alweer. 20u en iedereen ligt te chillen op bed. Benieuwd naar wat morgen brengt!

De mama

Geschreven door Dereere