Deze nacht was het heet, airco en waaiers het was niet genoeg om ons huisje af te koelen. Wassen en drogen en maaltijden uit de oven helpen natuurlijk niet.

Rond 9uur beginnen we ons gerief te verzamelen, hoe langer op 1 plaats we logeren, hoe meer werk we hebben. Maar taken goed verdeeld en in geen tijd zitten we in de auto op weg naar Reno.

Reno is de tweede grootste gokstad van Nevada. Ze noemen zichzelf the biggest little city in the world. We rijden door de casinostrip van Reno, gisteren nog in de handen van Vic met 3 huisjes erop, het kostte een fortuin om er te overnachten.
De straat is verlaten, hier en daar liggen een paar zwervers, eentje herkent Justin Bieber in onze Roel. We stoppen in de Starbucks zodat ik mijn grote boodschap kan doen, Karel en Roel drinken een Frappuccino caramel een soort milkshake maar dan helemaal anders …

De jongens moeten hier en daar poseren voor een fotootje. Het enthousiasme daarvoor zwakt af met de jaren … Karel probeert het moment wat op te vrolijken door Vic zijn broek te strippen in het midden van de Reno-strip. Helaas waren zijn reflexen beter dan die van zijn mama en was ik te laat voor die foto. We springen ook eens een casino binnen en proberen enkele slotmachines. Onze inzet 1 dollar … na een half uurtje innen we de volle 6,08 dollar. We hebben dik verdiend, ik denk nog eens na over hoe we de winst zullen spenderen. Een man komt zeggen dat er voor de minderjarigen een Arcade boven is. Ik geef ze wat dollars mee maar de wissel machine werkt niet, geen quarters geen games helaas. Het blijft dus een goedkoop casino-bezoekje.

De namiddag is een namiddag en de auto. Een verre verplaatsing richting Salt Lake City. We rijden door dorre woestijnomgeving. We spotten een groep Mustangs, we aperitieven in de auto met een zakje chips. We zetten de roadtrip 🇺🇸 playlist op en daarna de Grunge list en ook de Funky bluesplaylist tot Roel zegt: ‘Iedereen is wakker, t is nu gedaan met de opa-muziek’. Onderweg zien we een UPS-truck met 2 aanhangwagens zwenkend naar beneden gaan en verder ook een auto op zijn dak. Nu en dan houden we halt voor een sanitaire stop en om van chauffeur te wisselen. De route is heel simpel, 394 mijl rechtdoor en dan nog 2 mijl naar ons huisje, vreemd dat hier in de middle of nowhere’s in de woestijn met zicht op de zoutvlaktes een stadje oppopt…
Het huisje is prachtig en goed gekoeld, wat een zegen is bij 37 graden, met jacuzzi, alleen jammer van dat klein tv’tje ;-)
We gaan genieten deze avond!

De mama

Geschreven door Dereere