Ook al zouden ze ons pas om 8u komen oppikken met de shuttle, toch zat onze nacht er om 5u eigenlijk al op. Terwijl wij vredig lagen te slapen vond een of andere marginaal het nodig ons te komen wekken.
Een man die echt veel te dronken was dacht dat hij in onze kamer sliep😩. Nadat hij eerst probeerde met zijn sleutel onze deur te openen vond hij er niets beter op dan tegen de deur te schoppen. Met de nodige dreigementen vroeg hij ons ook met lichte aandrang de deur van “zijn” kamer te openen.
Na een korte “conversatie” ging de man uiteindelijk weg, we hoorden hem op de rest van de gang nog wat mompelen en zat wezen maar wij waren er van af. Het enige vervelende was dat onze nachtrust nu echt wel verstoord was en we vreesden dat hij nog eens zou terugkomen😐.
Dit was ineens ook het spannendste wat deze dag te bieden had. De rest van de dag brachten we door in onze shuttle op weg naar Léon in Nicaragua. Ondanks de beperkte afstand (700km) slagen ze er hier toch in om dit 18u te laten duren😧!
Zo hebben we ongeveer 2u stil gestaan aan de grens. Niet dat het hier druk was (1shuttle voor ons) maar hier zijn de ambtenaren nog erger dan bij ons😉! Om Honduras te verlaten was er 1 loket open, hier zat een vrouw rustig haar pasta te eten en achter haar zat een andere vrouw met een of ander massageapparaat haar rug en schouders te masseren. Tussendoor hielp ze ook af en toe eens iemand verder. Bij de grens om Nicaragua binnen te geraken verzamelde de chauffeur al onze paspoorten om het sneller te laten gaan maar doordat het systeem telkens opnieuw crashte duurde dit zowaar nog langer…
Uiteindelijk kwamen we om 2u ’s nachts toch aan. Dat wordt een korte nacht want we hebben om 7u45 afgesproken met Toon om te gaan ‘Volcano boarden’.

Geschreven door Reisverslag.Tessa.Bram