Vandaag is het een grote dag, we gaan 1 van de hoogste vulkanen van Centraal-Amerika beklimmen, de Acatenango (3976m). Zelf was ik er nog wat sceptisch over, aangezien ik wist dat het fysiek heel zwaar kon worden😕. (Al had de eigenaar van ons hotel ons verzekerd dat het wel ging meevallen, want zijn moeder had het ook ooit gedaan…😆)
We smeerden onze extra broodjes, namen onze 3 liter water per persoon en kregen een lunchpakket van hun mee. Vervolgens werden we opgehaald en we bleken toch wel met een best grote groep te zijn. Wanneer we aankwamen bij het vertrekpunt (2200m hoog) boden ze ons nog enkele spullen aan, zoals handschoenen, mutsen, een wandelstok,… Maar wij hadden al van alles bij om ons warm te houden en een wandelstok leek ons op dat moment niet nuttig… Hierna kregen we onze slaapzak, matje en de tent die we onder ons vieren moesten verdelen. Plots leek die rugzak toch weer best zwaar en de tocht moest nog beginnen 😲!
We begonnen aan onze wandeling/beklimming, en na nog geen 5 minuten kon ik zeggen dat ik enorm veel spijt had dat ik hieraan begonnen was😦! Ik was echt al stik kapot en had het gevoel dat ik nooit of te nooit boven zou geraken😔! Bram daarentegen leek precies een berggeit en huppelde naar het eerste stoppunt alsof het niets was😩. Hierna volgde de 5 zwaarste uren van mijn leven! (Ik denk echt dat de hoteleigenaar zijn moeder 15jaar was ofzo, toen ze dit ook gedaan had!😠) Ik wilde natuurlijk ook niet opgeven en je moest zelfs een gids betalen als je terug wou, aangezien je de tocht niet alleen naar onder mocht! Maar, maar goed ook , want na heel wat bloed zweet en … nee de tranen zijn er niet geweest 😉, is het mij toch gelukt!💪 Bram had onderweg ook een goede wandelstok voor mij gevonden wat enorm hielp! Nu snap ik eindelijk het nut van zo stokken tijdens het wandelen 😊.
Het uitzicht waar we gingen slapen was formidabel! (3600m hoog). We deden snel onze warme kleren aan, want door de inspanning voel je in eerste instantie niet dat het bijna vriest, maar na 5 minuten voel je dit wel hoor! Vervolgens zetten we samen onze tent op en gingen we wat opwarmen aan het kampvuur dat de begeleiders hadden aangemaakt! Hier konden we genieten van een spectaculaire zonsondergang (boven de wolken, weliswaar!) 🌋
Jammer genoeg was de vulkaan waar we tegenaan keken niet zo actief.. Afgelopen week had hij lava gespuwd, maar hij was weer tot rust gekomen… Wel konden we er rook zien uitkomen en hadden we een prachtig bliksem spektakel (zonder de knallen 😊).
Ieder van ons had ook een pakket noedels meegekregen en deze aten we gezellig samen op aan het kampvuur! De avond was echt perfect!👌
We kropen tot slot op tijd ons bedje in, want morgenvroeg zouden we om 3u30 gewekt worden om nog 2u te klimmen om de echte, echte top te bereiken! Ik sliep trouwens met mijn muts, handschoenen en al mijn kleren aan, zo koud was het! ❄ We giechelden nog even in de tent samen met Jort en Chantal. We waren namelijk de verschillende woorden/uitdrukkingen aan het opsommen die er zijn in het Vlaams en Hollands, zoals: sodemieter op, een bolletje,... 😂
hierna vielen we als een blok in slaap! Moe en voldaan!😴

https://youtu.be/-Q067P6QIug (Made by Jort!)

Geschreven door Reisverslag.Tessa.Bram