Om 4u werden we opgepikt aan ons hotel. We zaten maar met een 7tal mensen in de shuttle dus we hadden voor een keer plaats genoeg, wat wel van pas kwam voor de 7u durende tocht. Bram daarentegen leek zijne draai echt niet te kunnen vinden. Hij zat slecht, voelde zich niet goed, het was eigenlijk een helse tocht voor hem. Wanneer we in Via Via Hotel aankwamen snapte ik ook hoe het kwam, hij had 38,5° koorts 😣! Toen hadden we nog geen idee dat dit ervoor ging zorgen dat we 9 dagen op deze plaats zouden blijven….

DE VIA VIA
Het hotel waar we verblijven noemt Via Via. Dit wordt uitgebaat door 2 Belgische mensen; Geert en Annemie en is eigenlijk een concept van Joker Reizen. Er bestaan dan ook Via Via’s over heel de wereld.
Geert en Annemie waren supervriendelijk en het eten was er overheerlijk! Moest je dus ooit in Copan zijn, gaan dan zeker naar de Via Via! Je hebt hier trouwens ook een zeer mooie privé kamer met badkamer voor maar 10 dollar per kamer. Een extreem goedkope prijs dus!😊
In dit hotel verblijft ook An, zij is ook Belgisch en verblijft hier voor een langere periode met haar zoontje Zander. Al snel leren we ook haar kennen en ook zij is super vriendelijk. Ik heb zelfs geluk en mag geregeld op haar zoontje letten, het flesje geven, er mee spelen,… (Hij is 4 maanden.)😆

Het leven in Copan, Honduras
In de Via Via werkt voornamelijk lokale bevolking. Hier starten ze soms al op 14jarige leeftijd en de meeste blijven voor lange tijd. Ze zorgen namelijk heel goed voor hun personeel. In vele plaatsen in Copan wordt het werkpersoneel namelijk onderbetaald, terwijl ze hier meer dan het basisloon krijgen. Je moet denken dat het basisloon in Copan trouwens maar 1$ per uur! Terwijl het leven hier helemaal niet zo goedkoop is.
Ze gaan ook maar voor een hele korte tijd naar school, het is voor hen namelijk niet voordelig om langer naar school te gaan. Eerst en vooral betaald de overheid de leerkrachten niet systematisch, dus zij blijven niet zomaar gratis les geven. Ten tweede zijn er gewoon veel te weinig jobs waar een diploma voor nodig is en als je werkt voor de overheid word je dus heel vaak niet betaald. Voor hen heeft het dus geen zin om te studeren, maar hebben ze er meer aan om gewoon op jonge leeftijd spullen op straat te verkopen of in de drugswereld te gaan. Drugs is namelijk de hoofdeconomie hier. Vandaar dat vanuit België Honduras nog altijd gezien wordt als een zeer gevaarlijk land, hier vinden owv de drugs namelijk zeer veel moorden plaats. Zo heeft Geert al 2x in 14jaar tijd (dat ze de via via hebben) een moord vlak voor de via via zien gebeuren, wat toch echt wel veel is. 😨Daarentegen moet je als toerist hier echt geen schrik hebben, op jou zullen ze het nooit gemunt hebben. Alles draait hier om vergelding en de 1000 euro van een toerist is niets in vergelijking met de miljoenen bedragen die circuleren binnen hun circuits. Ik heb mij hier ook nooit onveilig gevoeld en heb hier zeer vaak alleen rondgelopen😊.
Wat hier ook opvalt is dat de meeste meisjes tussen hun 13de en 15de voor de eerste keer zwanger zijn, voor ons onbegrijpelijk😞! Dit komt omdat anticonceptie nog amper gekend en onbetaalbaar is, maar hun seksuele ontwikkeling natuurlijk wel gewoon zoals overal verloopt. Voor mannen geldt hier in dit dorp polygamie. De meeste kinderen weten dan ook niet wie hun vader is (dit kan ook komen doordat ze al vermoord zijn…😔 )
De kerkelijke macht is hier ook nog heel erg aanwezig. De mensen geven ondanks dat ze weer bijna niets hebben elke week geld. Zo wist Geert te vertellen dat in het verleden de auto van de pastoor gestolen was en dat alle mensen samen hebben gelegd voor een nieuwe auto , zot hé?
De bevolking woont ook voornamelijk in de bergen. In het dorp zijn eerder alleen maar restaurants, slaapplaatsen en winkeltjes. Ze moeten dan ook dagelijks nog meerdere uren wandelen naar huis... stel je voor? Dan hebben wij het toch goed!
De via via heeft wel enkele mooie projecten tegen de armoede. Zo krijgt iedereen die langskomt en geen eten heeft gratis een tortilla met bonen. Zelfs de straathonden krijgen hier eten! Ook hebben ze een project gestart waarmee ze zieke honden medicatie kunnen geven (hier leven super veel straathonden!)
Deze voorgaande info ben ik dankzij Bram zijn ziek zijn allemaal te weten gekomen. Zo merk je wel dat als je ergens langer verblijft, je het veel beter leert kennen!😊

Bram zijn ziekte verloop
Goed, we kwamen dus aan en toen had bram 38,5° koorts. Hij ging dan ook zijn bedje in, in de hoop dat het snel over zou zijn. Slapen ging moeilijk en ook de tweede dag bracht hij dan opnieuw voornamelijk in zijn bed door 😔. Gelukkig spraken Annemie en Geert Nederlands, waardoor ik toch even bij hen kon polsen wat ik het beste kon doen. Zij dachten dat het Chikungunya of Dengue ging zijn, omdat Bram ook hoofdpijn had en zijn lichaam pijnlijk aanvoelde. Dit zijn 2 ziektes die je door muggen kan krijgen en waar eigenlijk geen medicatie voor bestaat, buiten paracetamol om de pijn te verlichten en de koorts te onderdrukken. Dit kan echter wel 10 dagen duren, wat echt wel lang is! Ik zag het dus al voor mij, 10 dagen in dit mini-dorpje Copan, waar eigenlijk bijna niets te beleven valt en Bram ocharm die zich 10 dagen echt super ziek zou voelen… Als het dit zou zijn, zouden het dus niet de leukste 10 dagen worden… 😓
Die nacht steeg Bram zijn koorts, ondanks de frequente inname van paracetamol, toch weer serieus. Hij had bijna 40°! De volgende dag kozen we er dan toch voor om naar de dokter te gaan. Ook al zou het gewoon uitzieken zijn, dan weten we te minste toch met 100% zekerheid wat hij heeft. Annemie heeft dan ook een afspraak voor ons gemaakt en nog geen uurtje later kwamen ze ons oppikken met een tuktuk. De dokter onderzocht hem en omdat Bram zei dat hij ook wat keelpijn had, bleek het een keelontsteking te zijn. Ik vroeg nog of hij geen bloed kon trekken, maar hij was zeker van zijn stuk, al geloofde ik er niets van! Bram had namelijk vandaag voor de eerste keer keelpijn en normaal zou dit dan toch een hoofdsymptoom moeten zijn? Achja, ik ben natuurlijk geen dokter😕.
Die namiddag voelde Bram zich ook iets beter en hij bracht de namiddag in de ViaVia door, in de plaats van op zijn kamer. Wie weet waren we dus toch iets te snel naar de dokter geweest en zou het over zijn…
Jammer genoeg ging het die nacht alles behalve goed. Weeral had hij rond de 40° koorts en ook overdag wist hij geen blijf met zichzelf. Hij was super moe, maar kon niet slapen. Hij had hoofdpijn, spierpijn, keelpijn, echt een hoopje miserie… 😔 Ook de nacht erop ging niet goed. De volgende dag wilden we beide dan toch opnieuw naar de dokter! An raadde echter aan om in de plaats van naar de dokter te gaan, bloed te laten trekken. Dat gebeurt in een laboratorium en een paar uur later kan je de resultaten gaan halen. Ze was ook zo lief om met ons mee te gaan, aangezien zij Spaans spreekt en dus alles kon vertalen voor ons. Gek genoeg waren de bloedresultaten perfect. Er waren helemaal geen grote afwijkingen te zien, dus nu wisten we helemaal niet meer wat hij had… Zo vervelend! Ik had echt medelijden met mijn liefje! Stel u voor, u zo extreem slecht voelen en ze hebben geen idee wat je hebt…😩
Achja, die nacht ging het alles behalve beter en opnieuw had hij de hoge koorts, de hoofdpijn, spierpijn en hij probeerde weer heel de dag te slapen. We hoopten dat het over zou gaan. Maar nee, het bleef hetzelfde dus we gingen opnieuw naar een echte dokter. De vorige werkte die dag niet dus gingen we naar een andere. An ging opnieuw mee en er werd opnieuw bloed getrokken. Ook nu waren de resultaten weer goed, maar ze dacht nu aan Malaria. We konden dit die dag echter niet meer testen maar moesten over 2 dagen terugkomen. (Achteraf gezien allemaal wel wat vreemd natuurlijk.) Hij kreeg wel een inspuiting om de koorts te doen dalen, aangezien de medicatie niet meer leek te werken… Dit bleek verassend goed te helpen en een aantal uren later voelde Bram zich wat beter. We moesten wel van kamer veranderen, want de viavia had een tour waardoor al de kamers vol zaten, maar we konden slapen aan de overkant van de straat!
Ondanks dat ik heel deze periode uiteraard al ongerust was, was deze nacht toch het ergste. In de plaats van koorts daalde Bram zijn temperatuur die nacht heel erg! Op een duur nog maar 35° en ik had geen idee wat ik moest doen. Ik wist niet of dit nog feller ging dalen en of dit gevaarlijk was. Gelukkig was het in België al ochtend dus ik belde mijn schoonmama Elly om te vragen of zij mij kon helpen. Ze ging het wat navragen en kon mij al wat meer gerust stellen. Bram zelf lag te slapen, want voor de eerste keer kon hij goed slapen zonder koorts, ik daarentegen heb toch nog heel de nacht wakker gelegen. Je begint dingen op te zoeken, hoopt dat je het beste doet met de medicatie enzovoort, maar je bent van niets zeker… Ook Bram zijn zus, Nele wist van heel de situatie en was toch wel erg ongerust om de Malaria, omdat je eigenlijk dan zo snel mogelijk medicatie moet nemen. We wisten het allebei even echt niet meer zo goed.
Uiteindelijk bleek de volgende dag ook de Malaria test negatief te zijn. GELUKKIG! Dit was alweer een hele opluchting, al wisten we dus NOG niet wat het was.😐
Die dag ging het wel beter en jawel hoor de volgende dag dit keer ook!! We waren nog wat voorzichtig, maar het leek voorbij te zijn! En dat was het ook! Bram zal dus nooit weten wat het echt was. Waarschijnlijk 1 of andere variant van al de mogelijke muggenziektes die je kan hebben of de griep, maar ik heb niets gehad dus dat is dan weer vreemd…

Geschreven door Reisverslag.Tessa.Bram