Een voordeel van op een camping staan ín het ‘National Park’ zelf is dat we geen uren meer hoeven te rijden voordat we ergens zijn en dus zelfs een beetje kunnen uitslapen.
Het zonnetje schijnt heerlijk en we ontbijten buiten met wentelteefjes van kaneelbagels. Vanuit het niets springt er ineens een hertje voor onze neus langs, én weer terug, zo door onze achtertuin!

Voor vandaag hebben we een rondje om ‘Moose Lake’ in de agenda staan. De weg ernaar toe loopt weer prachtig door de bergen heen. Vanuit het niets rijden we af op een opstopping, en warempel, aan de overkant van de weg loopt een zwarte beer op z’n gemakje van het verse groene gras te smullen. Het fluffy dier lijkt zich niks van alle auto’s langs de kant van de weg aan te trekken waardoor we alle tijd hebben om wat leuke plaatjes te schieten. Zodra de meeste auto’s voor ons weer zijn vertrokken en de beer wat achter het struikgewas verdwijnt starten wij ook weer de auto. De weg loopt langs het grijzige ‘Medicine Lake’. Aan de andere kant van het meer tegen de helling aan staan alleen maar afgebrande bomen. Het is een triest gezicht. We rijden een volgende opstopping in, nu loopt een zwarte beer aan onze kant in de berm. Gelukkig hebben we een herkansing want de foto’s van de vorige beer zijn met het fototoestel niet helemaal gelukt door de auto-focus. De groene bosjes op de voorgrond zijn haarscherp maar het bruine wollige dier erachter staat er wazig op. Ook deze keer trekt het dier zich niks van alle stilstaande auto’s aan. Ik zou wel uren naar zo een dier kunnen kijken. Langzaamaan scharrelt het van ons weg en we starten de auto weer.
Totdat we wéér op een opstopping af rijden. Dit keer wel op een heel onhandig plekje, vlak voor een scherpe bocht naar links zodat niemand er meer langs kan en de rij met auto’s alsmaar langer wordt. Gelukkig staan we vrij vooraan, vlakbij een ’Moose’, aan de overkant van de weg, die geknield door z’n voorpoten uit een kleine plas met water staat te drinken. Best een komisch gezicht. Het zijn ook een beetje onnozele dieren zoals ze bewegen en eruit zien met die grote ronde snuit en lange slungelige poten. Zodra de auto’s voor ons zijn verdwenen volgen wij ook. In tegenovergestelde richting komt er een grote touringcar op de bocht afrijden. Louis probeert de chauffeur duidelijk te maken wat gas terug te nemen want die ziet natuurlijk helemaal niet dat er zo opstopping aankomt om de volgende bocht. Als dat maar goed gaat!

Voordat we aan het wandelrondje beginnen bestellen we nog even een heerlijke wafel voor de lunch. Ik kan de hartige wafel met zalm niet weerstaan. Heerlijk! Buiten begint het weer wat harder te regenen dus we wachten rustig totdat het weer opklaart.

Het pad begint bij ‘Meligne Lake’, loopt een klein stukje langs het meer en buigt dan af het bos in. De eerste meters komen we nog wat mensen tegen maar daarna zijn we bijna de enigen in het bos. Het is niet het mooiste bos waar we doorheen lopen. Ontzettend chaotisch, veel ongevallen bomen maar ook veel dode bomen. Waarschijnlijk heeft dit te maken met een bepaald insect wat onder de schors van naaldbomen eitjes legt en zorgt voor verstoring van de voedselopname bij de boom en de boom daardoor dus langzaamaan bruin wordt en uiteindelijk dood gaat. Dode bomen hebben geen sterke wortels meer en vallen snel om tijdens flinke stormen. Het is een verschrikkelijke plaag in Canada die een groot gedeelte van de bossen in Jasper al heeft aangetast en ontzettend lastig te bestrijden is. Geen idee waar dit heen gaat en of er straks nog wel gezond bos overblijft. Laten we het hopen!! Na verloop van tijd komt de route uit bij een klein meertje; ‘Moose Lake’. Ook hier heeft het bos het zwaar. Veel bruine bomen tusssn de groene sparren en veel dode bomen liggen kris kras door het bos heen. Omgevallen door ziekte om ter preventie. Ik denk niet dat het te bevatten is wat een impact dit heeft. Hoe lang nieuwe bomen er over doen om te groeien tot een redelijke lengte en wat het voor impect heeft op de dieren. Voor ons ziet het er alleen niet zo erg fraai uit. Zowel vanuit de auto als wanneer we er doorheen lopen.

Terug in de auto rijden we op een volgende opstopping af. Nu staat ook een auto van de park-ranger erbij. Wat zou hier zijn dan? Louis wil al doorrijden maar moet van mij stoppen. Toch even kijken wat we anders zouden missen. En warempel halverwege de stijle helling, tussen de verbrande boomstammen scharrelt een moederbeer met pup rond. Het ziet er koddig uit, zo een klein onhandig beertje wat achter mama beer aanhobbelt. Zodra ze wat uit het oog verdwijnen gaan wij er ook weer vandoor.

Het is nog wat vroeg voor avond eten en we besluiten in het dorpje ‘Jasper’ nog een poging te wagen voor wat sterke WIFI. Het weekeind komt eraan en dan is het doorgaans wat drukker waardoor aangeraden wordt favoriete zaken in het vooruit te boeken. Wij blijken al te laat te zijn; wat we willen is voor zondag niet meer beschikbaar waardoor we besluiten om 1 dag eerder uit Jasper te vertrekken: morgen al. Het is even schakelen maar we zijn er ok mee; hebben wat rond kunnen lopen, veel beren gezien en prachtige stukken gereden.

Terug op de camping besluiten we het slim aan te pakken; we legen onze vies watertanks alvast bij de sani-dump, vullen gelijk het verse water bij en parkeren de wagen daarna eerst nog even vlakbij de douches zodat we dat ook al voor mekaar hebben. Onze campingplek ligt namelijk helemaal aan de andere kant van de camping en het komt alweer met bakken uit de lucht. Zo komen we niet doorweekt terug van het douchen. In tegenstelling tot al het brandhout, dat wordt helaas geen BBQ vanavond.

Geschreven door Louis.en.kirstin.tripping