Aan het einde van de ochtend komen we met de trein vanuit Interlaken met piepende remmen tot stilstand in ‘Lauterbrunnen’. Het grootste U-vormige dal van Europa met aan beide kanten hoge rotswanden die meer dan 300 meter de lucht in steken en prachtig afsteken tegen de blauwe lucht met her en der een witte wolk. Vanaf het station hebben we direct al zicht op de meeste bekende waterval die vanaf een overhangende rotswand vrijwel recht naar beneden dendert in het sprookjesachtige dorp; de ‘Staubbachwaterval’. Met zijn bijna 300 meter val één van de hoogste vrijvallende watervallen van Europa. Door zijn lange vrije val verstuift het water door de wind in alle richtingen wat zorgt voor een fascinerend spektakel.

Voordat we een rondje door de vallei doen gaan we eerst opzoek naar een goede bak koffie. Van het één komt het ander en na de kop koffie met gebak zitten we ineens aan een hamburger. Kostbaar maar verrukkelijk. Met een goed gevulde maag gaan we op pad. ‘Lauterbrunnen’ staat bekend om de 72 watervallen die her en der naar beneden kletteren. Dat beloofd wat, kom maar op! Nadat we richting de eerste waterval halverwege zijn afgehaakt om het eindeloze voetpad er naar toe nemen we achter het treinstation de panoramaroute. Langs heldere beekjes met blauw ijswater en door fris groene weilanden vol grazende koeien, tussen typisch Zwitserse Chalets door en met uitzicht op het imposante Jungfrau-massief brengt het pad ons in een uurtje naar een ‘indoor waterval’. Het dal van Lauterbrunnen ligt aan de voet van het Jungfrau-massief waar vandaan het smeltwater zijn weg dwars door de bergen naar beneden vindt richting de ‘Trümmelbachwatervallen’. Een indrukwekkend natuurwonder halverwege onze wandelroute: in het binnenste van de berg denderen de grootste ondergrondse watervallen van Europa over 10 verdiepingen die we kunnen bereiken via een wirwar aan trappen en plateaus. Het smeltwater van de Eiger, de Mönch en de Jungfrau samen klatert met gemiddeld 20.000 liter per seconde het dal in, neemt onderweg meer dan 20.000 ton keien per jaar met mee waardoor het soms lijkt alsof het de hele berg doet donderen. Met een glazen liftje, die ons in 60 seconden stijl omhoog de berg in brengt, komen we op één van de bovenste plateaus aan. Het is niet druk, we stappen samen met nog één iemand de lift uit. Via diverse trappen en plateaus naar beneden hebben we elke keer weer vanuit een ander punt zicht op de watervallen. Zo zien we duidelijk hoe het water zich al die jaren een weg heeft gesleten door het keiharde gesteente van de berg. Mooie golvende vormen zijn ontstaan waar het water zich steeds dieper een weg doorheen slijt. Het overweldigende geluid en de immense kracht van het water van een waterval maakt altijd best indruk op mij, een beetje beangstigend zelfs soms. De route is niet heel lang waardoor we binnen een half uurtje weer beneden aan de voet van de waterval staan waar het water rustig kabbelend de vallei in stroomt.

Vanaf hier volgen we het kraakheldere ijsblauwe water stroom opwaarts richting ‘Stechelberg’. Onderweg komen we nog langs de hoogste waterval van Zwitserland; de ‘Mürrenbachwaterval’. In 5 niveaus langs de 417 m hoge rotswand van de Mürren valt het water de diepte in. Vanuit Stechelberg nemen we de kabelbaan richting het hoger gelegen bergdorpje. Vanuit de kabelbaan hebben we prachtig zicht op de Mürrenbachwaterval. Langzaam glijden we langs de kale rotswand, over de staalkabel naar boven en zien we bovenaan de waterval over de rotswand naar beneden kletteren.

Mürran is een traditioneel bergdorpje op 1650 m hoogte en auto vrij. Ook vanuit hier is het uitzicht op het wereldberoemde bergtrio Eiger, Mönch en Jungfrau. adembenemend waardoor het in de zomer een perfect startpunt is voor de 200km aan wandelpaden. De kabelbaan brengt je vanuit Mürran verder naar boven richting de ‘Schilthorn’. Rond deze berg en het draaiende restaurant 'Piz Gloria' op de top zijn delen van de Bondfilm ‘On Her Majesty's Secret Service’ opgenomen. Voor ons véél te commercieel en de rit in de kabelbaan ernaar toe daardoor belachelijk duur gemaakt! Wij stappen er bij Mürran dan ook lekker uit.

Bijna half 7!!! De tijd is omgevlogen zonder dat we het in de gaten hebben waardoor we nu haast moeten maken om aansluiting te hebben en we niet de laatste trein missen om uiteindelijk vast te komen zitten in Lauterbrunnen. Het lijkt er op dat het een eindeloze terug rit gaat worden. De dienstregelingen zijn ondertussen gehalveerd en als het even tegenzit moeten we bij het volgende bergstation een uur(!) wachten. Via een 4km ‘smalspoor’ brengt een klein ouderwets treinwagonnetje ons in 16 min naar het iets verderop gelegen bergstation 'Grütsalp'. Het is een enkel spoorbaantje zonder aansluiting op andere sporen. Het loopt vlak langs de bergrand net boven het dal van Lauterbrunnen en zorgt voor de verbinding tussen het lagergelegen dal en het auto vrije Mürran waardoor het ook veel gebruikt wordt voor zwaar transport zoals bouwmaterialen enzo. Gelukkig zijn we niet de enige richting Grütsalp die daar willen overstappen en we kunnen direct door in de kabelbaan naar beneden. Hier wil je ook niet een uur wachten. Er is niks. Alleen een bouwput en een smal perronnetje. Nog geen tentje met een kop koffie en een stuk appeltaart. Een vriendelijke meneer sluit de gondel en langzaam glijden we de berg af het dal weer in. Beneden stappen we de trein in naar huis. Wat zijn wij blij dat we een uur eerder dan verwacht op de bank kunnen ploffen!!!

Geschreven door Louis.en.kirstin.tripping