Zo, onze eerste echte dag in Tokio start al lekker. Ontbijtje gemist. Ik dacht vanmorgen op tijd op te gaan staan zodat we na de afgelopen rommelige dagen eens een flinke bodem konden gaan leggen om de dag mee te beginnen. Poging mislukt... Wekker wel netjes af gegaan maar Louis heeft me lief laten liggen omdat ik ook vannacht weer niet goed kon slapen. Dat het ontbijt maar tot 10h was kwam ik na 10h achter... Ha Ha! Dus wij de straat op voor ontbijt. In een klein gezellig hip koffietentje allebei een heerlijke tosti gegeten. Daar kunnen we alsnog even op vooruit.

Vandaag gaan we het Yoyogi park opzoeken. Dit is een van de grootste parken in Tokio. Vooral op zondag fungeert het park tegenwoordig als een gezellige ontmoetingsplaats voor mensen die muziek maken, vechtsporten beoefenen etc.

Van het Yoyogi park zien we uiteindelijk weinig want we nemen een andere afslag.
Naast het Yoyogi park ligt het Meiji heiligdom. De Meiji shrine, officieel Meiji Jingū, is één van de bekendste shinto shrines van Japan. Onder shrine verstaat men een heilige plaats. De Meiji shrine beslaat een oppervlakte van 700.000 vierkante meter waar verschillende altaren, gebouwen, vijvers en tuinen te vinden zijn. De belangrijkste gebouwen zijn de Torri’s, dit zijn de heilige toegangspoorten die op verschillende plekken in het park te vinden zijn. Daarnaast is het hoofdgebouw van de Mejii tempel een belangrijke plek in het heiligdom. Naast alle gebouwen telt het park maar liefst 120.000 bomen waaronder 365 verschillende soorten. Deze zijn allemaal gedoneerd door welgestelde Japanners uit het hele land. Dit maakt het Meiji shrine park tot een geliefde plek voor het Japanse volk om tot rust te komen na het drukke dagelijkse leven.

Onder de grote Torri's door lopen symboliseert dat we de stad Tokio verlaten en een heilige plek betreden. Wanneer we verder het park binnenlopen, richting de Meiji Shrine, komen we aan de rechterkant een reinigings station tegen. Bezoekers kunnen zich hier, als teken van respect, symbolisch reinigen. Met een met water gevulde bamboe lepel spoel ik eerst mijn linker hand af, daarna mijn rechter hand. Vervolgens giet ik wat water in mijn linker hand waarmee ik mijn mond spoel. Na de linker hand nog een keer gespoeld te hebben, leg ik de lepel terug zodat een volgende bezoeker zich ook kan reinigen. Zo, fris en fruitig voor een bezoek aan de tempel!

Tijdens ons bezoek aan de Meiji Shrine komt er net een bruidspaar met het hele gevolg over het midden terrein aangelopen. Bijna allemaal in geisha tenue gekleed. Wel bijzonder om dat in deze setting te zien. Na de Shrine te hebben bekeken lopen we de 'Meiji Jingu Inner Garden' door. Deze tuin stamt nog uit de vroege Edo periode van rond 1600. Mooi aangelegde, kronkelende bospaadjes tussen hoge bomen door voeren ons o.a. langs een origineel theehuis en een grote vijver vol met karpers en schildpadden.

Na het o zo rustige Yoyogi park en de Meiji Shrine gaan we opzoek naar het totaal tegenovergestelde: 'Shibuya Crossing'. Dit kruispunt in de gelijknamige wijk 'Shibuya' is het drukste kruispunt ter wereld. O.a. bekend van de film 'The Fast and the Furious: Tokyo drift'. Het kruispunt verwerkt telkens wanneer het stoplicht op groen springt ongeveer 2500 mensen. De meesten daarvan komen vanuit het ernaast gelegen 'Shibuya Station', één van de grootste treinstations van Tokio. Het leuke is dat Japanners niet aan 'jaywalking', door rood lopen, doen. Waardoor de gehele massa zich in 1 keer gaat verplaatsen als een soort golf van mensen en het kruispunt even later ook weer van het één op het andere moment helemaal leeg is.
Voor Shibuya station staat het standbeeld van Hachi. Uit de gelijknamige film: Hachi: A Dog's Tale. Deze op waarheid gebaseerde film gaat over de trouwe Akita hond Hachiko. Elke dag brengt en haalt hij zijn baasje van het station, tot op een dag zijn baasje niet terug komt maar een hart aanval heeft gekregen. Tot zijn eigen dood, 9 jaar later, gaat hij nog iedere middag naar het het station, op zijn baasje wachten. Het standbeeld is ter nagedachtenis van Hachi geplaatst.

's Avonds nemen we de monorail naar het kunstmatige eiland Odaiba. Het eiland heeft al diverse functies gehad, van fort tot zelfvoorzienend pronkstuk van de toekomst. Dat is niet helemaal gelukt. Nu is het vooral een toeristische trekplijster maar ook geliefd onder de inwoners van Tokio zelf. Vanaf het eiland is de skyline van Tokio met de Rainbow Bridge heel mooi te zien. Op het eiland liggen veel schreeuwerige shopping centra's en restaurants. Wij hebben waanzinnig lekker gegeten bij een restaurantje met panorama vieuw op de skyline van Tokio! Leuk om te vertellen is dat het in Japan gebruikelijk is om in restaurants en cafés plastic replica’s van hun gerechten in een etalage tonen. Deze replica’s worden shokuhin sampuru (食品サンプル) genoemd en komen van het Engelse woord voor “sample”. Ze doen dienst als een soort menukaart want van onder tot boven kun je gerechten vinden én hun prijzen. Handig voor als je geen Japans kan. Vaak worden ze met de hand gemaakt. Dit wordt niet gedaan door de restaurants zelf maar door gespecialiseerde zaken die je in heel Japan kunt vinden. Deze sampuru worden al tientallen jaren gemaakt en vinden hun oorsprong nog voor de tweede wereld oorlog toen er nog geen menukaarten en foto’s bestonden. Ondanks dat ze van plastic zijn, zijn ze alles behalve goedkoop. Er zit erg veel tijd en aandacht in elke replica en zo kan een kop groene thee makkelijk €20,- kosten en een bord vol eten of volledig Japans set menu kan zo richting de €1000,- lopen. Ook zijn de replica’s zijn eigenlijk té goed van kwaliteit waardoor ze oneindig lang meegaan en restaurants eigenlijk nooit nieuwe hoeven aan te schaffen. Niet altijd handig als bedrijf zijnde.

Na een heel klein rondje te hebben gelopen nemen we de monorail weer terug naar ons hotel. De dagen vliegen om en het is al weer ver na middernacht als we de oogjes kunnen sluiten. Morgen weer vroeg dag; ontbijten, inpakken en op naar het volgende hotel... dat wordt een hele interessante!!!

Geschreven door Louis.en.kirstin.tripping