Wat een nacht... volgens de weerapp hebben we windvlagen van 28km per uur gehad. Ik heb er weinig verstand van maar wanneer je daarmee in je tentje bovenop je auto ligt lijkt het alsof de wereld om je heen vergaat. De wind hoorde ik door de bossen gieren en langzaamaan onze kant op komen. Het razende geluid werd steeds harder en groter en alle luifels van de tent begonnen de klapperen. Totdat een bulderende windvlaag echt alles om me heen door mekaar schudde. De hele tent klapperde om m’n oren. Dan hield ik m’n adem even in en hoopte dat alles heel bleef. Vervolgens werd het nagenoeg stil. Totdat ik de volgende windvlaag in de verte alweer hoorde naderen. Je weet tijdens zo een eerste nacht ook niet wat een tent kan hebben. Hoeveel wind kan een tent aan? Ik dacht echt dat alles losgerukt zou worden. Ik heb voorzichtig geprobeerd om Louis wakker te maken, zo onzeker was ik over de tent, maar die sliep zo diep. En al zou ik ‘m wakker maken, hij zou het allemaal wel mee vinden vallen. Dus het enige wat ik kon doen was afwachten, m’n adem in houden, over me heen laten komen en hopen dat de tent ons zou redden. Dat was mijn nacht. Niet al te best dus.

Gelukkig kan de tent blijkbaar best wat hebben en staat hij er ‘s morgens nog mooi bij! De wind is een beetje gaan liggen en het zonnetje probeert voorzichtig door de wolken te komen. Rond 5 uur begint het hier al licht te worden en 6 uur is het vol dag. We zijn dus aardig vroeg op. Louis maakt pancakes voor ontbijt en ik zet een lekker bakkie oploskoffie. Voorzichtig aan kom ik een beetje bij en hebben we samen weer een gezellig sfeertje te pakken.
Na het ontbijt lopen we op het gemakje de berg af richting de toiletten. Bijna onderaan komen we Noemy al tegen. We kunnen de douches en het keukentje in het gebouwtje gebruiken waar ook de receptie zit. Terug de berg op pakken we de tent langzaamaan in, maken we wat drone beelden en nemen we de auto mee naar beneden. Noemy is zelf druk bezig met het ontbijt. Rijst, zwarte bonen en ei...
Gelukkig hebben we al gegeten. In het lage gootsteentje ernaast wassen we onze afwas met koud water. Achter ons zitten haar kids heerlijk aan het ontbijt. Na de afwas duiken we de douche in. Die zit hier ook, pal tegenover het kleine keukenblokje. Het water voor de douche wordt elektrisch verwarmd ín de douchekop. Dit systeem hebben we pas helemaal door zodra Louis onder de douche stapt wat een redelijk koude douche voor mij betekende... Na weer helemaal bepakt en bezakt te zijn gaan we weer op pad richting La Fortuna. Het is een heerlijke route om te rijden. Dwars door de jungle. Overal groen en zo nu en dan passeren we een typisch Costa Ricaans dorpje. Onderweg stoppen we voor een kop koffie en een heerlijk verse geperste ananasjuice bij wat leuke tentjes en genieten we van een mega ‘chocolate chip cookie’.

La Fortuna ligt aan de voet van de vulkaan Arenal. Men is er altijd van uit gegaan dat de Arenal een dode vulkaan was, maar nadat de vulkaan ongeveer vier eeuwen had geslapen werd hij in 1968 totaal onverwachts weer actief en verwoestte bij zijn uitbarsting 3 volledige dorpen. De grote eruptie hield meerdere dagen aan en bedekte 15 km² met stenen, lava en as. In totaal werden over een oppervlakte van meer dan 232 km² vee, huizen, bos en landbouwgebieden beschadigd. Sindsdien is de Arenal voortdurend actief gebleven. De laatste flinke uitbarsting was in 2000.
Het beklimmen van de vulkaan is dan ook strikt verboden. Wel zijn er een aantal hikes uitgezet aan de voet van de vulkaan.
Door het Spaans en het niet al te duidelijk aangeven van informatie is het wat lastig voor ons om te vinden wat we zoeken. Tel daar mijn flink aan slaap tekort bij op en je hebt een minder aangename combinatie. Ik merk ook dat ik nog teveel in het Nederlandse stramien zit waar alles wat gepland staat moet worden afgerond. Dat moet ik hier los laten. Loopt iets niet zoals we het denken te gaan doen. Dan doen we het andersom. We hebben tenslotte vakantie en hoeven niet ons volledige wensenlijstje op chronologische volgorde af te strepen. Ik heb daar blijkbaar wat tijd voor nodig en moet mezelf daar dan eerst een keer flink in tegen komen. Zoals nu.

We hebben een ingang gevonden van het nationale park en met een beetje tegenzin beginnen ik samen met Louis aan de route. Het eerste stuk lopen we over een geplaveid voetbad dwars door hoog gras waar vanuit we ineens de jungle in lopen. Jungle is echt een leuk bos. Alle planten en bomen groeien om en over mekaar heen. Grote lange bomen hangen vol met begroeiing van andere planten en lianen komen zo nu en dan ineens naar beneden zetten.
Je komt er oren en ogen tekort want er gebeurt vanalles. Vanuit de jungle komen we op een ‘lava pad’. Dit zijn lavastromen die zich tijdens de eruptie in 1968 een weg door het bos hebben gebrand en nu versteend zijn waardoor er een soort van pad is ontstaan. Het pad gaat dan ook verder over grote ronde keien van lava en klauteren is de enige optie. Vanaf het eindpunt hebben we een mooi uitzicht op de vulkaan en over het grote meer wat onder aan de voet ligt. Verder als dit mogen we niet komen omdat de vulkaan nog steeds actief is. Voor de veiligheid is de hike naar de top al jaren verboden.

Na de de route gaan we opzoek naar een plek om te overnachten. Victor, die ons de auto heeft overhandigd raadde aan om bij een waterpark te gaan staan. De recensies op de app zijn prima. Het is een groot complex met 9 verschillende buitenbaden verwarmd door de vulkaan. Met de wagen kunnen we op het grasveld voor de ingang staan. We besluiten níet de combi te betalen inclusief toegang tot het park, zóveel tijd blijft er niet over om daar ook gebruik van te kunnen maken en na een blik naar binnen te hebben geworpen lijkt het meer op ‘Het Kristalbad’. Een groot buitenzwembad vol met gezinnen. No way, mij niet gezien.

Op een recht stukje terrein klappen we onze tent uit, hangen onze lichtslinger met lampionnetjes op en koken we ons maaltje gekruide kip met rijst. Na een kopje koffie en een stukje stroopwafel nemen we nog een snelle douche. De douches zijn koud dus meer dan alleen beetje afspoelen zit er niet in. Ik heb echt een hekel aan koud douchen. We hebben goede hoop. Het park ging om 9h al dicht en nu is het hier lekker rustig. Naast ons staat nog 1 iemand op de camping, verder niets. Ik schrijf nog een stuk verhaal maar ver kom ik niet want dan vallen de ogen dicht. Oh neeee, zodra ik me omdraai om te gaan slapen komt er ineens een kabaal van buiten... door m’n klamboe in het raampje zie ik daar uit het niets ineens een klein koepeltentje staan. 3 opgeschoten lui scharrelen er omheen. En schreeuwen en lachen at ze diens Er lijkt geen einde aan te komen. Dat zal toch niet, daar gaat m’n nachtje rust.

Geschreven door Louis.en.kirstin.tripping