Vandaag is een eerste dag dat we volgens mij niet zoveel hebben te vertellen als alle andere dagen. We hebben vanmorgen onze biezen weer gepakt en zijn doorgereden naar 'Bryce National Park'. Dat ligt ongeveer 4,5 uur van Arches vandaan. Weer een heerlijk stukje op de weg! Ook daar komen we oren maar vooral ogen tekort. Het mag dan geen 'National Park' heten maar elke Highway is voor ons 'Dutchies' een natuurpark op zich! Het lijkt of je na elke bocht of berg weer in een andere park terecht komt! Al die verschillende gebieden met elk zijn eigen kleuren! Soms rijden we door groene vlaktes, met uitzicht op bergen die van felrood naar licht geel vervagen en dan op de achtergrond, als kers op de taart, in de verte de hoge besneeuwde bergtoppen! We hebben dat al oneindig vaak op de foto willen zetten maar elke keer komt het toch anders over op de foto als in het echt. We hebben maar besloten dat dat blijkbaar iets is wat we voor ons zelf mogen houden... ☺️

Wat we wel voor het eerst zien onderweg zijn de grote vrachtwagens met 3 opleggers er achter. Dat is wel weer een dingetje wat we kunnen afvinken. Sowieso maken de vrachtwagens hier wel indruk met hun pompeuze neuzen!!

Wat ik ook eindelijk kan vertellen is, dat ik mijn eerste meters op de Amerikaans weg heb gereden. Tot nu toe heb ik er nog totaal geen behoefte aan gehad om achter het stuur te kruipen... Niet omdat ik het eng vindt, denk ik. Maar het bevalt me wel, daar op de bijrijders stoel. En Louis heeft ook nog helemaal geen probleem gehad met al die kilometers achter het stuur waardoor het voor mij ook geen moetje is. Het bevalt hem eigenlijk ook wel! Hij blij en ik blij! Wat willen we nog meer!

Dus, veilig aangekomen in de buurt van 'Bryce National Park', hebben we eerst een nieuw 'perceeltje' geregeld voor onze wagen. Beetje buiten het park want we weten onderhand dat alle RV-parken IN de nationale parken al wel geruime tijd van te voren vol geboekt zijn. Daar gokken we niet meer op. We vinden een mooi park, voor een mooi prijsje met hele vriendelijke medewerkers en goede faciliteiten. Daar worden we blij van. Na de administratieve rompslomp rijden we door naar het 'National Park'. Het is al wel eind van de middag maar we gaan de tijd niet verdoen met duf op ons perceeltje te gaan zitten ;-) Want we zijn te nieuwsgierig en nu zo dicht bij!

Bryce Canyon is niet echt een ravijn, maar een serie van mysterieuze, natuurlijk gevormde amphi-theaters. De wanden daarvan bestaan uit zestig verschillende lagen zand-, kalk- en leisteen. In de amphitheaters staan talloze zeer grillig gevormde rotsformaties in allerlei kleurschakeringen, variërend van wit, pastelroze, vurig oranje en rood tot knalrood. Deze rotspartijen, hoodoos genaamd, zijn door erosie van vriezen en dooien ontstaan.

Wanneer je van tevoren zo een omschrijving leest heb je natuurlijk geen flauw idee wat je je daar bij moet voorstellen. Nou, wij ook niet. Maar wauw, wauw, wauw!! Wanneer je daar aankomt bij het centraal gelegen uitkijk punt waarbij je een zicht heb over één van die grote, zogeheten amphi-theaters, val je wel even stil. Wat een oppervlakte en wat een kleuren. Ken je dat Chinese leger van stenen beelden, wat ooit is ontdekt en opgegraven? Daar moest ik gelijk aan denken toen ik dit zag! Het lijkt net één grote massa rechtop staande poppetjes! Allemaal in het rood en hutje mutje bij elkaar in een zaal gepropt! Ik heb het willen proberen te fotograferen maar met ons 'amateur' materiaal is het bijna niet te doen. De kleuren zijn soms zo fel, dat de camera het niet aankan. Ik heb een foto gemaakt met mijn zonnebril voor de lens. En die is nog aardig gelukt. Maar blijkbaar is natuur van deze schoonheid alleen maar in het echt te zien en lukt dat niet om vast te leggen op camera. Dus weer mogen we wat voor ons zelf houden 😉

Morgen nieuwe dag, nieuwe kansen. Maar eerst gezellig samen uiteten bij de grill! Louis dacht een pepersteak te bestellen, maar dat blijkt in Amerika iets met paprika te zijn... 😅 Iets minder pittig maar wel lekker, ik heb lekker zalm gegeten. Als toetje Louis lekker aan de warme brownie met ijs en ik aan de Cream Pie met Lemon Merengue! Oef, wat was die lekker! Daar kan je mij 's nachts wel voor wakker maken! Met een flinke bodem rijden we naar 'huis'. Opweg naar een nieuwe dag.

Geschreven door Louis.en.kirstin.tripping