Zo, nu moeten we er langzaamaan aan gaan geloven. Uitchecken uit dit fijne hostel. We hebben alle tijd genomen vanochtend. Dus de wekker niet al te vroeg. Een heerlijke douche van alle gemakken voorzien. En ons weer laten verrassen met een ontbijtje! Vandaag kregen we een broodje kippendij met spinazie. Oef, wat een genot om de dag mee te starten. Na het ontbijt blijven we nog even hangen om ons voor te bereiden op de reis naar onze volgende bestemming en wel Kōyasan.

We laten het hectische Osaka achter ons en vertrekken per boemeltrein richting het zuiden. Dichte bossen, smalle valleien, hoge bergtoppen en kleine dorpjes schieten langs het raam. Kōyasan ligt behoorlijk afgelegen op de top van een berg en om er te komen moeten we met de trein, een héle steile kabelbaan en met de bus reizen. Vanuit Osaka zijn we maar zo’n 2,5 uur onderweg, maar het verschil is immens. De toeterende auto’s, krioelende mensenmassa’s en eindeloze hoogbouw hebben plaats gemaakt voor lege straten, kleine huisjes en serene tempels.
Kōyasan is het centrum van het Shingon, één van de belangrijkste stromingen binnen het Japanse boeddhisme. Het geloof werd in het jaar 816 hier naar Japan gebracht door Kobo Daishi, die als jonge priester naar China trok en vervolgens Kōyasan uitkoos om zijn school te bouwen. Na zijn dood werd Kobo bijgezet in een mausoleum op de Oku-no-in begraafplaats in Kōyasan, al is hij volgens de legendes nog springlevend: volgens zijn volgelingen zit hij al vele honderden jaren te mediteren in zijn tombe, in afwachting van de toekomstige boeddha.

Hotels of guesthouses gaan we op deze heilige bergtop niet vinden, want overnachten doen we hier tussen de monniken. In totaal zijn in Kōyasan ruim 110 tempels te vinden, waarvan er zo’n 50 zijn ingericht als accommodatie voor bezoekers. Hier zijn we even onderdeel van het boeddhistische ritme waar de monniken in leven en draaien we mee volgens de sobere regels die daar bij horen. Dat betekent twee keer per dag mediteren, uitsluitend veganistisch eten en vroeg uit bed, want om zes uur begint de ochtendmeditatie en stipt om zeven uur wordt het ontbijt geserveerd.

De tempel waarin we een nachtje mogen verblijven is een geweldig mooi gebouw inclusief zentuin met aangeharkte grindpaden. Onze kamer is voorzien van tatamimatten en prachtig versierde schuifdeuren, en ook dit keer slapen we op een traditionele Japanse futon.

We dachten dat een avondmaal bij het boeken inbegrepen was maar bij aankomst blijkt dat niet zo te zijn. Dus gaan we de straat op. Het is een vrij basic dorpje wat inhoud dat er hooguit een handvol eettentjes open zijn, als je geluk hebt. En een supermarkt. Een zalig kopje koffie weten we toch nog te scoren. Voor we gaan eten lopen we nog even een rondje door het dorp. We komen al snel terecht in het religieuze centrum van Kōyasan, 'de Garan'. Een terrein met diverse religieuze gebouwen. Veel in prachtige naturel tinten met bijzonder veel gedetailleerd houtsnijwerk. De felgekleurde Pagode, 'Konpon Daitō, op het midden van het terrein valt niet te missen. Dit is hét symbool van Kōyasan.

Aangezien onze tempel zijn deuren sluit om 9 uur 's avonds en we dan verplicht binnen moeten zijn gaan we snel opzoek naar eten. We komen uit bij een echt lokaal Japans eettentje. Piepklein, met alleen een handvol oude japannertjes, schuiven we samen ertussen aan het barretje. Nadat ze gevraagd hebben wat we willen drinken wordt de jus de orange buiten de deur gehaald! Overal is de service top!! We denken allebei voor safe te gaan maar krijgen uiteindelijk toch dienbladen voorgeschoteld met verschillende schaaltjes vol onbekend eten. Na een leuke ervaring rijker maar een flinke uitdaging om alle schaaltjes leeg te krijgen lopen we nog even richting het tempelcomplex. Eind van de middag zagen we hier bij een pagode allemaal bedrijvigheid met snoeren, lampen en speakers. Nu het donker is geworden zou er wel eens wat te zien kunnen zijn. En ja hoor we vallen met onze neus in de boter. Een uitzonderlijk evenementje blijkt er gaande te zijn. Een Pagode is helemaal verlicht en de kleuren wisselen op verschillende melodieën muziek. Een waanzinnig schouwspel wat we hier te zien krijgen. Wat een cadeautje zeg.

We snellen ons erna naar huis voordat we er niet meer in kunnen. Het lijkt erop dat we de laatsten zijn die thuiskomen. Nog 2 paar slofjes staan klaar. Weer veilig thuis...

Geschreven door Louis.en.kirstin.tripping