Na 2 uurtjes vliegen landen we veilig en wel in Taipei. Na een soepele maar saaie tussenstop op een nagenoeg gesloten vliegveld stappen we het vliegtuig weer in voor de lange vlucht van 13,5 uur richting huis. Met de broccoli pas net achter de kiezen zitten we ook hier weer binnen 'no time' aan een warme hap. Gevoelsmatig voor ons half 2 's nachts. Dus echt trek hebben we niet. We doen ons best maar na een halve maaltijd pas ik echt en schuif ik m'n dienblad van me af. Opruimen die handel, dan kan ik proberen te slapen. We hebben er al een flinke dag opzitten. Slapen in het vliegtuig ben ik niet zo goed in. Ik pak her en der wel wat slaap maar ben blij dat de verlichting langzaam weer wat wordt opgeschroefd. Dat betekend dat Amsterdam in zicht is. Maar eerst weer die warme maaltijd. Omelet, worstje, fruit, yoghurt, vooruit, dat gaat er nog wel in. Daarna kan het me niet snel genoeg gaan. Na 13 uur in een vliegtuigstoel weet ik niet meer waar ik het zoeken moet. Ik ben dan ook blij wanneer de deur wordt geopend en we eruit mogen. Maar dan... aansluiten in een lange rij voor de douane. Blijkt er onderbezetting te zijn bij de marechaussee!! Gelijk de poppen aan het dansen. Dan moet je die Hollanders eens horen, de een nog lomper als de andere. Als je dan rechtstreeks uit het uitzonderlijk respectvolle Japan komt ontstaat er wel een soort van plaatsvervangende schaamte! We staan weer snel met beide benen op de grond; 'welkom thuis...' Na de douane wordt vervolgens ons geduld nogmaals op de proef gesteld bij de bagageband. De tassen laten flink op zich wachten. 1,5 uur later staan we dan eindelijk buiten en kunnen we richting de trein. Bij het uitstappen op het station in Apeldoorn worden we warm verwelkomt met een heerlijke regenbui. Dus flink doorstappen om een nat pak te voorkomen.

Thuis heeft m'n moeder de koffie en thee al klaar staan. Zelfs onze slofjes staan klaar... Wat een lieverd is ze toch! 'Hand made'!! We kletsen heerlijk bij en genieten van oerhollandse boterhammen met kaas. Nadat ma weer op de fiets is gesprongen storten we ons op de tassen, uitpakken, opruimen, wassen, hangen en vouwen. Er lijkt geen einde aan te komen. Eind van de middag knijpen we er even tussen uit en mogen we bij Louis zijn moeder aanschuiven voor een heerlijk bord spinazie met aardappelen en een gehaktbal. Smullen zeg. Zodra we thuis zijn stort ik toch echt in. We doen nog een poging met een aflevering op Netflix maar daar mis ik toch echt een paar stukjes van. Beter dat we nu maar naar bed gaan. Morgen staat er voor mij nog een feestje te wachten in het Philips stadion van Eindhoven met Guus Meeuwis. Eens kijken hoe ik dat ga volhouden... Heb er wel zin in. Na 3 weken Japan hop hop zo het oerhollandse feestgedruis in. Heerlijk.

Japan is echt een aanrader. Ik vond het super spannend en dat was ook niet voor niks, maar dat lag vooral aan mezelf. Het is een land met een volstrekt andere cultuur dan Nederland, uitzonderlijk respectvol naar mekaar, verschrikkelijk schoon en ontzettend gastvrij maar het heeft ook zijn eindeloze eigenaardigheden. Ondanks dat er een taal barrière is konden we er goed uit de voeten en heeft het ons nooit voor problemen gezorgd. Achteraf hadden we de vakantie misschien iets anders kunnen indelen zodat het ons beter gepast had, we hadden het gevoel na 2 weken het meeste wel gezien te hebben, maar dat is achteraf geklets. Zonder de kennis van nu hadden we dat nooit van te voren kunnen weten.
Vooral de mensen die we hebben mogen ontmoeten zal ik niet snel vergeten. Stuk voor stuk hebben ze een ontzettende indruk op mij gemaakt met hun eindeloze respect en behulpzaamheid. Daar zal ik nog vaak aan terug denken en ik zal het zeker gaan missen. Het is een groot contrast met ons eigen land helaas.

Ik wil iedereen heel heel erg bedanken voor het enthousiasme waarmee jullie mij hebben willen volgen. Het schrijven van de verhalen is voor onszelf natuurlijk heel handig als soort van dagboek maar dat ik jullie heb mee mogen laten genieten van onze belevenissen vind ik waanzinnig. De positieve reacties hielden mij ook elke keer weer gemotiveerd. Ook tijdens deze vakantie waarin er nagenoeg geen tijd was om te schrijven. Dan zijn jullie reacties goud waard en begon ik toch weer aan m'n verhaal wanneer Louis al lekker naast me lag te slapen.

Voor nu zeg ik nog een laatste keer;

タイトな眠り
Taitona nemuri
Slaap lekker!

En misschien tot volgend jaar...

Geschreven door Louis.en.kirstin.tripping