D-day!! Vandaag wordt ons huisje geleverd waar we de aankomende 2,5 week in gaan rondtrekken, slapen, eten en drinken: een 4X4 met ‘rooftoptent’!! Het is weer volledig uit m’n ‘comfortzone’ en heb vannacht dan ook bijna geen oog dicht gedaan. Ik was op van de zenuwen en ben volgens mij wel 6x naar de badkamer geweest. Soms vraag ik me wel eens af, waarom doe je jezelf dit weer aan? Je kan ook een appartementje huren op Ibiza en daar een week rondjes rijden in een huur autootje. Maar nee, jij moet zo nodig helemaal naar de andere kant van de wereld vliegen om daar met minimale voorzieningen rond te gaan trekken. Maar ik zag dat ding langskomen op internet en dacht gelijk, dat wil ik meemaken!

We zitten dan ook ruim op tijd klaar bij de ingang van het terrein waar we zullen worden langs gehaald. Even na 10h komt er een flinke terreinwagen het hek binnenrijden. Vet, als dat ons huisje gaat worden. Victor stapt uit, stelt zich voor en we krijgen ter plekke alles duidelijk en op het gemakje uitgelegd. Alle meegeleverd spullen worden nagelopen en het in en uit klappen van de daktent wordt helemaal besproken. Fluitje van een cent zoals hij het laat zien. Riempje hier los, sukje klittenband daar los, rits van hier tot daar open en uitklappen die handel. Tadadada, binnen 5 minuten is het voor mekaar. Dat ziet er uit alsof wij dat ook kunnen, laten we gaan. Onze navigatie stellen we in op de ‘Wallmart’. Eerst de boodschappen! Na bijna 2 uur rennen door de supermarkt vluchten we als een gek de winkel uit met een volgeladen boodschappenwagen. Pasta, reist, kip, wraps, crackers, chips, fruit en natuurlijk panecake mix!! Duimen dat we alles hebben want voorlopig hebben we genoeg supermarkt gezien. De gekoelde spullen stoppen we in de koelbox en gooien er een zak ijs overheen. Dat zou 2 dagen koud moeten blijven en daarna moeten we het ijs vernieuwen.

Ons plan is om richting La Fortuna te rijden. Een plaatsje richting het noorden waarbij de bekende ‘Arenal Vulkaan’ ligt. Voor het gemak besluiten we onderweg nog 1 keertje te stoppen bij een Mac voor de lunch. De tijd is omgevlogen en anders gaan we La Fortuna niet meer halen voor het donker. Zodra we de lunch binnen hebben blijkt dat het toch heel krap gaat worden. Het is hier rond 6h al donker en een plekje vinden en die tent uitpakken willen we voor de eerste keer wel in het licht kunnen doen. We besluiten wat eerder een overnachting te zoeken voor vannacht. Via een offline app op onze telefoon zijn meer dan 1000 faciliteiten voor kampeerders in kaart gebracht waaronder ook campings, van aangelegde campings tot wild campings. We besluiten om bij ‘Noemy’ op haar terrein een kijkje te gaan nemen. Nou, dat hebben we geweten. De navigatie lijdt ons de stijl berg op, over smalle en stijle grindweggetjes. Maar de auto doet het prima. Het is voor Louis wel gelijk een flinke uitdaging. Een dikke 4X4 en direct ‘off road’ stijl de berg op. Noemy is een koffie plantage en een flink terrein waarop we een plekje mogen zoeken. Het ziet er echt Costa Ricaans uit. Voor ons ongestructureerd en een beetje versleten. Dwars door de koffieplantage en langs de bananenbomen heen pakken we een grindpad stijl omhoog. Boven aangekomen komen we op een grasveldje. Dit is het voor vannacht. De WC is wel terug de berg af, bij de receptie maar dan maar niks meer drinken vanaf nu... We ploffen de auto neer en beginnen gelijk de tent open te klappen. Daarnet ging dat toch veel gemakkelijker? De eerste keer zo samen valt vies tegen. Maar de avond valt en we moeten opschieten. Met wat vastgeknoopte stukjes touw hebben we de tent uiteindelijk klaar. Het sfeertje is niet al te gezellig. We merken dat de rit hierheen flink wat energie heeft gevergd en zo’n een daktent openklappen is ook al een test op zich. In het donker en bijna in stilte zoeken we onze tassen uit en ordenen we de boodschappen. Ik heb 2 grote IKEA tassen mee waarin we de inhoudt van onze backpacks stoppen. Zo hebben we de aankomende weken allebei onze eigen ‘kledingkast’ op de achterbank. Halverwege de avond is de auto op orde. We zitten er wel doorheen. Een paar gezellige lampionnetje mag niet baten. Honger hebben we niet echt en zin om te koken al evenmin. Ik ben ook een beetje uit m’n doen. Nu het er op aan komt is het toch wel erg spannend. We zijn de enigen hier op het grasveldje boven aan de berg, de WC is onderaan een stijl kiezelpad en m’n bedje ligt bovenop het dak van de auto. De wind begint ook al flink op te zetten en we besluiten maar om ons tentje in te duiken. We bergen het lichtsnoer met lampionnetjes weer op en klappen de luifel weer in. Stilletjes liggen we naast mekaar. Het lijkt alsof we allebei nog niet helemaal weten wat we hier mee aan moeten. De dag heeft ons gesloopt. De rit, het opzetten, ons nieuwe verblijf. Na 3,5h schrik ik wakker. Het is half 12. Eten wordt ‘m nu echt niet meer. Laten we ons klaarmaken voor vannacht. We lopen het kiezelpad af, door de koffieplantage richting de receptie. Daar zou een wc zijn. Meer is het ook niet. In het donker, achter de receptie staan wat toilethokjes. Ze heeft er 1 voor ons open gelaten. Tandenpoetsen en opfrissen doen we weer terug naast de auto met onze hoofdlampjes op. Wat een uitkomst.
De wind is flink op gaan zetten en ik houd m’n hart vast. Als dat maar goed gaat. Zo een eerste nacht en we hebben geen flauw idee hoeveel onze tent kan hebben. Ik kan je vast verklappen, de tent houdt het wel maar ik ga een slechte nacht krijgen...

Geschreven door Louis.en.kirstin.tripping