Welkom aan boord van ons nieuwe avontuur! Leun lekker achterover, snoer je stoelriemen vast en reis mee naar een klein landje aan de andere kant van de wereld ‘Costa Rica’!!

Costa Rica is een oase van rust en stabiliteit in het ó zo heftige Latijns-Amerika. Een tropisch landje met witte palmenstranden aan zowel de Caribische kust als langs de Stille Oceaan. Met 1800 km kustlijn vind je er een verscheidenheid aan adembenemende stranden, van rotsachtig tot typische bountystranden met palmen en wit zand.

Meer dan een kwart van Costa Rica is nationaal park, biologisch reservaat of op een ander manier beschermd. Een groot deel van het land is dan ook bedekt met ongerepte regenwouden waarin een enorme hoeveelheid aan planten en dieren leeft.

Als er een wereldrecord in flora en fauna zou bestaan, is Costa Rica de absolute winnaar. Onderzoekers telden 848 vogelsoorten, 237 verschillende zoogdieren, 361 soorten amfibieën en reptielen. Tien procent van alle vlindersoorten op aarde komt in Costa Rica voor. Verder telt het land zo'n 12.000 verschillende soorten planten en minimaal 1200 soorten orchideeën.

Costa Rica is een combinatie van een dierentuin en een botanische tuin.
Vooral die dierentuin is hetgeen waar we naar uitkijken. De bestemmingen waar we de afgelopen jaren naar toe zijn afgereisd stonden niet bepaald bol van de dieren. Terwijl we die wel graag tegenkomen. Hopelijk gaat Costa Rica ons geven wat het beloofd.

We vliegen deze keer gewoon vanaf Schiphol. Het is nog een beetje spannend of het Hollandse winterweer ons niet tegen gaat zitten maar gelukkig blijkt het ‘s morgens allemaal wel mee te vallen met de sneeuw. Wel vertrekken we vanaf Schiphol een uurtje later dan gepland. Het vliegtuig is een soort van ‘oldtimer’. Tijdens het stijgen rammelt het toestel aan alle kanten en maakt het een verschrikkelijk kabaal. We hebben niet echt veel beenruimte. Mijn tv. schermpje werkt niet. En de bemanning is ook niet al te vriendelijk. Air Canada scoort niet veel punten bij ons. De reis duurt dan ook eindeloos en halfverwege weet ik echt niet meer hoe ik moet zitten. Alles voelt beurs. Ik probeer de gekste houdingen maar slapen lukt echt niet dus stort ik me maar op m’n reisverhalen. Een aantal Netflix afleveringen later en we zijn er gelukkig bijna. Toronto binnenvliegen is een feestje! We zijn nog nooit op zo een winters tafereel aangevlogen. Het is helder, het zonnetje schijnt en onder ons ligt een grote witte deken van sneeuw! Afgewisseld met wat straten en huisjes. Waanzinnig! Van de piloot krijgen we te horen dat de temperatuur in Toronto ‘s nachts daalt tot -21... Brrrrrr, daar hebben we geen kleding voor gepakt. Na een super nette landing in Toronto komen we stil te staan op de landingsbaan. Waarom weet niemand. De piloot houdt ons netjes op de hoogte maar kan ook alleen maar zeggen dat hij niet weet waarom we niet door mogen naar de gate. Na ruim een uur komt er beweging in en kunnen we door rollen naar de gate. Waarschijnlijk hebben de vluchten vanmorgen zoveel last gehad van winters weer dat het hele vliegschema een chaos is. We hebben gelukkig een ruime overstap dus geen stress voor ons. Na 3 uurtjes vliegen we door. Eenmaal in het vliegtuig blijkt toch de kou lastig te zijn. Het duurt weer lang voordat we vertrekken door de weersomstandigheden. Het is hier ook écht koud. Vliegtuigen worden ijsvrij gemaakt en ingespoten met anti-vries. Sneeuwschuivers rijden continu over de baan om sneeuwvrij te maken. Ik vind het fascinerend!
Binnen is het minder fascinerend. Het is weer een oudje en we missen van alles. Nu hebben we helemaal geen tv. scherm, én geen fleece kleedje, én geen kussentje. Zelfs het eten is niet inbegrepen. Wat doen we hier?? Zodra we in de lucht zitten proberen we maar wat te slapen. We hebben allebei wel wat uurtjes nodig. Hopeloze zaak. Er is gewoon geen ruimte en m’n lijf is de vorige vlucht nog lang niet vergeten dus binnen de kortste keren begint alles weer bont en blauw te voelen. Ik blijf het proberen maar zet na een paar uurtjes toch Netflix weer aan.
Na 5,5h landen we met een flinke vaart in San José. Bij de bagageband is het nog even spannend. Onze tassen rollen als 1 van de laatste er af. We sluiten in een mega rij aan die helemaal rond de bagagehal loopt. Té grappig. We staan toch nog vrij rap buiten en beginnen een zoektocht naar de taxi. Het is echt een gekkenhuis hier. Alleen maar mensen. Het 11h ‘s avonds. Ga naar je hotel! Gelukkig zijn de juiste taxi’s makkelijk te herkennen: oranje. En er zijn er voldoende. Met ruim een kwartiertje staan we voor onze accommodatie. Een flink hek wordt van het slot gehaald en na ons weer gesloten. De taxi brengt ons tot aan de deur. Het ziet er in het donker al leuk uit. Zandweggetjes en veel groen! Ben zo benieuwd naar morgen. Wanneer je in het donker in het land aan komt krijg je totaal niet mee door welke omgeving je rijd en waar je terecht komt. Ik heb dan ook nog helemaal geen besef dat we eindelijk in het tropische Costa Rica zitten. We komen vanuit het winterse Nederland en landde een paar uur geleden nog in Toronto tussen de sneeuw met temperaturen van -14. Ik kan niet wachten tot morgen, als we de gordijnen open mogen schuiven om het zonnetje binnen te kunnen laten. Nu eerst lekker opfrissen en het bed in. Eindelijk slapen, we zijn gesloopt...

Geschreven door Louis.en.kirstin.tripping