Voor vandaag hebben we, voor mij dan, een best spannende trip gepland. We gaan een ‘overnight trip’ doen. Deze hebben we even geleden vanuit Nederland al geboekt en best naar uit gekeken maar nu het menens wordt en we ons er meer en meer in hebben moeten verdiepen wordt ik iet wat zenuwachtig.

Gisteren was niet mijn beste dag. Nadat we Gerko en Liesbeth hebben moeten uitzwaaien ben ik de hele dag een beetje uit mijn doen geweest. Na 2 weken best intens met mekaar te hebben opgetrokken, veel mooie dingen gezien, beleefd en samen lekker lol gehad vind ik het niet makkelijk om mijn draai weer te hervinden. Vooral wanneer ik dan een flinke uitdaging voor me heb liggen buiten mijn comfort zone.

We gaan vanmiddag Kayakken langs de kust van het ‘Abel Tasman National park’, richting een strand waar we overnachten in een tentje. De volgende morgen vervolgen we onze weg verder te voet langs de kust waarna we eind van de middag verderop door de watertaxi worden opgepikt en terug worden gebracht naar het beginpunt.
De gehele uitrusting is inbegrepen; een tweepersoons Kayak, een tent met matjes, slaapzakken en kookgerei. Alleen het eten moeten we zelf meenemen. Dus een lunch, avondeten, ontbijt en weer een lunch... en dat allemaal mee in 1 kajak.
Tijdens het boodschappen doen gisteren avond schoot ik volledig in de stress. HOE DAN? Wat voor eten moeten we meenemen op zo een trip? We hebben geen idee wat voor een faciliteiten er op de camping zijn, zijn er wel faciliteiten? En moeten we alles de volgende dag ook weer meezeulen tijdens de wandeling? De altijd positief ingestelde Louis probeert me zo goed als het gaat gerust te stellen. Het komt wel goed schatje...

We worden ‘s morgens om half 9 verwacht voor een briefing. De kajak ligt al klaar met alle benodigdheden en we krijgen een snelle uitleg over hoe in te pakken. Er is ruimte genoeg dus alles kan gewoon mee, wat een opluchting. Na het inpakken worden we bijgepraat over de weersomstandigheden, de watercondities, waar wel en niet gevaren mag en kan worden. Zodra het theoretische gedeelte duidelijk is beginnen we aan de praktische kant. We oefenen op het droge hoe we bij omkantelen er weer in komen, hoe te sturen en hoe te peddelen. Daarna worden we met busje en kajaks naar het water gebracht en mogen we het water op. Eenmaal op het water krijgen we nog een oefenronde waarna we het zelf mogen uitzoeken. Het is een trip zonder guide dus nu zijn we aan ons zelf over gelaten. Na al deze uitleg ben ik gelukkig wel wat op m’n gemak gesteld en met veel zin beginnen we aan ons avontuur.
Rond 11 uur kayakken we uiteindelijk samen de zee op! Wauw, wat een vrijheid. Aan de ene kant van ons ligt het prachtige Abel Tasman park en aan de andere kant de weid uitgestrekte Tasman zee.
We peddelen eerst een poosje lekker door waarna we op een strand een flinke hap yoghurt met müsli naar binnen werken. Het is hard werken in zo een kajak dus goed eten! Na de lunch kajakken we door naar een eiland net iets uit de kust. Het is een onbewoond eiland met aan de rand grote rotsen in zee waar her en der zeeleeuwen op liggen te genieten in het zonnetje. Je hoort de kleine babytjes schreeuwen om aandacht terwijl de moeders ongestoord verder slapen. Prachtig om ze zo in het wild te zien.
Vanaf hier steken we rechtdoor over terug richting de kust. Het is een flink stuk maar het gaat ons goed af. Weer terug bij de kust varen we er vlak langs waar mooie kleine baaitjes verscholen liggen in het groen. Op een paar andere kajakkers na lijken we even alleen op de wereld te zijn.
Rond een uur of 3 maken we een ‘beachlanding’ op het strand waar we op de camping de nacht moeten gaan doorbrengen. Het blijkt een aardig druk bezocht strand te zijn, mensen komen en gaan met de watertaxi en hele groepen arriveren in kajaks. Zodra we het strand oplopen horen we de herrie al. Krekels, honderduizenden krekels. De camping ligt tussen de bomen en met z’n allen zitten ze erin. Je wil niet weten hoeveel kabaal die maken. Gelukkig krijgen we te horen dat ze stiller worden zodra het afkoelt. Laten we het hopen.
We zorgen dat op tijd ons tentje staat, voordat het donker wordt en ook de andere insecten bruut de leiding overnemen. WC’s zijn er gelukkig wel maar geen douche. Alleen een koude volgens de informatie. Na goed speurwerk vinden we eindelijk de douche tussen het groen. Het is een warme dag met 28 graden, zweet en zand irriteert ons mateloos. We hebben nog nooit zo genoten van een koude douche. Bij ons tentje pruttelen ons maaltje op een gasbrandertje; niks fancy; gewoon pasta met saus. In de basic keuken met alleen een gootsteen wassen we de paar spullen af. We zijn veel te vroeg klaar. Wat moeten we de hele avond doen? Er ligt niet bepaald een kingsize bed op ons te wachten waar we lekker een filmpje in kunnen kijken. Evenlater settelen we ons even in het zonnetje met de telefoon om de tijd te doden. Zodra we paranoia worden van de ‘sand fly’s’ lopen we een keer het strand op en neer. Het is laagwater en dat scheelt hier wel bijna 4 meter waardoor er ineens mooie stukken natuur toegankelijk worden. Aan het eind van het strand struinen we wat tussen de droog komen te liggen rotsen rond. Terug in ons kamp laden we mijn telefoon nog even op in de keuken, dat dan weer wel, waarna we toch maar ons tentje in kruipen. Samen kijken we een cabaret voorstelling op de telefoon en daarna is het toch echt tijd om te slapen. Ik vertik het om in de slaapzak te slapen, deze stinkt echt te hard. We hebben ons Ibiza kleed er overheen gelegd, ik trek alles aan wat ik mee heb genomen en ga er boven op liggen. Pffff, zo hard. Ben bang dat het een lange nacht gaat worden. Gelukkig zijn de krekels wel gestopt met hun kabaal, op een enkeling na. Na wat duw en trek werk aan ons kleedje, Louis er onder en ik erop, vallen we dan toch in slaap. Maar voor hoe lang???

Geschreven door Louis.en.kirstin.tripping