We genieten volop. Wakker worden op een plek met zo’n heerlijke sfeer is onbetaalbaar. Er hangt een hele ongedwongen vibe.

We hebben geen wekker gezet en worden wakker van de jungle geluiden; brulapen, vogels, krekels, vanalles. De ramen in onze kamer hebben alleen gazen horretjes en niks geen glazen ruiten. Alle geluiden uit de jungle komen direct binnen waardoor het ook echt voelt alsof we er midden in liggen. Wat in feite ook gewoon zo is. Voor het ontbijt hoeven we alleen onze deur uit en de bocht om. Daar staat een hele grote robuuste tafel, midden in de gezamenlijke ruimte die van voor tot achteren open is waardoor de heerlijke frisse ochtend bries er doorheen waait en we een prachtig uitzicht hebben op de stille oceaan en de bekende ‘Whale Tail’! Een flinke zandbank midden in een van de grootste koraalriffen van de Stille Oceaan. Deze zandbank komt met eb droog te liggen en heeft écht de vorm van een walvisstaart. Een cadeautje van de natuur en dé toeristische trekpleister van Uvita.

Ons ontbijt is een plaatje. Een grote kom vol met kleurrijk fruit, müsli en kokosmelk, met een snufje kaneel. We schuiven aan tafel bij de rest van de gasten. Iedereen is altijd nieuwsgierig wat de anderen hebben beleefd en nog van plan zijn te gaan opzoeken. Hier is natuurlijk vooral Corcovado hét onderwerp. Wat heerlijk om het daar over te hebben... NOT. Het lijkt alsof iedereen er geweest is en ze het allemaal grandioos naar hun zin hebben gehad. De aardige mevrouw tegenover ons vond het zelfs zo mooi dat ze er vandaag weer naar terug gaat voor nog een meerdaagse hike. Van een ander stel begrijpen we dat het overnachten in het park prima is geregeld, goede bedden, lekkere douches.... Willen jullie nu ophouden over het waanzinnige Corcovado? Ik kan de verhalen over hoe prachtig het daar is niet meer aan. Het wordt steeds duidelijker dat we een flinke vergissing hebben gemaakt. Achteraf blijkt het zeker de moeite te zijn geweest als we toch voor een meerdaagse hike hadden gekozen en het slapen was totaal niet zo basic als dat we ons hadden voorgesteld. Maar de tijd valt niet meer terug te draaien. Voor nu telt alleen nog wat komen gaat.

Voordat we weer op pad gaan, de berg af, maken we wat plannen vanuit de heerlijke ligstoelen met uitzicht over de jungle en op de zee. Al snel zijn we het er over eens dat we hier nog wel héél graag een nachtje willen blijven. We doen hier vandaag nog heerlijk rustig aan en gaan morgen weer op pad. Doe is gek, we boeken er direct een nachtje bij!
Vlakbij ligt een waterval waar we heen zouden kunnen lopen, maar we moeten ook de berg weer af naar Uvita voor de lunch. Én voor morgen willen we ook nog een tour gaan boeken. Vanmorgen hebben we aan tafel hele goede verhalen gehoord over snorkelen bij Caño Eiland. Dit eiland ligt in de prachtige blauwe Stille Oceaan, ongeveer 20 km uit de kust van het schiereiland Osa in Drake Bay. Het behoort tot de provincie Puntarenas en ligt net ten noordoosten van het Corcovado National Park. Op het eiland zelf is niet veel flora en fauna te vinden. Maar in het heldere water, ze zeggen het meest blauwe van het land, huist een uitbundig onderwaterleven. Het wordt gezien als één van de beste onderwater avontuur duik plekken in de wereld. Als dat geen goedmaker is voor het ‘Corcovado-disaster’. Om er zeker van te zijn dat we niet weer naast de pot piesen boekt Louis alvast via internet de tour. Het zal ons niet weer overkomen.

Tegen de tijd dat we richting de waterval willen lopen is het al bijna einde van de ochtend, de zon staat hoog aan de hemel en de temperatuur is al weer flink gestegen. We laten de waterval voor wat het is, stappen de auto in en rijden de berg af voor de lunch. Veel aanbod is er niet en we komen weer uit bij SIBU. Daar was gisterenavond het eten heerlijk dus zal de lunch nu ook wel smaken. Wanneer Louis contact maakt met WIFI komt er slecht nieuws binnen. De tour die we dachten geboekt te hebben is niet beschikbaar... Nee, hè. Dat zal toch niet. Een beetje teleurgesteld bestellen we onze lunch. We zoeken het hele internet af naar een alternatief. Toch heb ik daar niet zo een goed gevoel bij. Je hebt totaal geen idee of het ok is waar je boekt. Wanneer we onze lunch op hebben lopen ineens de twee Duitse toeristen het terras op die we hebben ontmoet tijdens de vorige tour. Op aanraden van ons zijn ze dit tentje binnengelopen. Goed zeg. Ze hebben voor morgen hun tour al geboekt. In een straatje iets verderop, richting de kust, zitten meerdere aanbieders bij elkaar. We besluiten er na de lunch heen te rijden.
Bij degene die het beste op internet staat aangeschreven stappen we naar binnen. Het ziet er professioneel uit. Iedereen draagt sportieve bedrijfskleding. Toiletten en douches zijn ruim aanwezig en alles spik en span tot in de puntjes verzorgt. De teleurstelling is dan ook groot als we te horen krijgen dat het ook hier niet mogelijk is. Om de tour door te laten gaan moeten er minstens vier personen aanmelden en wij zijn nog maar met twee. Ze zetten ons niet zomaar weer op straat en een paar telefoontjes verder is er dan toch een mogelijkheid. Ze kunnen ons toevoegen aan een trip van een andere aanbieder. Morgenochtend worden we hier opgehaald. Een beetje gereserveerd maar toch ook opgelucht. Na onze ervaring in ‘Corcovado’ blijven we wat sceptisch. We gaan het zien. Als we maar op of in het water terecht komen, dan is het voor ons al vrij snel goed. Natuurlijk hopen we op wat spectaculairs in het water want het zijn geen goedkope ondernemingen...

Na het boeken rijden we terug de berg op. Onderweg gooit Louis de drone even de lucht in voor wat mooi beelden vanaf de berg. De rest van de middag liggen we heerlijk aan de rand van het zwembad. We kijken onze ogen uit. Zoveel verachillende vogels om ons heen in de mooiste felle kleuren. In een palmboom recht tegenover het zwembad vliegen meerdere Oropendola’s af en aan. Een prachtige vogel waarvan de kop, nek en borst bestaat uit zwarte en bruine veren en de staart is felgeel. De Oropendola bevindt zich meestal in een groep in vrijstaande bomen. Overdag zoeken de vrouwtjes vaak gezamenlijk naar eten terwijl de mannetjes zich verspreiden. Ze blijven hierbij voornamelijk in de toppen van de bomen. Opvallend bij deze vogels zijn de nesten. De Oropendola’s maken namelijk heel bijzondere nesten. Zij bouwen hun nest als het ware hangend aan een tak, in de vorm van een pendule. De palmboom tegenover ons hangt vol met deze nesten. Het is een prachtig gezicht, al die drukte in en om de palmboom. Even later cirkelen boven ons in de lucht twee rode Ara’s, de bekende ‘Macaw’ van Costa Rica. Deze prachtige papegaai hoor je vaak van verre al aankomen door zijn luide geschreeuw. Helaas vliegen ze zo hoog dat ze vaak niet eens zichtbaar zijn, laat staan dat we iets zien van het fel rode veren dek.

Vanuit het zwembad kijken we zo de keuken in. Het begint er druk te worden. Vanmorgen hebben we een maaltijd besteld voor vanavond die ze in de keuken al aan het voorbereiden zijn, samen met de maaltijden voor de andere gasten. Om zes uur worden we aan tafel verwacht. De grote gezamenlijke tafel. Het lijkt niet druk. De tafel is voor vier personen gedekt. Een jong Zwitsers stel schuift ook aan en onze heerlijke vegetarische gerechten worden geserveerd. Louis ontvangst zijn bonenburger en ik mijn shii-takes in terriyaki saus met noodles. Het smaakt allemaal heerlijk. Ik voel me wel een beetje vereerd dat er een hele keuken vol al zo lang aan de slag is voor onze vier gerechtjes. De rest van de avond zitten we samen gezellig aan tafel te kletsen. Corcovado komt langs, hoe mooi het daar is... bla bla bla. Verder zijn er vanavond geen gasten, dus eind van de avond doen wij het licht uit en mogen we nog heerlijk een nachtje hier naar bed!

Geschreven door Louis.en.kirstin.tripping