WoW, wat hebben we heerlijk geslapen! Het was dan wel niet een hele lange nacht en zonder uitslapen maar wel een goede nacht! Rond half 7 loop ik de badkamer in en zie door een kiertje van het open raam wat roze naar binnenkomen. Ff spieken hoor! Er hangt in de verte boven de bergen een prachtige lucht van dreigende grijze wolken met een zacht roze randje. Prachtig! Door het kleine badkamerraampje maak ik zo goed als het kan een foto. Ik kan moeilijk de kamer hoge houten luxaflex naar boven jagen in de slaapkamer, dan zit Louis rechtop in bed... stilletjes kruip ik terug het bed in. Slapen lukt niet meer. Rond 7h ga ik uit nieuwsgierigheid weer even kijken hoe het er buiten uitziet; een prachtige regenboog steekt sterk af tegen de grijze bergen!! Wauw, die is tof. Weer maak een foto door het kiertje. Nu kan ik het niet laten, voorzichtig maak ik Louis wakker en laat hem de foto zien. Ik jaag de luxaflex omhoog en trek de schuifpui open maar we zijn net te laat, zo sterk als net komt ‘ie niet meer terug. Ik ga op het terras zitten in het ochtend zonnetje maar alleen een wat vage boog krijg ik er nog op. Wat een cadeautje op de vroeg morgen!

Nu we toch wakker zijn dekken we gelijk maar de tafel. Even later zitten we gezellig met z’n allen aan het ontbijt! Warme broodjes, gekookt eitje en lekker frisse yoghurt.

Rond half 9 stappen we de auto in opweg naar ‘Milford Sound’. Milford Sound is de bekendste fjord van ‘Fjordland’. De fjord is ongeveer 16 km lang tot aan open zee en 100 tot 450 meter diep. Om er te komen nemen we de ‘Te Anau - Milford Sound Highway’. Soms is de weg naar een bezienswaardigheid even mooi als de bestemming zelf. Deze 120km lange weg moer er zo een zijn! De snelweg doorkruist het ‘Fiordland National Park’ en brengt ons via de ‘Homer Tunnel’ naar de kilometerslange fjord. Langs de route liggen tal van mooie plekjes dus trekken we er wat meer tijd vooruit.

Vanuit onze accommodatie hebben we uitzicht op de Nieuw-Zeelandse Alpen. En voorzover wij kunnen zien hangen er alleen maar regenbuien. We houden ons hart vast voor de rest van de dag. We hopen het beste er maar van.

Na een aantal kilometer langs vlakke weilanden vol schapen en prachtige wegen door groen begroeide bossen stoppen we bij ‘Mirror Lakes’. In het prachtige heldere water weerspiegelen de omliggende bergen op een kalme rustige dag perfect in het wateroppervlak. Het is niet helemaal strak water maar het komt in de buurt. Kraakheldere meren in bergachtige omgevingen blijven indrukwekkend en bijzonder om te zien maar zodra er een touringcar vol Chinezen leegloopt maken we dat we wegkomen.

Aangekomen bij ‘Homer Tunnel’ wachten we tussen torenhoge wanden van een door een gletsjer gevormd amfitheater tot het stoplicht groen kleurt want de tunnel is eenrichtingsverkeer. Doordat de tunnel 1200 meter is duurt het ook wel even.
Net na de ‘Homer Tunnel’, zetten we de auto even neer in een parkeerhaven.
Deze tunnel is gebouwd tussen 1935 & 1954, en genoemd naar de bedenker. Meneer ‘Homer’ bedacht in 1889 dat een tunnel op deze plek wel een positieve draai zou kunnen geven aan het toerisme in deze regio. En wat heeft hij gelijk gehad.
Vanaf dit punt hebben we een prachtig uitzicht op de vallei met bergtoppen. We laten onze camera’s weer overuren draaien en tuffen daarna in één keer door naar de passagiers terminal van Milford Sound. We zijn ruim op tijd en kunnen mooi nog een broodje meepakken.

In tegenstelling tot de grote 300 persoons boten zijn wij overgehaald om een tour te boeken bij een kleinere maatschappij met maximaal 40 personen aan boord. Alleen dat gegeven is al zo veel prettiger maar kleinere boten zouden ook wendbaarder moeten zijn en je dichterbij alles moeten brengen, zoals ‘wildlife’ en watervallen.

Het wordt een waanzinnige Cruise! We hebben een te gekke plek voorop de punt en krijgen alles van dichtbij mee. Zodra we midden op het water liggen en zien hoe klein de andere boten zijn dringt pas door hoe groot deze fjord is waar we doorheen varen.
We remmen wat af en varen langzaam rond een rots waar een hele zeeleeuwen kolonie op ligt te chillen in het zonnetje. Vlak erna varen we langs een waterval waar we vanaf een afstand minder water van zou verwachten. Maar de boot vaart er zo diep op in dat we de wand bijna kunnen aanraken en we een korte subtiele douche over ons heen krijgen! Ha ha, zit het weer ons ontzettend mee en hebben we zon, worden we toch nog nat! Lekker hoor!

Bijna aan het einde van de fjord krijgen we het toch even voor onze kiezen. Ver open zee op varen is niet te doen, de zee wordt heel snel heel wild en we worden verrast door flinke golven. Paniek paniek! Alle tassen moeten halsoverkop binnen op een droge plek gelegd worden. Louis en Gerko kiezen veilig voor binnen, Liesbeth en ik vinden het buiten veel interessanter. We moeten ons stevig vast houden want de golven beginnen te groeien. Vanaf boven op de golf duiken we zo de diepte weer in. Golven slaan tegen de punt aan vol op het voordek over ons heen. We schreeuwen en joelen het uit. Dit is echt vet maar ook wel spannend. Gek genoeg lijkt het water minder angstaanjagend doordat het zo mooi blauw van kleur is en daardoor een soort van vriendelijker oogt. Ik moet er wel bij vertellen dat bij ons voorop ook iemand van de crew staat die doodleuk een praatje met ons probeert aan te gaan. Zo spannend is dit blijkbaar niet en maken we ons dus ook lekker nergens druk om. Nadat de boot is gekeerd en we met wind mee weer op rustig vaarwater aan de terug tocht beginnen kunnen we mooi wat opdrogen in het zonnetje.

We boffen echt met het weer. Hier in Milford Sound regent het gemiddeld 6813 mm en 182 dagen per jaar en is daarmee de natste plaats van Nieuw- Zeeland. Alhoewel zijn flinke regenbuien weer goed voor veel een grote watervallen. Aangezien het de afgelopen 3 weken uitzonderlijk droog is geweest zijn er maar weinig watervallen en boffen we met de enige 2 die er altijd zijn. Net opgedroogd van ons avontuur op de golven duiken we weer een waterval in maar dit is en flinke! Liesbeth krijgt de volle terwijl ik een waterdichte camera aan het regelen ben voor een leuk nat plaatje. Niet gelukt. Zodra ik terug ben varen we alweer door. Jammer!! Gemiste kans maar wel een nat pak. Tijdens het laatste stukje genieten we nog van de ‘Mitre Peak’ met een hoogte van 1692 meter. Als afsluiting nog een flinke waterval net voordat we de haven weer invaren. Bijna opgedroogd stappen we weer aan wal. Op de pier een stukje verderop pakken we nog even een momentje voordat we de auto weer instappen en aan dezelfde terugweg beginnen.
We hebben nog een stop bewaard bij ‘The Chasm’. Via een 25 minuten ronde route komen we langs een 22m diep ravijn waar de ‘Cleddau River’ zichzelf een weg heeft gebaand door harde rotsen waarbij prachtige ronde vormen zijn ontstaan. Snelstromend water jaagt er doorheen. Het is een aangename wandeltocht door een oerwoud lijkend bos vol met varens en ander groen, zoals bijna al het bos er hier uit ziet.

Ruim na etenstijd rijden we Te Aau weer in. Nog even langs de supermarkt en het eten is binnen. Van gisteren hebben we nog pasta salade over. Na een paar toevoegingen hebben we weer een heerlijk maaltje, meer dan voldoende voor 4!

Uitgeput maar voldaan hangen we de rest van de avond lekker op de bank. Klaar voor morgen. Nieuwe plek nieuw avontuur!

Geschreven door Louis.en.kirstin.tripping