Ondanks de windstoten van 36km per uur heb ik niet onaardig geslapen. Ik begin eindelijk vertrouwen te krijgen in ons huisje nu ze heeft laten zien dat ze best wat stormachtig weer aan kan. Dit is Costa Rica dus ik zal er aan moeten wennen.

Na ons ontbijtje klappen we onze tent weer in. Het lijkt bijna routinematig te gaan waardoor het steeds minder tijd kost.
We nemen nog even een warme douche want we weten nooit wat onze volgende stop wordt.

We zeggen nog even gedag bij de sloth, maar die heeft geen idee dat we gaan.
Opgerold in een hoekje van de boomstam zit ‘ie nog steeds te slapen.

Vandaag gaan we nog iets noordelijker. Er zit daar een National Park wat minder bekend is en daardoor wat rustiger zou moeten zijn. Al moeten we zeggen dat ‘drukt’ hier maar relatief is. Bij ‘drukke parken’ denken wij aan de hordes toeristen in de Amerikaanse Nationale Parken. Maar vergeleken die aantallen valt hier alles mee. Ze zeggen dat het hier nu hoogseizoen is maar het lijkt er anders niet op. Het is overal lekker rustig.

We moeten aan de andere kant van vulkaan ‘Miravalles’ zijn. We zouden de hoofdweg kunnen nemen, die gaat lekker vlot. Maar in de Lonely Planet staat een binnendoorweg tussen de 2 vulkanen omschreven. Het duurt even voordat we de afslag hebben gevonden maar dan gaat het vrij snel stijl omhoog. Het is al wel een geasfalteerde weg, tot groot ongenoegen van Louis want die had een dikke off-road verwacht. Wel een waanzinnige rit. We slingeren er doorheen en hebben bovenaan een mooi uitzicht 2 richtingen op. De ene de groen vallei in en de andere kant op lijkt het wel een Afrikaanse savanne. Geel, dor en droog.
We zetten de auto aan de kant om wat plaatjes te maken. Louis dacht de drone omhoog te kunnen gooien, maar we krijgen onze autodeuren al nauwelijks open, laat staan dat de drone de wind kan handelen. Het waait hier ook weer echt heel hard. Omdat we net na een bocht op de weg staan en we door de wind geen auto horen aan komen loop ik wat verder door om een eventuele naderende auto aan te zien komen. Ik wil de berm in lopen en zie wat lang zwart/geels liggen. Snel roep ik Louis erbij. Ligt daar een slang van bijna 2 meter lang in de berm. Lekker naïef probeer ik een close up te maken. Maar als een speer schiet hij weg, de struiken door, het weiland in. WoW , wat is ‘ie snel. Helemaal niet bij nagedacht, voor het zelfde geld schiet ‘ie onze kant op. Volgende keer maar wat voorzichtiger zijn. We rijden verder de berg af, tussen de vee boerderijtjes door, richting de droge ‘Afrikaanse Savanne’.

Via de app heb ik camping ‘El Sol Verde’ gevonden. De camping wordt gerund door een Nederlander en heeft voldoende faciliteiten. We rijden ondertussen weer op onverharde wegen tussen de typische Costa Ricaanse dorpjes door. Ook veel hoofdwegen zijn hier nog niet eens geasfalteerd.

Bij het arriveren op de camping komt Gerard, de eigenaar, al naar buiten lopen. Hij herkent ons direct als Nederlanders en begint te vertellen en raakt niet uitgepraat. Leuk!! Hij woont hier al 14 jaar en heeft veel kennis van Costa Rica waardoor hij misschien nog wel wat leuke tips heeft. Het is halfverwege de middag en nog wat vroeg om op de camping te blijven hangen. Hij raad ons aan om dwars door het dorpje naar de andere kant te lopen, daar is een mini watervalletje met een kleine ‘canyon’, zoals hij dat noemt, waar je in heerlijk helder water kan afkoelen. We lopen de hobbelige weg richting de hoofdweg af, steken over en passeren het voetbalveldje aan de korte kant. Steken nogmaals over en lopen een nog slechtere weg helemaal af tot het einde waar we ons mengen tussen de locals en Louis een heerlijke verfrissende duik neemt. Ik ben niet zo van onbekend water en hou het lekker bij pootjebaden.
Het is leuk om te zien hoe hier de locals hun vrije tijd besteden. Gezellig met het hele gezin naar het watertje. Stoeltjes mee, eten mee en vuurtje stoken. Heerlijk.

Zodra het zonnetje achterste bomen is verdwenen lopen we weer terug. Nu we ons tentje een paar keer op hebben gezet gaat het bijna vanzelf en streven we het jullie wel te laten zien. Vandaar, vol trots,de link naar ons ‘high speed tentje opzetten: https://youtu.be/kkc_CNkcYcc!! Nou, dat zag er niet gek uit toch? Voor 2 redelijk onervaren tent-campeerders!!
We koken ons maaltje bij de auto. Ik maak het gezellig met een paar lampionnetjes in de boom en wat kaarsjes op tafel. We zijn de enige vandaag op de camping en hebben alles voor ons zelf. Zo fijn. Na het eten lopen we nog even naar beneden. De eigenaar heeft tegen zijn eigen woning een overdekte ruimte gemaakt met picknicktafels waar we lekker kunnen hangen. Ik ben nog steeds gesloopt door m’n korte nachtjes en val even later als een blok in slaap, met m’n hoofd op de tafel. Totdat Gerard om en hoekje komt kijken en een praatje komt maken. Daarna zoeken we het hogerop. Morgen weer een park in.

Geschreven door Louis.en.kirstin.tripping