Vandaag wordt een rustig dagje. Gerko en Liesbeth komen vanmiddag eindelijk ook aan in New York. Zo lang naar uitgekeken en nu is het bijna zover. We wisselen van hotel en ruilen ons 2 persoonskamertje in voor een 4 persoons. Gelukkig hoeven we pas uit te checken om 11 uur, we gaan ook geen minuut later. Lekker op het gemakje wakker worden, opfrissen en koffer pakken. Voordat we naar het volgende hotel rollen eerst een stevig ontbijt, anders lig ik al snel languit op straat naast m’n koffer.

Na het ontbijt besluiten we te lopen naar het hotel. Super leuk idee, werkelijkheid héél anders. M’n koffer voelt aan als lood. Alsof een koffer in 4 dagen 2 keer zo zwaar kan worden. Ik heb er toch echt niks bij ingestopt. Maar ik laat me niet kennen. Het is zaterdag en lang niet zo druk op straat. Zelfs het zonnetje breekt een beetje door. Dus ik probeer m’n aller enthousiaste gezicht op te zetten en rol met m’n koffer achter Louis aan. 20 minuutjes maar. Gelukkig is het laatste stukje vooral naar beneden. Bij het hotel ben ik de wandeling al snel vergeten. We worden hartelijk welkom geheten, de deur wordt voor ons open gehouden en binnen wordt m’n koffer voor me van het trapje afgetild. We slaan de koffers tijdelijk op en zelfs onze fles water krijgt een label en wordt bewaard in de koelkast!

We hebben nog een paar uurtjes en duiken de wijk ‘Chelsea’ in! Het is een prachtige hippe wijk met veel leuke tentjes en boutiques. Wij komen voor de ‘Gansevoort Market’ met verschillende eetstalletjes. Voor de lunch neemt Louis Mexicaanse quesadilla’s en ik Japanse sushi. Heerlijke combinatie... Na een klein rondje door de wijk nemen we de metro terug naar het hotel. Checken in en nemen een kijkje op de kamer. We hebben een 4 persoons kamer geboekt. Echt té grappig. 2 smalle 2-persoonsbedden en nagenoeg géén ruimte om al onze koffers tegelijk open te kunnen leggen. We gaan het zien. We wachten in de lobby op Liesbeth en Gerko. Het blijft raar om ineens familie aan de andere kant van de wereld te ontmoeten. Maar het voelt tegelijk ook vertrouwt en een beetje als thuis. Het is gelijk gezellig en we hebben er allemaal ontzettend veel zin in. Ondanks dat ze een flinke reis achter de rug hebben en best wel gaar zijn. Vanuit huis hebben we voor vanavond alvast een restaurant gereserveerd. Op de meest hysterische plek van New York; Time Square. Dé plek waar het 24/7 druk is en nooit donker wordt. Gewoon omdat het kan en te vieren dat we met z’n 4-en in New York zijn. Liesbeth, Louis en ik weten al wat we kunnen verwachten maar voor Gerko is het nieuw. Maar ook wij kijken wéér onze ogen uit. Zodra we de metro uit lopen worden we direct opgeslokt door de gekte. Of je wil of niet. Meer dan 50 elektronische billboards met schreeuwende reclame boodschappen proberen je aandacht te trekken maar er is té veel en je weet niet waar je kijken moet. Het is zo druk dat je jezelf kan laten gaan en vanzelf meegevoerd wordt door de mensenmassa, het plein over. Dat is mooi, want aan de andere kant ligt het restaurant waar we moeten zijn. Met de lift gaan we naar 3 hoog, waar we naar een tafeltje worden gebracht. Het is echt bizar. Het restaurant heeft 3 wanden van glas met uitzicht over Time Square. Ik voel me net een goudvis in een glazen kom met daar buiten de grote boze wereld die angstig op je afkomt en naar binnen probeert te komen met hysterische reclame boodschappen. Gek genoeg wend het bijzonder snel en zitten we ‘ongestoord’ van ons eten te genieten. Na het eten duiken we nog even de gekte in om wat foto’s te maken. Maar al snel houden we het voor gezien. Gerko en Liesbeth zijn helemaal gesloopt en we duiken lekker ons hotel in, nieuwschierig naar morgen!!

Geschreven door Louis.en.kirstin.tripping