Zó, de ‘Dolomieten’, na een aantal jaar prachtige, verre vakantie bestemmingen samen te hebben opgezocht blijven we deze keer een stukje dichter bij huis. Door het zien van diverse reisprogramma’s over Europa vielen we dikwijls van de ene verbazing in de andere. Soms vroegen we ons écht af waarom we onze reisbestemmingen toch steeds zó ver weg opzochten. Terwijl nagenoeg in onze achtertuin ook een keur aan prachtige plekken te vinden zijn. Dus de Aygo werd na bijna tien waardevolle dienstjaren vervangen voor een exemplaar waarmee we op avontuur kunnen in Europa en de plannen werden gemaakt. Een paar dagen voor vertrek bezoeken we de Decathlon nog even om een leuke kampeer uitzet in te slaan voor weinig. Klapstoelen, een bijpassende klaptafel, gasflessen voor ons gaspitje en een kookset met pannen, borden, bekers bestek wat op een ingenieuze manier in mekaar past. We kunnen onze lol niet op. Wie had dat gedacht dat wij gelukkig zouden worden van een paar kampeer artikelen. Wat kan het leven van een mens toch heerlijk simpel zijn.

Daar gaan we dan. Vrijdagochtend half zeven. Ik heb nog wel wat moeite om leuk te doen. Het inpakken gisteren gebeurde als vanouds op het laatste moment en koste toch weer meer tijd dan gedacht. Hierdoor ging de wekker vanmorgen weer veel en veel te vroeg. In de auto kan ik m’n draai ook nog niet vinden. Het lijkt wel alsof ik in het vliegtuig zit. Linksom, rechtsom, languit, voeten op het dashboard, kleermakerszit, alles is k*t. Uiteindelijk doezel ik toch weg en weet ik nog wat slaap in te halen totdat Louis het genoeg vindt en een tussenstop maakt voor een bak koffie. Niks aan voor hem als ik de hele rit er naast lig te slapen. Maar ik kan er niks aan doen. De eerste uren rijden we door Duitsland en dat is zoooo saaaai! Na de bak koffie probeer ik me wat in te lezen. Louis heeft zijn huiswerk al nauwkeurig gedaan maar door omstandigheden ben ik daar natuurlijk weer niet aan toe gekomen.

De Dolomieten staan synoniem voor steile pieken, uitgestrekte alpenweides en heerlijk eten. Ze behoren tot de steilste bergen ter wereld. Een wonderlijk gebergte in het noorden van Italië, waar je in alle seizoenen los kunt. Dit gebergte ligt in de twee noordelijkste provincies van Italië: Zuid-Tirol en Trentino en biedt een heerlijke mix van de Alpen en het Mediterrane leven. De UNESCO heeft de Dolomieten niet voor niks uitgeroepen tot werelderfgoed. De diversiteit van outdoor met een perfecte keuken maakt het tot één van de meest bijzondere plekken in Europa. Het is lastig voor te stellen, maar rond de Dolomieten lag ooit een oerzee. De bergen zijn eigenlijk versteende algen- en koraalriffen die 250 miljoen jaar geleden in een warme oerzee groeiden. Toen het water zakte, kwamen de riffen omhoog. In 1788 ontdekten onderzoekers dat de rotsen bestaan uit magnesiumhoudend kalksteen. Door de lichtgrijze kleur worden ze dan ook vaak de ‘bleke bergen’ genoemd.

Een tocht door de Dolomieten is niet alleen een fascinerend kijkje in de geschiedenis van onze aarde. Het kan ook een bewogen en beklemmende ontmoeting worden met het recente verleden. Sinds de middeleeuwen zijn door het gebergte diverse politieke grenzen getrokken. Van 1915-1917 waren de Dolomieten het toneel van zware gevechten tussen Italiaanse en Oostenrijkse troepen. Vaak lagen de vijandelijke stellingen amper 10 meter uit elkaar. Maar ook de natuur was een vijand: alleen al in de oorlogswinter van 1916/1917 kwamen ten gevolge van lawines 10.000 soldaten, alpinisten en Tiroolse mitrailleurschutters om het leven.

Uiteindelijk wist Italië de oorlog te winnen waardoor het Zuid-Tirol, wat eeuwen lang tot Oostenrijk behoorde, in handen kwam van Italië. Dit verklaart ook waarom deze regio nog steeds zo Oostenrijks aanvoelt.

Na bijna 800 km te hebben gereden en negen uur later rijden we de Oostenrijkse grens over. Ondertussen hebben we onderweg al een lekkere bak koffie op en heerlijk in de zon van onze lunch zitten genieten. Nu rest ons alleen nog de rit dwars door Oostenrijk heen en een klein stukje noord Italië in. Het is bizar om te ervaren dat het landschap vrijwel direct vanaf de Oostenrijks grens totaal anders is en van saaie heuvels en grauwe wegen veranderd in prachtige ruige bergen, groene dalen en gezellige houten huisjes. Het is een feestje om hier doorheen te rijden. Ergens halverwege stoppen we dan ook om er even bij stil te staan. Bij ‘Rasthaus Zugspitzblick’ zetten we de auto op de parkeerplaats en zoeken we een plekje met het beste uitzicht op de top van de ‘Zugspitze’ en over de prachtig blauwe ‘Blindsee’. Alsof we naar een grote poster zitten te kijken. De kleuren zijn zo onrealistisch. De ruige licht grijze bergtoppen tegen een in en in blauwe lucht met daaronder een diepe donker groene baan van naaldbomen. Met daaronder weer het blauwe/groene water van de Blindsee. Echt onwaarschijnlijk mooi. Na m’n glas echte Oostenrijkse ‘Almdudler’ gaan we weer opweg. Zo veranderlijk als de natuur was toen we Oostenrijk in reden vanuit Duitsland zo ongemerkt gaat dat bij de Italiaans grens. Alles is van het zelfde. De natuur maar ook de woningen blijven Oostenrijkse stijl. Ontzettend strak onderhouden. Voornamelijk wit pleisterwerk in combinatie met blank hout. En overal volle bloembakken met prachtig gekleurde zomerbloeiers er in. Fantastisch!

Na 12,5 uur te hebben gereden komen we aan op onze bestemming. Een prachtig knus dorpje midden in een skigebied. Wij zitten in een van de tientallen appartementen chalets. Het is er rustig op straat. Ik kan me nauwelijks voorstellen dat er hier ‘s winter meters hoge sneeuw ligt en het afgeladen vol is met wintersport liefhebbers. Nu liggen er frisse groene grasvelden tegen de bergen aan waarop geen mens te bekennen is. Hier en daar misschien een boertje maar dat is het dan wel.

Nadat we ingecheckt hebben lopen we in één rechte lijn door naar het eerste de beste pizza restaurant. Honger honger honger!! Na een lekkere pasta en een heerlijke pizza kuieren we op het gemakje terug. Wat een aangenaam dorpje. Het appartement is lekker ruim en heeft een flinke keuken erin zitten. We zitten aan de voorkant van het complex, op de bovenste verdieping en vanaf ons balkon hebben we prachtig uitzicht over de glooiende groene grasvelden die tegen de bergen oplopen. Her en der staat er een verdwaalde paal van een ski lift. Nu buitengebruik maar tijdens de winter maanden vast vol in bedrijf. Ik blijf het echt fascinerend vinden.

We rommelen nog wat op de kamer. Pakken het een en ander uit. Drinken nog wat op het balkon en na een frisse douche duiken we het bed in. ‘Vacation mode on!!’

Geschreven door Louis.en.kirstin.tripping