Voordat we vandaag opweg gaan naar de Peninsula Coast zijn we genoodzaakt om weer een rondje door de supermarkt te doen. Onze eerste voorraad begint aardig in te slinken en we gaan een richting op waar minder mega supermarkten zitten zoals de Wallmart. We stellen de navigatie in op de Wallmart in Liberia, een kwartiertje hier vandaan, zo zijn we ook gekomen. De navigatie heeft een beetje moeite met oriënteren waardoor we de juiste afslag net missen. Hierdoor wordt de route herberekend en komen we nietsvermoedend op een flinke off-road weg terecht. Heel bizar. Kuilen, rotsen, flinke hobbels, alles komen we tegen. De hele auto wordt alle kanten op gegooid. Nieuwschierig naar de beelden? Klik dan op de volgende link. https://youtu.be/jrBE-03VPA8 Dan staan we ineens voor een watertje waar we doorheen moeten. Ik word er uit gestuurd om te kijken of het kan. De auto kan een water hebben tot kniehoogte. Het kan makkelijk, het water komt net tot over mijn enkels. Klik op de link voor beeldmateriaal! https://youtu.be/UAfijL7oxSk
Flink door mekaar gehusseld komen we aan bij de supermarkt. Halverwege het rondje trakteren we ons zelf eerst op wat zoets met een bakkie koffie. We combineren het aangename met het onaangename.

Tot aan de kust volgen we de Highway. Niet bepaald een hele enerverende weg. Het is onrustig rijden omdat de regels hier net iets anders zijn dan thuis. We zijn dan ook blij wanneer we over een heuvel de oceaan zien liggen. Best indrukwekkend als je er bij stilstaat hoeveel water er nu tussen ons en bijvoorbeeld Japan ligt. Bijna niet eens voor te stellen.
Bij het kustplaatsje Sámara parkeren we de auto en zetten we onze eerste stappen op het strand. Wat mooi zeg. Een langgerekt zand strand met prachtige palmbomen aan de rand. Het plaatsje zelf voelt erg chaotisch. Het lijkt volledig overspoeld door toeristen. We stappen het eerste strandrestaurant binnen wat we zien. Gelijk rechtsom het strand op. Hier snappen ze het wel. Het hele sfeertje klopt. We gaan zitten in grote stoelen van bamboe en krijgen onze annanasjuice geserveerd in een flinke kokosnoot. Voor nu lijkt er geen mooiere plek te bestaan om te genieten van een heerlijke lunch.
Met een goede bodem stappen we weer de auto in en rijden verder langs de ‘Peninsula’ kust, ‘Costarican Style’. Ongeasfalteerd en stoffig waardoor de snelheid aanzienlijk lager ligt. Maar zo zijn de wegen voornamelijk hier en we rijden niet voor niks in een dikke vette 4X4. Langs deze kust liggen de 2 prachtigste stranden van Costa Rica. Bij ‘Playas San Miguel’ moeten we er natuurlijk even uit. Het is ook echt prachtig. Een volledig leeg strand, waar de ruige golven met een klap op neerkomen met als achtergronddecor een strakke lijn cocosnootpalmen zover we kunnen kijken. Het is bijna onbegrijpelijk dat het totaal verlaten is. Alhoewel ik met deze temperaturen ook voor geen goud op het strand ga liggen.

Na een flinke bumpy-road komen we eindelijk aan in ‘San Francisco de Coyote’, de eigenaar van onze laatste accommodatie raadde ons ‘Aluatta’ aan. Een combinatie van hostel en camping en ook gerund door een Nederlands. Zodra we het terrein oprijden en richting de receptie lopen voelt het al heel prettig. Micha verwelkomt ons hartelijk en wijst ons een prachtige spot aan om de auto neer te zetten. Het termijn loopt wat tegen de berg omhoog en wij kunnen bovenaan staan waardoor we een waanzinnig uitzicht hebben op de zee. Laten we nou net de zonsondergang meepakken! De lucht kleurt roze, rood, oranje, alle kleuren kijken langs te komen. Verdeeld over het terrein staan wat jurt-tenten die gehuurd kunnen worden. Een stel vrijwilligers staan er al wat langer met hun tentje om zo Micha en Yenkim wat te ontlasten. Centraal op de berg ligt het hart van Aluatta. Een overdekte open ruimte, waar iedereen mag koken, eten, drinken en chillen in een hangmat. Er bij aangebouwd zit de receptie, de toiletten en de douches.
Hier gebeurt eigenlijk alles waardoor hier iedereen mekaar tegenkomt en het direct gezellig is. Er is maar plek voor ongeveer 15 personen wat automatische een hele intieme sfeer brengt. Het feit dat de eigenaren Nederlands zijn en er nu ook veel Nederlanders rondlopen maakt het communiceren wel heel makkelijk en kunnen reiservaringen sneller worden uitgewisseld. Het lijkt een beetje als thuiskomen. Wel zijn hier rond zonsopgang en zonsondergang hele vervelende vliegjes die je heel irritant bijten. Volgens Micha blijft het daarbij. Maar al vervelend genoeg. Ik trek snel een lange broek en iets met lange mouwen aan.

Nadat we een poos hebben zitten kletsen met Micha nemen we een verfrissende koude douche en blijven we gezellig hangen rond de keuken. Het internet is niet onaardig en we ploffen met veel geduld weer een aantal verhalen op de site. Van honger is er geen sprake. We snijden het fruit in stukken en snoepen lekker wat weg tijdens het wachten op internet. We doen als laatsten het licht uit en zoeken het hoger op... 🚘🔝⛺️

Geschreven door Louis.en.kirstin.tripping