Ondanks het heerlijke bed heb ik erg slecht geslapen. Ben er wel tig keer uit geweest en kon de slaap daarna slecht weer pakken. Er gebeurt ook van alles buiten. Daar komt me een herrie vandaan. Airco’s slaan om de haverklap brullend aan. Plantensproeiers die met zo een automatische draaiknop ronddansen. En vanaf klokslag 4h begint het verkeer aan de andere kant van de metershoge muur jankend langs te razen. Welkom in ‘Alejuela’.

Los van dat, is het terrein hier een klein paradijsje. Omheind achter hoge hekken en dikke muren ligt een oase van groen met her en der een gebouw. Onze kamer ligt wat achter op het terrein waardoor we een heerlijk wandelingetje maken langs de manderijnenbomen en onder de bananenbomen door. De hele tuin staat vol met verschillende tropische planten, sommige met prachtige gekleurd bloemen anderen hebben alleen maar een mega groot groen blad.

Na een heerlijk ontbijtje met o.a. roerei en vers fruit probeer ik nog een beetje slaap te pakken. We hebben voor de eerste dagen nog geen volgepland schema. Vooral bijkomen van de reis en even loskomen van het drukke Nederland.

Na een paar hopeloze pogingen om nog een klein beetje slaap in te halen duiken we de tuin even in. Het is een immens terrein met achterin verschillende paadjes door een dichtbegroeid bos/woud. Geef het een naam. Het zal vast aan het droge seizoen liggen dat het er niet bij ligt om over naar huis te schrijven.

Bij de receptie vragen we naar een taxi richting het centrum van Alajuela. San José is dé hoofdstad van Costa Rica maar wordt sterk afgeraden om als toerist heen te gaan. Vandaar dat wij in het naast gelegen Alajuela zitten. De op 2na grootste stad van Costa Rica. Ook niet heel indrukwekkend volgens de reisgidsen maar we zullen er vast een lunch kunnen vinden.

De taxichauffeur zit op de praatstoel. Zijn Engels is erg goed en verteld ons van alles over zijn land en de stad. De Taxi’s zijn hier niet duur en die is zijn geld dubbel en dwars waard!
Bij een Mexicaan die Louis via internet heeft gevonden laten we ons afzetten. De zaak zit vol en we worden 2 restaurantjes verder neergezet maar krijgen dezelfde kaart samen met de kaart van dit eettentje. Iets Colombiaans. Wij blijven bij ons Mexicaans. Het drinken wat ik bestel komt van dit eettentje en Louis zijn cola komt van buiten, uit de Mexicaan net zoals de borden met eten. Zelfs het bonnetje wordt 2 deuren verder opgehaald. Maar we kunnen hier afrekenen. Zoiets hebben we nog nooit meegemaakt. We volgen vol verbazing het tafereel.

Na de lunch slenteren we het stadje rond en zoeken wat plekjes op die de taxichauffeur ons aanraadde. Het is allemaal niet heel indrukwekkend. Wel komt het besef bij mij steeds meer dat we er echt zijn. En dat het zo een ander land is dan die we de afgelopen keren hebben bezocht. Dit is zo anders dan een gemiddeld Westers land. Ben heel nieuwschierig maar vind het ook wel spannend!!

Nadat we de versmarkt even zijn ingedoken waar de locals al hun vlees en groente halen pakken we de taxi terug. We besluiten om niet in het centrum te blijven voor het avondeten. We hebben het hier wel gezien en voor avondeten is het nog te vroeg. ‘Thuis’ pakt Louis nog even een duik mee in het zwembad. Het zonnetje is al achter de palmbomen verdwenen waardoor het direct afkoelt. Ik sla over.

‘s Avonds eten we wat in het restaurantje bij de acccomodatie. Het is er heel rustig maar de bediening ontzettend vriendelijk. Voor een paar Costa Ricaanse colones hebben we een lekker maaltje. Ik geniet van m’n flinke tonijnsteak en Louis gaat voor een vleesgerecht. We kleden het feestelijk aan met een flinke cocktail. Op een waanzinnig avontuur!

Geschreven door Louis.en.kirstin.tripping