Het duurt even voordat ik door heb dat ik al een poos voor me uit lig te staren in het pikke donker. Vanuit een overvolle agenda liggen we hier ineens in een sfeerloos budget hotel aan de rand van Brussel. We zouden eigenlijk vannacht rond 4 uur in de auto stappen richting vliegveld Zavethem, maar een vriend van Louis bracht ons op het idee om de avond ervóór vast opweg te gaan. Zodat we niet midden in de nacht in de auto hoeven te stappen om vervolgens bij Antwerpen in de file aan te sluiten. Dus hebben we maandag direct vanuit het werk de koffer dichtgeritst en zijn we de auto ingestapt. Onderweg langs de snelweg een taai broodje naar binnen gewerkt, ergens tegen sluitingstijd aan, dus de keuze was een groot taai broodje of een klein taai broodje. Maar wat kan het ons schelen als we weten dat we morgen middenin hartje New York staan... Uiteten gaan met Gerko en Liesbeth moeten we niet te vaak doen, dat levert steeds weer van die belachelijke ideeën op... Het was hún idee en zie ons straks weer eerder staan in New York. Het voelt wel een beetje oneerlijk, maar we gaan het met ze goed maken en er een waanzinnig mooi weekeind van maken wanneer ook zij zaterdag aankomen in New York!

Wij zijn al een keer in New York geweest maar dat was in de zomer. Nu met de kerst moet het een hele andere beleving zijn en staat het dan ook hoog op Louis zijn Bucketlist. We zijn dan ook weer ontzettend nieuwschierig!

Helaas kan ik de slaap niet meer vatten en gelukkig maakt de wekker een einde aan mijn gestaar in het donker. We frissen ons op, schieten in de kleren en ritsen de koffers weer dicht. Het is 8 minuutjes naar het vliegveld. Wat een luxe! Anders hadden we vanmorgen uren rond Antwerpen in de file gestaan! De wegen in België zitten niet zo logisch in mekaar als de Nederlands wegen het duurt dan ook iets langer dan dat de navigatie aangeeft. Maar alsnog ruim optijd checken we de bagage in. Dat duurt wel lang, blijkbaar moeten al onze gegevens opnieuw ingevoerd worden. Onhandig zeg. Dan heeft de baliemedewerkster nóg een verassing voor ons; 2,5 uur vertraging!! Gefeliciteerd, jullie hebben de hoofdprijs: er is een vogel in de motor gevolgen en die motor moet volledig vervangen worden! Voor het ongemak krijgen we wel een voucher waarmee we op kosten van de luchtvaartmaatschappij mogen ontbijten. Handig hoor, ontbijten moeten we toch nog.
Na de bagage-dropoff duiken we dan ook het eerste de beste tentje in voor een ontbijt. Normaliter heb ik de douane graag zo snel mogelijk achter de rug omdat je nooit weet hoeveel tijd dat in beslag neemt maar nu we ruim in de tijd zitten maakt het niks uit. We genieten van onze croissant en kopje koffie met uitzicht over het vliegveld.
Om de hoek zit de douane, daar zijn nagenoeg geen rijen en lopen we zo doorheen. Nadat ik weer eens ben gecontroleerd op drugs kunnen we door en lopen we de boulevard op. We struinen wat langs de winkeltjes en ploffen uiteindelijk met een bak thee en een koffie op een bankje midden op de boulevards. Heerlijk mensen kijken. Maar wat kruipt die tijd kruipt voorbij. Er komt zelfs nóg een half uur vertraging bij. We lopen vast richting de gate en zoeken een plekje waar we onze apparaten kunnen opladen. Op een luie stoel liggen we de resterende tijd uit. Met de bus worden we naar het vliegtuig gebracht. De vlucht verloopt prima. We kijken wat films, luisteren naar muziek, proberen wat te slapen en de rest van de tijd vullen we op met eten. We vliegen zelfs wat in en landen rond 3h plaatselijke tijd. De douane gaat hier ook lekker rap en de koffers draaien zelfs al rond op de bagage band als we aankomen lopen.
Nu uitzoeken hoe we het beste bij het hotel komen. Het wordt de airtrain die ons naar de metro brengt. De airtrain is nog prima maar dan de metro. Blijkbaar is er ergens een trein uitgevallen waardoor half New York dezelfde metro in wil.... Het is vechten voor een plekje in de lift die ons naar de juiste verdieping ‘underground’ brengt. Louis en ik verliezen mekaar uit het oog en daags ya ik dan, in een propvolle lift als een sardientje zonder Louis naast me... HELLUP!! Nee hoor, geintje, de volgende lift brengt Louis ook naar de juiste verdieping en we kopen een metrokaartje. Op het perron wordt het steeds drukker en drukker! Gelukkig staan we aardig vooraan zodat we gegarandeerd zijn van een plekje, een staanplaats, 50 minuten tot aan Manhattan, maar beter dit dan niet. Het wordt alleen maar voller onderweg want bij elke halte willen mensen er bij in! Wat zijn wij blij dat we er uit mogen! We sjouwen de loodzware koffers de trappen op en lopen richting ons hotel. Op de kaart leek het toch dichterbij te liggen. We komen maar niet in de buurt. Al die ‘streets’ en ‘avenues’ en dan heb je ook nog verschil tussen oost en west! We lopen volgens mij constant in een rondje! Ons humeur wordt er ook niet beter op. We denken het allebei beter te weten wat ons nergens brengt. Uiteindelijk biedt een vriendelijke man ons hulp en stuurt ons in de juiste richting. Lang leve de gastvrijheid. De glazen prosecco die ons bij aankomst in het hotel worden aangeboden kunnen de sfeer maar nauwelijks opkrikken. Volledig gaar ploffen we op bed. We hebben nog 1 hobbel te gaan; eten! We moeten echt nog even iets eten. Al is het maar een klein vette hap. Want zonder avond eten worden we morgenochtend net zo humeurig wakker... Dus we zetten een sprintje in naar de Mac, werken er met moeite een paar frieten naar binnen en sprinten weer terug! Wat zijn wij blij dat we onder de wol mogen kruipen. Ik ben benieuwd hoe laat we weer wakker worden.

Geschreven door Louis.en.kirstin.tripping