Ongelofelijk, wat is de tijd toch hard gegaan. Zo zaten we thuis aan de keukentafel Google af te speuren naar de mooiste plekjes in Nieuw Zeeland en nu, na 4 weken het land doorkruist te hebben zit het er alweer bijna op.

Picton was ons laatste avontuur, vandaag vliegen we terug naar Auckland vanaf Nelson.

In ons favoriete tentje nemen we nog een lekker ontbijtje. Via het park aan het strand lopen we terug naar ons hotel en stappen we in de auto richting Nelson. De heenweg naar Picton hebben we via een scienic route genomen, wat een hoop extra tijd in beslag nam. De terugweg besluiten we via de ‘snelle’ weg te nemen. Louis stelt de navigatie in. Helaas is de navigatie ook niet helemaal te vertrouwen en belanden we ergens op een onverharde weg midden in de ‘middle of nowhere’. Zodra we weer op de verharde weg terechtkomen lijdt deze ons langs eindeloze wijnvelden. Strakke lange rijen met groene wijnranken afgewisseld met hoge lange smalle bomen die voor beschutting zorgen. Aan het einde van de verharde weg komen we weer op onze geplande weg terecht. Echt een snelweg valt het niet te noemen want we kronkelen weer eindeloos door de groene bergen heen.
Halfverwege de middag parkeren we de auto bij het vliegveld van Nelson. We leveren de sleutels in bij de verhuurbalie en stappen naar de balie om onze bagage vast in te checken. We vliegen pas om half 8 en hebben dus nog tijd zat om Nelson in te gaan. Bij de incheckbalies is het verdacht rustig... Zodra er een medewerker tevoorschijn komt vraag ik haar wanneer we de bagage kunnen inchecken... 60 minuten van te voren! Waaaaat, neeeee, dat meen je niet. Nelson airport stelt nog minder dan niks voor, géén lockers voor de bagage, 1 klein halletje met wat stoelen en een klein tentje met wat eten. Verder wat autoverhuur balies en een paar incheckbalies voor de enige 2 vliegmaatschappijen. Dat wordt dus geen Nelson want met totaal 50 kilo aan bagage gaan wij niet slenteren door een stadje.

Met een lang gerekt gezicht zet ik mezelf neer op een kei hard wachtkamer stoeltje, voeten op de bagagekar en met m’n snufferd in mijn telefoon. Lekker vooruitzicht voor de aankomende 4h; vast in een bedompte vertrekhal. Louis gaat nog wat eten scoren maar ik heb geen trek en blijf bij de bagage zitten chagrijnen. Zodra naast me een Chinees haar Tupperware bakje open trekt en haar warme noodles met vis begint te nuttigen ben ik er helemaal klaar mee. Ik vlucht voor de stank naar buiten, naar het enigste stukje groen gras wat er te vinden is. Hier houdt ik het wel een paar uurtjes vol. Louis heeft ondertussen zijn eten op en duikt nog even de bedompte vertrek hal in. Met een grote grijns komt hij even later weer naar buiten; Gelukt! Hij heeft onze vlucht om kunnen boeken en nu vliegen we over een uurtje al!! Het kost een paar centen in verhouding met de vlucht zelf maar we zijn hier wel sneller weg. Binnen no-time hebben we de bagage ingechecked en zitten we start klaar om te vertrekken... heeft het vliegtuig vertraging. Even geduld dus nog. Eindelijk, een aantal vertragingen verder mogen we boarden.

Het is een korte en prima vlucht. We komen rond half 8 aan in Auckland. Voor het gemak hebben we een hotel vlakbij het vliegveld geboekt zodat we morgen niet al te vroeg op hoeven. Na wat speurwerk blijkt er een pendelbus te rijden langs hotels rond het vliegveld! Super handig en voordelig. Het duurt wel even want natuurlijk zitten wij met ons hotel op de terug weg van de rit maar dat scheelt morgenochtend weer!

Het hotel is een en al luxe! In de kamer liggen chocolaatjes op bed ter verwelkoming en op de tafel staat een doosje luxe bonbons. Het restaurant is gelukkig nog tot 10h open dus eerst maar even goed eten. Voorlopig zal dat de laatste degelijke warme maaltijd voor ons zijn. Ik ben bang dat we thuis pas de volgende krijgen... Na het eten duiken we nog even het zwembad in, gewoon omdat het kan. Even lekker schoonweken voordat we morgen weer uren achtereen in dezelfde kleding mogen rondhangen.

Weer probeer ik in bed verder te gaan met mijn verhaal maar m’n ogen willen echt niet meer en voor ik het weet valt m’n telefoon uit mijn handen en ben ik vertrokken... is niet anders, dat komt dan wel weer. Nu eerst maar lekker genieten van dit bed voordat we het inruilen voor een stel vliegtuig stoelen...

Geschreven door Louis.en.kirstin.tripping