Vandaag een schitterende dag
Zoals gewoonlijk 7.30 opgestaan en Rianne is voor de koffie gaan zorgen. Om 8.30 kwam Geertje om Ad te verzorgen. So far so good. Totdat Geertje vroeg wat hij vandaag ging doen. Ad zei ik denk dat we gaan vissen. Toen moest ik hem zeggen dat ik niet meer met hem ging vissen omdat hij zo verward is. Met een hevige huilbui tot gevolg. Het allerliefste wat hij doet heb ik hem ontnomen. Ik vind het niet meer verantwoord om met hem te gaan vissen. Als hij in slaap valt en ik niet oplet kiept hij zo voorover de plomp in. Boos op mij. Hij heeft daardoor niet gegeten en heel weinig gedronken.
Rianne is om 11.30 de wekelijkse boodschappen gaan doen en ik ben begonnen met mijn puzzel. Al die tijd heeft hij liggen slapen.
Toen Rianne terug kwam ben ik het gesprek met hem aangegaan. Hij snap niet wat er de laatste keer vissen allemaal fout is gegaan. Dat klopt ook want hij was er niet meer bij. Lichamelijk wel maar geestelijk niet.
Op mijn vraag of we nog naar buiten gingen vroeg hij of dit een goedmakertje was. Heel onredelijk allemaal maar dat komt door zijn toestand.
We zijn toch naar buiten gegaan. Hij op de scootmobiel en ik op de fiets. We hebben een leuk tochtje gemaakt. We moesten eerder naar huis omdat zijn stoma ging lopen en we niets bij ons hadden.
Thuisgekomen hij naar bed en in een hele diepe slaap. Zijn pillen moest Rianne in zijn mond doen die hij vervolgens ging zitten kauwen. Uit eindelijk toch gelukt.
Bij het avond eten kregen we hem niet meer uit bed. Hij heeft niet meegegeten.
Na het eten kwam Miriam om hem klaar te maken voor de nacht. Zij schrok zich een ongeluk. Ze vond hem comatheus( ik weet niet of je het zo schrijft). Hij draaide steeds weg met zijn ogen. Even daarna kwam Dorothe ook langs. Miriam vond het nodig dat we Lucia ook waarschuwde. Binnen de kortste keren hadden we een huis vol. En Ad maar ver weg gezakt.

We hebben besloten om niet te gaan waken. Want het kon om 23.00 uur wel weer over zijn.
En zowaar. Om 23.30 kwam hij weer onder de mensen. Ik heb hem nog een cognaccie gegeven en dat smaakte hem prima.
23.45 naar bed. Hij zag er rustig uit.
Het leek wel of het niet gaan vissen een knop heeft omgegooid zo van van mij hoeft het niet meer.

We zullen zien. Tot morgen.

Geschreven door Camperreis2017